Τα μυρμήγκια του Ερντογάν

Καμιά των προϋποθέσεων που ετέθησαν για την επανέναρξη των συνομιλιών δεν εκπληρώθηκε. Το «Μπαρμπαρός» ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Άλλωστε, δεν αποχώρησε. Στα νερά μας βρίσκεται. Φλερτάρει με τα σύνορα της ΑΟΖ μας. Και η παρουσία του, με τουρκικά πολεμικά πλοία που το συνοδεύουν, δίδει το μήνυμα της συνεχούς απειλής: «Αν δεν είστε φρόνιμοι στις συνομιλίες, ερχόμαστε»!

Λέει για παράδειγμα η Κυβέρνηση ότι δεν μπορούν να γίνονται συνομιλίες με αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ούτε με απειλές.

Και οι θέσεις αυτές είναι ορθές. Όμως ταυτοχρόνως γεννώνται τα εξής ερωτήματα: Ο τουρκικός στρατός μάς έχει ή όχι κατά τις συνομιλίες το πιστόλι στον κρόταφο; Η κατοχή και η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων γιατί μπαίνουν στο ράφι; Δεν συνιστούν εξίσου σημαντικές απειλές, εκβιασμούς και εξευτελισμούς ίσης σημασίας, αν όχι χειρότερης από εκείνην του «Μπαρμπαρός»;

Πού είναι το καλό κλίμα που επικαλείται ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και το ΑΚΕΛ, που σπρώχνει τον Πρόεδρο να δεχθεί τα δώρα Χριστόφια προς τους Τούρκους και να προσφέρει νέα; Στην τουρκική αδιάλλακτη στάση με τους οδικούς χάρτες και τη «λύση» εξπρές, ή στις δηλώσεις Άιντα, ότι πάμε κατά κρημνόν; Ή μήπως στην αλαζονεία του Ερντογάν, που μας θεωρεί ως μυρμήγκια τα οποία είναι έτοιμος να λειώσει;

Εφόσον δεν σέβεται τον δικό του λαό, δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ίδιά του τη χώρα, θα σεβαστεί εμάς και τη λύση; Θα το πράξει τότε και μόνον όταν υποκλιθούμε ενώπιόν του και μετατραπούμε μέσα από μια ομοσπονδιακή λύση σε επαρχία της Τουρκίας. Σε ευτελείς υπηκόους του. Ακόμη όμως και τότε δεν θα ησυχάσουν οι Τούρκοι. Θα περάσουν στο σχέδιο Β, που θα σημαίνει είτε τον πλήρη εκτουρκισμό μας είτε τη νέα προσφυγοποίησή μας εκτός Κύπρου, μετά από τις νέες εισβολές πληθυσμών από την Ανατολία, μέσω του ισότιμου τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους.

Πέραν δε τούτων, ακούμε και την κλισέ πλέον φράση: Θα αποδειχθεί εάν η Τουρκία έχει καλές προθέσεις για λύση στην τράπεζα των συνομιλιών! «Μνημείο» διπλωματικής γλώσσας… Με αυτά τα μασκαραλίκια δεν ασκείται πολιτική. Η Τουρκία, και αυτό το γνωρίζουν όλοι, δεν θέλει λύση, αλλά τη διχοτόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη και τη διάλυση του υφιστάμενου ενιαίου πολιτειακού συστήματος.

Και αυτά τα στηρίζει στην συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου! Που τελικώς δεν ήταν η βάση των συνομιλιών, αλλά η κινούμενη άμμος που απειλεί να καταβροχθίσει και θα εξαφανίσει από τον διεθνή χάρτη την Κυπριακή Δημοκρατία.

Το βάρος για την απόδειξη της τουρκικής καλής θελήσεως είναι τώρα που πρέπει να ζητηθεί. Όχι όταν θα αρχίσουν οι συνομιλίες. Και φορτικά επαναλαμβάνουμε: 1) Επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου, όπως προνοούν οι δεύτερες Συμφωνίες Κορυφής Κυπριανού-Ντενκτάς του ΄79. 2) Εφαρμογή του πρόσθετου πρωτοκόλλου. Αλλιώς κανένα ενταξιακό κεφάλαιο δεν θα ανοίξει και καμιά εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ δεν θα προκύψει. 3) Έναρξη αποχώρησης τουρκικών στρατευμάτων, όπως πολλάκις το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποστήριξε. 4) Αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτους-μέλους της ΕΕ όπως το Πρωτόκολλο 10 καθορίζει, καθώς και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005.

Ο στόχος των συνομιλιών θα πρέπει να είναι η επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, επί της οποίας θα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις για να βελτιωθούν οι αγκυλώσεις της Ζυρίχης και όχι η εφαρμογή μιας διχοτομικής ομοσπονδίας, που θα έχει ως γενεσιουργό αιτία την εισβολή. Περί του τελευταίου, κανένας πολιτικός και κανένας Πρόεδρος δεν έχουν λάβει λαϊκή εντολή!