Τα δεινά του νέου Προέδρου

Ο οποιοσδήποτε υποψήφιος θέλει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση τού τι θα διαχειρισθεί. Τι θα αντιμετωπίσει εντός και εκτός Κύπρου. Τι θα πρέπει ν’ αποφασίσει, αν μπορέσει, για να θεωρηθεί ότι κυβερνά υπεύθυνα και αποτελεσματικά. Πρέπει να έχει πλήρη επίγνωση ότι ο Τούρκος θα σκληρύνει την στάση του, θα εκβιάζει και θα απειλεί πειστικότερα. Αλλά πρέπει να έχει και επίγνωση ότι η οικονομική κρίση στην Κύπρο θα συνεχισθεί…

ΣΤΟ

Κυπριακό ο νέος Πρόεδρος πρέπει να είναι έτοιμος να συγκρουστεί, με το δίλημμα: Νέες υποχωρήσεις προς τον Τούρκο κατακτητή για λύση του Κυπριακού (δηλαδή διάλυση της Κύπρου) ή αντίσταση, δηλαδή όχι στις τουρκικές αξιώσεις (δηλαδή νέα δραματικά, ίσως, τετελεσμένα εις βάρος μας). Ο νέος Πρόεδρος δεν δικαιούται να έχει πλέον αυταπάτες. Οποιαδήποτε επιλογή κάμει, θα είναι εξ αντικειμένου ζημιογόνα ή καταστροφική. Αυτή η πραγματικότης είναι κόλαση.

Ο νέος Πρόεδρος θα μπει αμέσως σε νέα δεινά. Δεν πρέπει να έχει πλάνες ότι, όπως πέρασαν τα τελευταία χρόνια, θα περάσουν και τα επόμενα. Δεν πρέπει να έχει αυταπάτη ότι θα αρχίσουν και πάλιν ατέλειωτες Συνομιλίες για λύση του Κυπριακού και μετά από κάποια χρόνια θα τερματιστούν και πάλιν, όπως συνέβαινε τα τελευταία 43 χρόνια. Η εποχή εκείνη τελείωσε. Η επανάληψή της είναι αδύνατη εκ των πραγμάτων…

Η γεωστρατηγικά «Ισχυρή» Τουρκία και ο Πρόεδρός της το επαναλαμβάνουν εδώ και χρόνια, ότι η Κυπριακή Πολιτεία εξέλιπε. Έχουν έτοιμα τα επόμενα βήματά τους. Γνωρίζουν τι θα πράξουν και πώς και πότε. Εμείς; Ο απερχόμενος Πρόεδρος, αν επανεκλεγεί, θα βρίσκεται και πάλιν σε αμηχανία. Δεν έχει ετοιμαστεί, δεν έχει οργανωθεί, ως Κράτος δεν έχει αναζητήσει έμπρακτα και πειστικά έναντι της Τουρκίας την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ του Κυπριακού Λαού.

ΟΙ άλλοι, σχεδόν όλοι, υποψήφιοι, πέραν του ρεφρέν της επανάληψης των Συνομιλιών, της ανάγκης κάμψης της τουρκικής αδιαλλαξίας, των ευχών και των ελπίδων, που για 43 χρόνια κονιορτοποιούνται, πέραν αυτών, λέγουν ουσιαστικά τίποτε. Ούτε ιδέες, ούτε σχέδια, ούτε αιτιολογημένες επαγγελίες για προστασία, είτε της Κυπριακής Πολιτείας είτε του Κυπριακού Ελληνισμού, έχουν. Τουλάχιστον δεν ακούστηκαν να έχουν. Δεν εξήγησαν στον Λαό τι θα πράξουν διαφορετικό απ' ό,τι έπρατταν τα 43 άγονα και καταστροφικά χρόνια των Συνομιλιών, προηγούμενοι Πρόεδροι…

ΑΛΛΑ είναι και το Οικονομικό πρόβλημα. Όχι τόσο δραματικό όσο το Κυπριακό, αλλά πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που δεν πρόκειται ν’ αμβλυνθεί με την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που θα παράγει η μη λύση του Κυπριακού. Το Οικονομικό πρόβλημα, η οικονομική καθημερινότης, η ασταθής δημοσιονομική στρατηγική και η οικονομική δυσπραγία των μικρομεσαίων επιχειρηματιών είναι πολύ σοβαρά θέματα. Δεν πρέπει η προεκλογική σχετική συνθηματολόγηση να τα παραμορφώνει.

Η προεκλογική αναμέτρηση είναι πρόδηλο ότι θα συνεχισθεί σκληρότερη. Όμως οι υποψήφιοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο Λαός αυτός δεν αντέχει άλλες επιπολαιότητες και ανευθυνότητες. Δεν αντέχει, όχι γιατί απλώς κουράστηκε ή αηδίασε ή απελπίστηκε. Δεν αντέχει, γιατί αντιλαμβάνεται ότι ουδείς υποψήφιος τού έχει εξηγήσει, τι, πώς και πότε θα πράξει ώστε ν’ αλλάξει η ζωή του προς το καλύτερο. Δηλαδή να διασφαλισθεί η ευημερία του σε ασφάλεια και ειρήνη στο μέλλον. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος της εξοργιστικής αδιαφορίας του, να προσέλθει στις κάλπες και ν’ αποφασίσει για το ποιος θα διαχειριστεί το ζοφερό μέλλον του…