Μαυρίδης: Έγκλημα οι πρακτικές των κυπριακών τραπεζών

Τις καταχρηστικές και παράνομες πρακτικές των κυπριακών τραπεζών, τις οποίες χαρακτήρισε "συνεχιζόμενο έγκλημα χωρίς τιμωρία", ανέδειξε ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ, Σ&Δ) σε παρέμβασή του αργά το βράδυ της Δευτέρας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Η συζήτηση έγινε με αφορμή τα παράπονα που έχουν κατατεθεί από πολίτες στην Επιτροπή Αναφορών για τις καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών

στην Ισπανία και τις φοβερές κοινωνικές επιπτώσεις τους.

O κ. Μαυρίδης ανέφερε ότι εάν στην έκθεση αντικατασταθεί το όνομα της Ισπανίας με την Κύπρο, όλα τα υπόλοιπα που περιγράφονται ισχύουν ακόμη και πολύ χειρότερα, κάνοντας λόγο για αναποτελεσματική εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας και Οδηγιών και για `κυβερνητική αδράνεια`.

Συνεχίζοντας, υπογράμμισε ότι μπορεί οι απόλυτοι αριθμοί να είναι μικροί για την Κύπρο, αλλά σε αναλογία πληθυσμού πρόκειται για τεράστιο μέρος της κοινωνίας που υπόκειται σε αυτή την αδικία. Όπως τόνισε, "οι πρακτικές των κυπριακών τραπεζών, ιδίως προς τους δανειζόμενους, περιέχουν συστηματικά και μαζικά τέτοιες πρόνοιες, οι οποίες είτε βρίσκονται στον κατάλογο της σχετικής Οδηγίας ως καταχρηστικές, είτε έχουν αξιολογηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως παράνομες και άκυρες".

Εκανε επίσης ειδική αναφορά στη μαζική πώληση των αξιόγραφων στην Κύπρο χωρίς τις απαιτούμενες από τη νομοθεσία προϋποθέσεις, χαρακτηρίζοντάς το ως "ένα ακόμα έγκλημα που διαπράχθηκε και διαπιστώθηκε, χωρίς όμως τιμωρία και αποκατάσταση της αδικίας".

Ο Ευρωβουλευτής αναφέρθηκε επίσης και στις τραγικές κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των πρακτικών, λέγοντας ότι "ένα μεγάλο μέρος της κυπριακής κοινωνίας οδηγήθηκε στο μαρασμό και στην αποξένωση και κάποιοι ακόμη και στην αυτοκτονία".

Ο κ. Μαυρίδης κάλεσε την Κομισιόν να προωθήσει μέτρα αποτελεσματικής εφαρμογής της νομοθεσίας, προτείνοντας συγκεκριμένα τη δημιουργία ενός υποχρεωτικού και δεσμευτικού εξώδικου μηχανισμού επίλυσης και εξάλειψης τέτοιων προνοιών. Όπως υποστήριξε ο κ. Μαυρίδης, αυτό θα αποκαθιστούσε, μερικώς έστω, τη δικαιοσύνη και τη συσσωρευμένη ζημιά στην κοινωνία λόγω της ελλειμματικής εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.