Στης Ε.Ο.Κ.Α τα εγγόνια…

Ε Ι Μ Α Σ Τ ’ ΟΛΟΙ παιδιά της Ε.Ο.Κ.Α. βέβαια. Αλλά για την εκπλήρωση του απελευθερωτικού της σκοπού μας, θα πρέπει ίσως να εναποθέσουμε τις ελπίδες στα εγγόνια και στα δισέγγονα της Ε.Ο.Κ.Α. Είμαστ’ όλοι παιδιά της: Και κακά της παιδιά και καλά - καλότατα και άσωτα και αδιάφορα και υβριστικά, ακόμα και… μητροκτόνα, μεταξύ άλλων πολλών πεπραγμένων μας. Αλλά, πάντως, συνολικά και συλλογικά: αδέξια κι ανίκανα εισέτι να πραγματώσουμε τον σκοπό της, την απελευθέρωση της πατρίδας, τη λευτεριά μας. Κι αυτή είναι η ουσία της συλλογικής μας αυτοκριτικής, έστω κι αν, για χίλιους δυο διαφορετικούς λόγους,

ο καθένας μας βολεύεται σε όλους τους άλλους να επιρρίπτει τις ευθύνες…Π Ρ Ω Τ Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ, στα γενέθλιά της κάθε χρόνο, σε αυτήν λογοδοτούμε. Όλοι. Και οι μεν και οι δε και οι… πάρα-δε. Λογοδοτούμε στη μάνα της κυπριακής ελευθερίας. Που ΄ναι ακόμη ανεκπλήρωτη. Διακυβευόμενη. Επισφαλέστατη. Και λογοδοτούμε στην Ε.Ο.Κ.Α. επειδή εκείνη όρισε, πρώτη φορά στην ιστορία μας ως αρχαιότατου αλλά και σύγχρονου λαού, εκκωφαντικά κι ανεξίτηλα στο διηνεκές, το μέτρο που μετριέται τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου: Το μέτρο της λευτεριάς. Γνωρίζουμε, βιώνουμε, συναισθανόμαστε, συνειδητοποιούμε όλοι μας, και οι μεν και οι δε και οι πάρα-δε, ότι είν’ εκεί, για πάντα κριτές μας, εκείνοι που ύψωσαν τον πήχη στο ύψιστο σημείο της δικής μας παντοτινής υπερηφάνειας κι επακριβούς αυτογνωσίας: Ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Παλληκαρίδης, τα Φυλακισμένα Μνήματα, ο Αχυρώνας του Λιοπετρίου, το Κρησφύγετο του Μαχαιρά, του Δικώμου, η Αγχόνη, η στρατιά των αθανάτων αρχαγγέλων της λευτεριάς.Δ Ε Ν ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ να είμαστε άξια παιδιά της Ε.Ο.Κ.Α. Για χίλιους δυο κι άλλους τόσους -ο καθένας ξέρει τους δικούς του και σε άλλους επιρρίπτει τους περισσότερους- λόγους αποτύχαμε. Τα κάναμε μπάχαλο, συλλογικής ντροπής. Που φτάνει ώς τα όρια μεταξύ απογοήτευσης κι απόγνωσης. Έστω κι έτσι, δεν τα βάζουμε κάτω. Διότι η Ε.Ο.Κ.Α. είν’ εδώ. Αδιαλείπτως ολοζώντανη 60 χρόνια. Και άσβεστος φωτοδότης και αυστηρός κριτής και άγρυπνος καθοδηγητής και μέτρο σύγκρισης και για πάντα υποκινητής μας. Στην ανηφοριά, στα μονοπάτια και στα σκαλοπάτια της λευτεριάς.Σ Τ Η Σ Ε.Ο.Κ.Α. τα εγγόνια και στα δισέγγονα, που κι αυτά με την Ε.Ο.Κ.Α. ασταμάτητα αναγιώνονται, εμπιστευόμαστε το καθήκον της εκπλήρωσης. Θα βρουν πολύ καλύτερους, εξυπνότερους, αποτελεσματικότερους κι αξιότερους τρόπους. Αρκεί να συνεχίζουμε να διασώζουμε, για να τους κληροδοτήσουμε, στων Ελλήνων Κυπρίων τα χέρια, το κυπριακό κράτος. Την Κυπριακή Δημοκρατία. Διαφυλάσσοντας προπάντων, σαν κόρη οφθαλμού, τις προοπτικές ενδυνάμωσης των κατασμπαραλιασμένων συντελεστών Εθνικής Ισχύος. Αρνούμενοι να το καταργήσουμε, απορρίπτοντας τη διάλυσή του και τις μεθοδεύσεις εξαφάνισής του κάτω από την μπότα του Διζωνικού Συνεταιρισμού των Τούρκων Κατακτητών. Και αυτό είναι τώρα το ύψιστο καθήκον των παιδιών προς τα εγγόνια και δισέγγονα της Ε.Ο.Κ.Α.