Κηδεύτηκε ο ήρωας του 1974 Αντώνης Αντωνίου Κώστα

Άλλος ένας ήρωας της τουρκικής εισβολής κηδεύτηκε σήμερα. Πρόκειται για τον Αντώνη Αντωνίου Κώστα από την Πέτρα Σολέας ο οποίος το 1974 υπηρέτησε στο 399 τάγμα πεζικού. Τα οστά του εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στο χωριό Μόρα και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο DNA.

Η κηδεία του τελέστηκε στην 11:00 από τον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Γεροσκήπου στην παρουσία συγγενών, φίλων και σύσσωμου του Κοινοτικού συμβουλίου Πέτρας.

Στον επικήδειο του Αντώνη Αντωνίου

που εκφώνησε ο Δήμαρχος Γεροσκήπου Μιχάλης Παυλίδης ανέφερε πως αποτελεί χρέος μας απέναντι στον ήρωα που τιμούμε σήμερα, που επιτάσσει να ξεφύγουμε οριστικά από το σύνδρομο της εθνικής προδοσίας και του εγκλήματος του 1974, να επανακαθορίσουμε τα μεγάλα οράματα και να επανασυνδέσουμε τα κομμένα νήματα των προσπαθειών και των αγώνων του κυπριακού ελληνισμού.

Να ολοκληρώσουμε επίσης συνέχισε, “ λυτρωτικά τον ιστορικό κύκλο που ξεκινά από την αγχόνη του αποικιοκράτη, εκτείνεται στην τραγωδία της εισβολής και ολοκληρώνεται, πρέπει να ολοκληρωθεί, με πράξη μόνο μία. Πράξη απόσεισης της κατοχής, πράξη ελευθερίας”.

Εμπνευσμένοι από την ηρωική θυσία του Αντώνη Αντωνίου και όλων όσοι κατέθεσαν τη ζωή τους στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας, είπε ο κ. Παυλίδης , “ας εδραιώσουμε το ανίκητο μέτωπο της ελευθερίας και όλοι μαζί, για να ανοίξουμε διάπλατα τη λεωφόρο της εθνικής δικαίωσης”.

Ο Αντώνης Αντωνίου, γεννήθηκε στην Πέτρα Σολέας, στις 23 Αυγούστου του 1955 όπου και διέμενε με τους γονείς του Κώστα και Δώρα, μέχρι και την Τουρκική Εισβολή.

Τον Ιανουάριο του 1974, κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μετά από την βασική του εκπαίδευση, τοποθετήθηκε στον 1ο Λόχο του 399 Τ.Π έδρα του οποίου ήταν το Μπογάζι Αμμοχώστου.

Στις 20 Ιουλίου 1974, μέρα κατά την οποίαν άρχισε η Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο, ο Αντωνίου όπως και οι υπόλοιποι άντρες του 399 Τ.Π, πήραν οδηγίες για μετάβαση τους στην Κερύνεια, για αναχαίτιση των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής. Ακολούθως, συνέχισαν την πορεία τους όπου κατέληξαν στο Πέλλα – Πάις και επάνδρωσαν θέσεις της Εθνικής Φρουράς.

Πριν από την έναρξη της δεύτερης φάσης της Τουρκικής Εισβολής, το 399 Τ.Π μαζί και ο Αντωνίου, μεταφέρθηκε στην περιοχή Μιας Μηλιάς όπου διάνοιξαν ορύγματα, δημιουργώντας αμυντικές θέσεις.

Το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, ισχυρές τουρκικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης αλλά και την πολεμική αεροπορία, εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση εναντίον των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Μιας Μηλιάς.

Μετά από σκληρές μάχες, γύρω στις 11 το πρωί της ίδιας μέρας και ένεκα της υπεροπλίας των τουρκικών στρατευμάτων και κατόπιν διαταγής για οπισθοχώρηση και ανασύνταξη, σε απόσταση 500 περίπου μέτρων πιο πίσω, ο Αντωνίου και αριθμός άλλων στρατιωτών, μετακινήθηκαν πιο πίσω στην περιοχή «Ευκάλυπτοι» Μιας Μηλιάς, όπου είχε ακροβολιστεί μονάδα πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς.

Δύο λεπτά περίπου αργότερα και ένεκα κυκλωτικής κίνησης αρμάτων μάχης, δόθηκε νέα διαταγή για οπισθοχώρηση.

Ένεκα των σφοδρών πυρών και της δράσης των τουρκικών αρμάτων μάχης, η οπισθοχώρηση, πραγματοποιήθηκε εντελώς ανοργάνωτα και προς διάφορες κατευθύνσεις.

Ένας αριθμός στρατιωτών από την ομάδα του Αντωνίου, κινήθηκε προς την περιοχή Παλαικύθρου – Γαϊδουρά, για να καταλήξει τελικά στις ελεύθερες περιοχές.

Παρόλο που προέτρεψαν τον Αντωνίου να τους ακολουθήσει, προτίμησε να παραμείνει στην περιοχή «Ευκαλύπτων» Μιας Μηλιάς με ακόμη ένα στρατιώτη του 399 Τ.Π και δεν υπήρχε μαρτυρία για τις επόμενες τους κινήσεις.

Εντός ολίγου, ολόκληρη η περιοχή περιήλθε υπό τον έλεγχο των τουρκικών στρατευμάτων εισβολής και η τύχη του αγνοείτο μέχρι σήμερα.

Από μέρους του Κοινοτικού συμβουλίου Πέτρας επικήδειο λόγο εκφώνησε ο Ιωάννης Βενιζέλος .

Ο κ. Βενιζέλος ανέφερε “ σιωπηλά στεκόμαστε μπροστά στο όντως φοβερότατο του θανάτου μυστήριο, γιατί όπου ο πόνος είναι βαθύς εκεί τα λόγια είναι περιττά. Γι’ αυτό τα λίγα τούτα φτωχά λόγια είναι ένας ύστατος χαιρετισμός προς τον Αντώνη που για εμάς τους φίλους του που κάναμε παρέα στο χωριό την Πέτρα μας μέχρι τον ερχομό του Τούρκου κατακτητή ήταν ο Άκης”.

Δυστυχώς για τη μικρή μας πατρίδα δεν άργησε να δοθεί στο μεγαλύτερο της εχθρό τον Τούρκο, είπε ο κ. Βενιζέλος, η ευκαιρία να επιτεθεί σαν ένα αρπακτικό για να σκοτώσει και διαμελίσει τη Κύπρο μας.

Μπροστά – όπως είπε- στις ορδές του βάρβαρου κατακτητή ο Αντώνης μαζί με τους άλλους συμπολεμιστές του δεν δίστασαν να τα βάλουν με τον εισβολέα. Όρθωσαν ως νέοι Σπαρτιάτες τα ανδρωμένα κορμιά τους φωνάζοντας το « μονόν λαβέ» γιατί αυτό σημείωσε είχαν εκπαιδευτεί να λένε και να πράττουν. Δεν υπήρχε- όπως είπε- στο μυαλό τους η λέξη φυγή, ή λιποταξία αλλά πόλεμος μέχρι εσχάτων.

Στον επικήδειο του ο κ. Βενιζέλος ανέφερε πως ο βάρβαρος κατακτητής λόγω της υπεροπλίας του εξουδετερώνει την αντίσταση της ηρωικής ομάδας του Αντώνη. Μη σεβόμενοι, μάλιστα, συνέχισε, τους νεκρούς μας, βάζουν τα άψυχα κορμιά τους σε πρόχειρο τάφο χωρίς καμία ένδειξη.

Έτσι ο Αντώνης και οι συμπολεμιστές τους αναγράφονται στο κατάλογο των αγνοουμένων.

Οι γονείς του συνέχισε, " για χρόνια θα κάθονται να περιμένουν τον ερχομό του χωρίς ποτέ αυτό να πραγματοποιείται. Είχαν και αυτοί το ίδιο πεπρωμένο όπως και οι γονείς των άλλων αγνοουμένων που τελικά έφυγαν από τη ζωή με τη πικρή προσμονή του γυρισμού των αγαπημένων τους" .

Συγκινητικός ήταν ο λόγος και της ανιψιάς του ήρωα Αντώνη Αντωνίου που αποχαιρέτησε το θείο της εκ μέρους της οικογένειας.

Πηγή ΚΥΠΕ