Πήξη του αίματος στα παιδιά

Τι εννοούμε όταν λέμε μηχανισμός της πήξης του αίματος;

Ο μηχανισμός της πήξης του αίματος είναι μια από τις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού. Στόχος του μηχανισμού της πήξης είναι να διατηρεί ομαλή την κυκλοφορία του αίματος στα αγγεία του σώματος και να προστατεύει τον οργανισμό από την απώλεια αίματος. Η πήξη του αίματος είναι μια πολύπλοκη διαδικασία ( για αυτό και ονομάζεται καταρράκτης της πήξης) και έχει ως κύρια αποστολή το σταμάτημα της αιμορραγίας. Στη διαδικασία της πήξης του αίματος λαμβάνουν μέρος πολλοί παράγοντες οι κυριότεροι από τους οποίους είναι:

12 παράγοντες πήξης (ο καθένας λαμβάνει ένα λατινικό αριθμό από Ι έως XII) στο πλάσμα του αίματος (το ρευστό συστατικό του αίματος) και αρκετές άλλες πρωτεΐνες και ένζυμα. Ο κάθε παράγοντας έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο στην πήξη. Επιπρόσθετα τα αιμοπετάλια, (κύτταρα στο αίμα) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πήξη του αίματος. Βοηθούν στο σχηματισμό βύσματος (πήγμα) στα κατεστραμμένα αγγεία και συνεργάζονται με τα υπόλοιπα συστατικά του πλάσματος για την επιτάχυνση της πήξης του αίματος.

Επομένως ανεπάρκεια στους παράγοντες πήξης ή οποιαδήποτε διαταραχή που επηρεάζει την παραγωγή αιμοπεταλίων μπορεί να διαταράξει την πήξη του αίματος.

Πώς πήζει το αίμα μετά από τραυματισμό;

Όταν τραυματίζεται ένα αγγείο στο ανθρώπινο σώμα τότε κινητοποιείται ένας καταρράκτης αντιδράσεων μεταξύ διαφόρων ουσιών που σκοπό έχει το σταμάτημα της αιμορραγίας και το σχηματισμό θρόμβου (πήγμα αίματος). Η πρώτη φάση στη διαδικασία αυτή είναι η προσκόλληση των αιμοπεταλίων στο τοίχωμα του αγγείου που έχει τραυματιστεί. Στη συνέχεια οι παράγοντες της πήξης του αίματος ενεργοποιούνται και σχηματίζεται ένα δίκτυο γύρω από τα αιμοπετάλια για να τα συγκρατεί στη θέση τους. Ακολουθεί ο σχηματισμός θρόμβου και μετέπειτα η καταστροφή του θρόμβου από τον ίδιο τον οργανισμό για να διατηρείται ομαλή η ροή του αίματος στα αγγεία. Η τελευταία διαδικασία ονομάζεται ινωδόλυση (λύση του θρόμβου).

Για να λειτουργεί ομαλά η αιμόσταση (ο μηχανισμός που σταματά την αιμορραγία) χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία μεταξύ τριών παραγόντων:

του τοιχώματος των αγγείων
των αιμοπεταλίων (πρόκειται για κύτταρα του αίματος)
ορισμένων ουσιών του αίματος (πρωτεΐνες του πλάσματος).
Όταν κάποιος κληρονομικός παράγοντας (το παιδί έχει τη διαταραχή από τη γέννησή του) ή επίκτητος (το παιδί παρουσιάζει τη διαταραχή κατά τη διάρκεια της ζωής του) διαταράσσει την ποσότητα ή και την ποιότητα σε μια από αυτές τις τρεις συνιστώσες (τοίχωμα του αγγείου, αιμοπετάλια, πρωτεΐνες του πλάσματος) τότε η λειτουργία της αιμόστασης διαταράσσεται και το παιδί διατρέχει αυξημένο κίνδυνο για θρομβώσεις ή αιμορραγία.

Όταν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος θρομβώσεων στα παιδιά τότε αναφερόμαστε σε μια κατάσταση που ονομάζεται θρομβοφιλία. Διαβάστε περισσότερα για τη θρομβοφιλία στα παιδιά στο σχετικό άρθρο. Στις περιπτώσεις που υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για αιμορραγία αναφερόμαστε στις αιμορραγικές καταστάσεις.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο http://www.paidiatros.com