Ομόνοια: Η διαχείριση ενός αποκλεισμού

Η Ομόνοια προσπαθεί φέτος να κάνει μία αλλαγή στο μοντέλο και γενικότερα μία προσπάθεια αναβάθμισης. Θα ήθελε να το συνδυάσει με καλή πορεία στην Ευρώπη, αλλά ο δρόμος αποδείχτηκε μικρός. Κέρδισε, αλλά είναι νίκη που δεν φέρει χαμόγελα. Τουναντίον, ίσως πονάει περισσότερο έτσι ο αποκλεισμός, γιατί κέρδισε ενώ έκανε πολλά λάθη και τα πλήρωσε ακριβά.

Λάθη, που είναι χαρακτηριστικό της τα τελευταία χρόνια σε Κύπρο και Ευρώπη. Σίγουρα μπορούσε να αποφύγει πολλά από αυτά και στα δύο παιχνίδια με τη Μπεϊτάρ.

Σίγουρα έπρεπε και όφειλε να παίξει καλύτερα. Σκεφτείτε πόσες φορές γλύτωσε βέβαια γκολ ο Παναγή για να τη κρατήσει στο παιχνίδι, ώστε να έχετε πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Υπάρχουν ελαφρυντικά, όπως το χτίσιμο μίας ομάδας με πολλές αλλαγές και άρα δύσκολο προγραμματισμό, αλλά όχι απόλυτα δικαιολογητικά. Η Ομόνοια πρέπει να βελτιωθεί παρά πολύ στη συνέχεια, πρέπει να ενισχυθεί με δύο παίκτες αξίας, πρέπει όλοι με πρώτο τον Κάρβερ να κάνει σωστή εκτίμηση των αγωνιστικών δυνατοτήτων, της ομάδας συνολικά και των παικτών ατομικά. Δεν είναι εύκολο να επανέλθει από ένα τέτοιο αποκλεισμό και χρειάζεται διαχείριση από όλους.

Ο κόσμος έφυγε πάλι πικραμένος. Θα περιμένει να δει πράγματα στη συνέχεια. Είναι επίσης νωρίς για αυστηρή κριτική, άπαντες ζητούν δικαιολογημένα υπομονή.

Σε ένα μήνα αρχίζει το πρωτάθλημα και εκεί θα αρχίσουν να εξάγονται σωστά συμπεράσματα. Μόνο που θα ανέβουν και οι απαιτήσεις.