Η σεξουαλική συμπεριφορά στην εξέλιξη του ανθρώπου

Τι είναι ο άνθρωπος, πότε κι από πού προήλθε;

Γιατί το σεξουαλικό ένστικτο του ανθρώπου είναι τόσο έντονο;

Γιατί ο άνθρωπος ντρέπεται τόσο πολύ για το σώμα του και θεωρεί ταμπού κάποιες από τις φυσιολογικές του λειτουργίες;

Τι θεωρείται φυσιολογική ανθρώπινη σεξουαλικότητα;

Πώς ζευγαρώνουν τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου;

Αυτά τα ερωτήματα, και πολλά άλλα παρόμοια, με βασανίζουν από τότε που ήμουν παιδί, και πάντοτε προσπαθούσα να βρω απαντήσεις στις απορίες μου, απαντήσεις που να άντεχαν στη δύνη της λογικής και της επιστήμης.

Δημιουργία ή Εξέλιξη;

Το ερώτημα «Δημιουργία ή Εξέλιξη» είναι διαχρονικό, η διαμάχη μεταξύ των επιστημόνων συνεχίζεται και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη σωστή απάντηση, και ούτε γνωρίζουμε αν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Οι αρχαίοι λαοί, παίρνοντας αφορμή την απορία τους και τον θαυμασμό τους για τον κόσμο, θέλησαν να δώσουν μια εξήγηση για τη δημιουργία του. Οι περισσότερες θεωρίες που αναπτύχθηκαν, στηρίζονταν σε θρησκευτικούς λόγους και αντιλήψεις εκείνης της εποχής. Μόνο σ' ελάχιστες περιπτώσεις η κοσμογονία των αρχαίων λαών στηριζόταν σ’ ορισμένες παρατηρήσεις σοφών της εποχής, που δεν είχαν όμως στη διάθεσή τους τ' απαραίτητα όργανα.

Το έτος 4004 π.Χ., στις εννέα ακριβώς το πρωί της 23ης Οκτωβρίου, «εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρρεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Το έτος, η ημέρα και η ώρα της Δημιουργίας, μονολότι δεν αναφέρονται στη Βίβλο, υπολογίστηκαν από δύο λογίους του 17ου αιώνα, ύστερα από συστηματική χρονολογική μελέτη της Παλαιάς Διαθήκης, και η πλειονότητα των συγχρόνων τους, που ήταν συνηθισμένοι να θεωρούν τη Βίβλο ως την αυθεντική πηγή κάθε αλήθειας, αποδέχτηκαν ευμενώς την πληροφορία. Η ακριβής τοποθέτηση της Δημιουργίας μέσα στον χρόνο, της προσέδωσε μια παρήγορη υπόσταση.

Διακόσια χρόνια αργότερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας και την αύξηση της γνώσης, η επιστήμη άρχισε να εντοπίζει τις ανακρίβειες των γραφών και να τις ανασκευάζει. Το 1859 δημοσιεύτηκε το έργο του Δαρβίνου «Η καταγωγή των ειδών μέσω φυσικής επιλογής» και άρχισε να γίνεται αποδεκτή η θεωρία της εξέλιξης. Ο επίσκοπος του Φουόρτσεστερ στην Αγγλία, ακούγοντας για τη θεωρία αυτή και την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο, αναφώνησε «Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αλήθεια, αν όμως είναι, ας προσευχηθούμε να μη διαδοθεί».

Η προσευχή του ευτυχώς δεν εισακούστηκε και σήμερα όλοι γνωρίζουμε για τη θεωρία της εξέλιξης. Η σημερινή γνώση και τεχνολογία της γενετικής και της μοριακής βιολογίας τεκμηριώνουν ακόμη περισσότερο αυτή τη θεωρία. Ο πίθηκος είναι ο πιο κοντινός μας συγγενής στο ζωικό βασίλειο, ξάδελφος ίσως, του δε χιμπαντζή το γονίδωμα, μοιάζει με το γονίδωμα του ανθρώπου κατά 97–98%.

Διαβάστε περισσότερα στο paidiatros.com