Συνομοσπονδία με την Τουρκία

Η «Σημερινή» και οι αρθρογράφοι της, εδώ και καιρό, έχουν επισημάνει ότι η λύση που έχει ήδη συμφωνηθεί μεταξύ Αναστασιάδη-Ακιντζί δεν αποτελεί, έστω, λύση διζωνικής ομοσπονδίας, αλλά λύση διζωνικής συνομοσπονδίας. Και μάλιστα, όχι με την εν δυνάμει εκλιπούσα τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά με την Τουρκία. Ακριβώς την παραπλήσια ονομασία για τη μορφή της λύσης χρησιμοποιεί και ο Έσπεν Μπαρθ Έιντε,

σε έγγραφο που έχει αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις 11 Ιανουαρίου.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται, ο κ. Έιντε φέρεται να τονίζει ότι οι δύο πλευρές ήρθαν σε συνεννόηση για το ποσοστό εδαφών και δημιουργείται ένα κράτος, μία διζωνική, δικοινοτική συνομοσπονδία, στην οποία θα υπάρχουν δύο συνιστώντα κράτη (states), με διοικητικό διαχωρισμό, (διχοτόμηση, διαίρεση-pision), και γεωγραφικούς όρους μεταξύ βορείου και νοτίου μέρους της Κύπρου.

Στην ουσία, το περιεχόμενο της λύσης που αποδέχθηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι συνομοσπονδία με περίβλημα την ομοσπονδία. Οι εξουσίες που αποδέχθηκε να παραχωρηθούν στο «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος» είναι ευρύτατες, σε ό,τι αφορά τις αρμοδιότητές του να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες με την Τουρκία και άλλα κράτη, εξουσίες οι οποίες παραπέμπουν σε συνομοσπονδία.

Άλλωστε, η λεγόμενη «χαλαρή ομοσπονδία» -στην πραγματικότητα συνομοσπονδία- ήταν πάντοτε το όραμα του Νίκου Αναστασιάδη. Επί διακυβερνήσεως Χριστόφια, με δηλώσεις και προτάσεις του, υποστήριζε αυτή τη μορφή λύσης, λέγοντας πως η παραχώρηση ευρύτατων εξουσιών στα δύο συνιστώντα κράτη, τα απεξαρτητοποιούσε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και, κατά συνέπεια, μείωνε σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα δημιουργίας διαφορών οι οποίες θα ανατίναζαν τη λύση.

Συνεπώς, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την οργή των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά του κ. Έιντε, όσον αφορά τη μορφή της λύσης. Πρώτα τα κόμματα της αντιπολίτευσης όφειλαν να αντιληφθούν ότι η λύση που συμφώνησε ο κ. Αναστασιάδης αποτελεί λύση συνομοσπονδίας και να το καταγγείλουν στον λαό. Και όχι να επιτίθενται κατά του κ. Έιντε, για όσα ωμά αποκαλύπτει και αποτελούν την πάσα αλήθεια.

Πέραν τούτου, είναι επίκαιρο να υπενθυμίσουμε ότι σε ανάλυση του τουρκολόγου Νίκου Μούδουρου, τονίζεται ότι με μεθοδευμένες προσπάθειες, το καθεστώς Ερντογάν σκοπεύει στον πλήρη έλεγχο των κατεχομένων, με δικούς του ανθρώπους που στέλλει από την Τουρκία, και στην εξαφάνιση του τουρκοκυπριακού στοιχείου από τη βόρεια Κύπρο, ώστε να αναλάβει η Τουρκία ως διαχειριστής της λύσης.

Καταδεικνύεται πανηγυρικά, πλέον, ότι σε περίπτωση συμφωνίας, τη λύση δεν πρόκειται να τη διαχειριστεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά η ίδια η Τουρκία. Με την Τουρκία η Κύπρος θα κάμει συνομοσπονδία, με όσα καταστροφικά θα ακολουθήσουν τη νέα κατάσταση που θα διαμορφώσει η λύση.

Τώρα, όσον αφορά τις συνωμοτικές κινήσεις Έιντε, όπως περιγράφονται μέσα από έγγραφα του συναδέλφου Μ. Ιγνατίου, ήταν ξεκάθαρο πως ο Νορβηγός διπλωμάτης από καιρό βυσσοδομεί κατά της Ελλάδας και της ελληνοκυπριακής πλευράς, προβάλλοντας τουρκικές θέσεις και προβαίνοντας σε φιλοτουρκικές κινήσεις. Όμως το αξιοπερίεργο είναι πως ούτε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ούτε οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ κατήγγειλαν ποτέ τις κινήσεις αυτές του κ. Έιντε, ούτε ποτέ ζητήθηκε η αντικατάσταση του Νορβηγού διπλωμάτη.

Αυτή ακριβώς η προκλητική ανοχή και αδιαφορία Προεδρικού-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ οδηγεί σε δύο ενδεχόμενα:
1. Ότι οι διαχειριζόμενοι το εθνικό θέμα δεν ανησυχούν καθόλου από τις αντικυπριακές κινήσεις του κ. Έιντε,
2. Είτε γίνονται εν γνώσει τους και με συναίνεσή τους, προκειμένου να προωθηθούν κοινές θέσεις.
Δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός το γεγονός ότι ο κ. Έιντε έχει συχνές επαφές με τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, ενώ αρνείται να συναντηθεί με τις ηγεσίες άλλων κομμάτων...