Ο νεοσύλλεκτος Τσίπρας και οι παλιές καραβάνες

Ω Σ Τ Ε, ΛΟΙΠΟΝ, στο ελαχιστότατο από τα πρέποντα, αμφότερες οι κυβερνήσεις, Αθηνών και Λευκωσίας, συμφωνούν ότι η κλιμακωθείσα τουρκική επιδρομικότητα με το Barbaros των κατακτητών («παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της», τα κατονόμασε στους ίδιους τους Τούρκους, μέσω της εφημερίδας τους της «Σαμπάχ», ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Τσίπρας), δεν επιτρέπει την επανέναρξη των λεγόμενων «διακοινοτικών»

(σ.σ. ανέκαθεν τουρκοφόρων) συνομιλιών. Αυτό συνάγεται από τις δηλώσεις που έκαναν, χθες, στον 1ο ταξίδι Τσίπρα στη Λευκωσία, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κι ο Πρόεδρος της Κύπρου Ν. Αναστασιάδης...

Π Ο Ι Α ΘΑ 'ναι η παραπέρα σχέση των δύο κυβερνήσεων ως προς το Κυπριακό, ουδείς, νομίζουμε, δικαιούται να είναι αισιόδοξος ή να ελπίζει σε καλύτερες μέρες. Κι αυτό δεν προκύπτει από τον… «νεοσύλλεκτο» Αλέξη Τσίπρα, αλλ’ απ’ τα πεπραγμένα της «παλιάς καραβάνας», «Αναν-ικών προσόντων», κυβέρνησης της Κύπρου. Ήτις εμπράκτως έδειξε ότι έχει τις «ικανότητες» να σέρνει και την Αθήνα σε επιζήμιες ατραπούς και μεθοδεύσεις. Η Λευκωσία π.χ. κωλόσυρε την Αθήνα, παρά τις αντιρρήσεις της, στις «χιαστί διαδικασίες»:Τ Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ο έγκυρος καθηγητής Μάριος Ευρυβιάδης στον «Φ»: «Μια αποκαλυπτική δημόσια παραδοχή στο τελετουργικό παράδοσης-παραλαβής που έγινε στο ελληνικό υπ.Εξ. στην Αθήνα, στις 27/1/15 , ανάμεσα στον απερχόμενο ΥΠΕΞ Ευ. Βενιζέλο και τον διάδοχό του Ν. Κοτζιά. Παραδέχθηκε ο κ. Βενιζέλος ότι η Αθήνα είχε σοβαρότατους ενδοιασμούς για τις λεγόμενες χιαστί συναντήσεις ανάμεσα στους δυο Κύπριους διαπραγματευτές, στις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ διαπραγματεύσεις […]. Όμως τις αποδέχθηκε -δήλωσε- κατόπιν επιμονής του Προέδρου Αναστασιάδη. Λόγω του φερόμενου θεσμικού ρόλου της ως «Εγγυήτριας» βάσει των Συμφωνιών του 1960, η Αθήνα δέχθηκε να φιλοξενήσει τον Τ/κ και να ακούσει τις απόψεις του. […]

Πανηγυρική δικαίωση της Άγκυρας ως προς τον «Εγγυητικό» ρόλο Τουρκίας και Ελλάδας και ως το πρώτο ουσιαστικό βήμα για «Τετραμερή» και την τελική κατάλυση του κυπριακού κράτους του 1960. Η κατάλυση της ΚΔ παραμένει, από το 1964, ο πάγιος στρατηγικός στόχος της Άγκυρας. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πως η Αθήνα είχε σοβαρότατους ενδοιασμούς για την πρόταση/πρωτοβουλία Αναστασιάδη-Κασουλίδη. Ο Πρωθυπουργός Σαμαράς ήταν κάθετα αρνητικός όπως και οι μανδαρίνοι του ελληνικού Υπ.Εξ. Μάλιστα ο Σαμαράς ζήτησε-απαίτησε και πήρε γραπτώς την «παράκληση» αυτή της Λευκωσίας. «Γνωρίζετε», είπε στον κ. Κοτζιά ο κ. Βενιζέλος, «ότι αποδεχθήκαμε τις χιαστί συναντήσεις […] μόνο στον βαθμό που μας το ζήτησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης»... Όπερ;ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ