Ζορντι Κρόϊφ: Ένα όνομα μια ιστορία, μια επανάσταση!

Είχα τη χαρά να γνωρίσω από κοντά τον Γιόρδι Κρόιφ, αλλά και το προνόμιο να μου μιλήσει για κάποιες άγνωστες πτυχές της ζωής και της επαγγελματικής καριέρας του πατέρα του, Γιόχαν.

Κάποια από αυτά προσπάθησα να τα μεταφέρω στο πιο κάτω άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια.Τα περισσότερα, όμως, τα κράτησα για τον εαυτό μου και θα τα κουβαλώ για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Με αφορμή τον θάνατο του κορυφαίου Ολλανδού ποδοσφαιριστή, αλλά και ενός εκ των κορυφαίων που έπαιξε αυτό τα όμορφο άθλημα, θυμηθήκαμε το μικρό αφιέρωμα στον Γιόρδι Κρόιφ, το οποίο φυσικά είναι

Αναλυτικά το άρθρο

Στα 113 χρόνια ζωής της Μπαρσελόνα, εκατοντάδες ποδοσφαιριστές είχαν την τιμή να φορέσουν τη φανέλα της ομάδας - σύμβολο της Καταλονίας. Μέσα στην πορεία των δεκαετιών, κάποιοι από αυτούς δοξάστηκαν και το όνομά τους έγινε συνώνυμο με την επιτυχία ή ακόμα και με τον ίδιο τον σύλλογο. Αρχίζοντας από τα πιο... φρέσκα, ποδοσφαιριστές όπως ο Ροναλτίνιο, ο Ριβάλντο, ο Στόιτσκοφ, ο Ρομάριο, ο Κούμαν και ο μέγιστος Μαραντόνα -έστω και αν έπαιξε μόλις μία σεζόν- θα λατρεύονται σαν θεοί στο «Καμπ Νόου» και θα αποτελούν σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενεές.

Όπως γίνεται σήμερα με κάποιους μεγάλους θρύλους του παρελθόντος. Όπως οι Μαγυάροι Τσιμπόρ (ο Τσιγγάνος) και ο συμπατριώτης του Κότσιτς, οι οποίοι μαζί με τον Πούσκας και την παρέα τους έγιναν ο φόβος και ο τρόμος της Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 φορώντας τη φανέλα της ουγγρικής Χόνβεντ, ο Γαλικιανός Λουίς Σοάρεζ ή ο... άλλος Γιόχαν (όχι ο Κρόιφ) ο Νέεσκενς. Να μην ξεχάσω και έναν από τους σημαντικότερους παίκτες που φόρεσαν την μπλε και κόκκινη φανέλα, τον επίσης Μαγυάρο Λάζλο Κουμπάλα, των 200 γκολ και διψήφιο αριθμό τίτλων στη δεκαετία του 1950!

The... special ones!
Είναι, όμως, και μια άλλη κατηγορία εκλεκτών ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τον Σταυρό του προστάτη της Καταλονίας (Άγιος Γεώργιος) και τη σημαία της Καταλονίας στο στήθος, και που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γέννημα θρέμμα Καταλανοί. Παίκτες που έμαθαν από κούνια τι εστί Μπαρσελόνα και γαλουχήθηκαν με τις αξίες και τα ιδανικά της Καταλονίας. Εξαίρεση σε αυτήν τη συντριπτική πλειοψηφία αποτελεί - ποιος άλλος; - ο Λιονέλ Μέσι. Αν και Αργεντινός, είναι απόφοιτος της Masia, λατρεύεται σαν θεός και σήμερα είναι ο παίκτης-σημαία της «Μπάρσα» αλλά και ολόκληρου του Έθνους (σ.σ. όπως θεωρούν την Καταλονία οι κάτοικοί της). Ο «Λέο» ουσιαστικά διαδέχθηκε τον Τσάβι στην κορυφή της λίστας των αγαπημένων παικτών των φίλων της Μπαρσελόνα, γεγονός που καθιστά ακόμα πιο σημαντικό το επίτευγμα του μικρού μάγου από το Ροζάριο. Χωρίς να μειώνουμε τον βαθμό λατρείας προς το πρόσωπο του Πουγιόλ, του Ινιέστα και των λοιπών ντόπιων, ο Τσάβι Ερνάντες Κρεούς, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, ήταν το πλέον αγαπημένο παιδί του «Καμπ Νόου» και ο παίκτης-σύμβολο για το σύλλογο.

Για να κερδίσει πάντως την.... πρωτοκαθεδρία στην καρδιά των Καταλανών, ο Τσάβι πέρασε και πολύ δύσκολες στιγμές, φτάνοντας στο σημείο να γίνει κόκκινο πανί για τους φίλους των «μπλαουγκράνα». Στις πρώτες του εμφανίσεις αμφισβητήθηκε, ενώ υπήρχαν παιχνίδια που αποδοκιμάστηκε! Και όλα αυτά, χωρίς να δώσει ποτέ δικαίωμα με τις εμφανίσεις του. Κάθε άλλο. Απλά, στα μάτια του κόσμου ο Τσάβι ήταν ο ποδοσφαιριστής που «έφαγε» από την ενδεκάδα (και την ομάδα) μιαν άλλη τεράστια σημαία για τον σύλλογο και επίσης βέρο Καταλανό: τον σημερινό προπονητή του Πεπ Γκουαρδιόλα!

Κανείς σαν τον Τζόρντι!
Πάμε όμως και στο... ψητό. Μακρηγορήσαμε λίγο με τον πρόλογο, με αυτόν τον τρόπο όμως θέλαμε να αναδείξουμε στον βαθμό που του αξίζει το περιεχόμενο του θέματός μας. Όσο και να λατρεύτηκαν οι πιο πάνω ποδοσφαιριστές-θρύλοι, ό,τι και να πρόσφεραν, κανείς δεν ήταν τόσο λαμπρό σύμβολο της Καταλονίας όσο ο γιος του «Ιπτάμενου» Γιόχαν Κρόιφ, ο Τζόρντι! Το γεγονός ότι δεν έκανε ποτέ μεγάλη καριέρα στην ομάδα της καρδιάς του δεν έχει καμία σημασία. Έτσι κι αλλιώς, όση μπάλα και να ήξερε, ήταν καταδικασμένος να αποτύχει λόγω του επιθέτου που κουβαλούσε.

Η σημερινή μας ιστορία, όμως, δεν έχει σχέση με την ποδοσφαιρική αξία ή το επίθετο του Τζόρντι, αλλά με το μικρό του όνομα. Ένα όνομα που εκτόξευσε στο ζενίθ την κόντρα των Καταλανών με τον δικτάτορα Φράνκο και που παραλίγο να γίνει η αφορμή για να ξεσπάσει επανάσταση στα μέσα της δεκαετίας του '70.

Για να ακριβολογούμε, το περιστατικό έλαβε χώρα στις αρχές της άνοιξης του 1974, λίγες μέρες μετά τη γέννηση του γιου του Γιόχαν Κρόιφ. Στο άκουσμα της είδησης ότι ο παίκτης-σημαία της Μπαρσελόνα θα έδινε στον γιο του το όνομα Τζόρντι, ένα καταλανικό όνομα προς τιμήν του πολιούχου της Καταλονίας, έστειλε αστυνομικούς για να συλλάβουν τον «Ιπτάμενο» και τη γυναίκα του, διατάσσοντας παράλληλα όπως στο βρέβος δοθεί το όνομα Χόρχε (σ.σ. η ισπανική «έκδοση» του Τζόρντι). Ο Κρόιφ, σε μια κίνηση εκτίμησης και ευγνώμοσυνης προς τον κόσμο της Μπαρσελόνα και το λαό της Καταλονίας, αγνόησε τη διαταγή του δικτάτορα και ο Τζόρντι (ή Τζόρδι όπως προφέρεται στα καταλανικά) έγινε ξανά σύμβολο της ομάδας και του έθνους! Ο μύθος μάλιστα λέει πως αυτή ήταν και η πρώτη φορά στα 35 χρόνια δικτατορίας του Φράνκο όπου μια διαταγή του δεν έγινε ποτέ πράξη.

Ήρωας... εννέα ημερών!
Το πιο πάνω περιστατικό δεν ήταν η πρώτη «σύνδεση» του ονόματος του Τζόρντι Κρόιφ με την Καταλονία και τον συμβολισμό της. Αυτό έγινε για πρώτη φορά στις 17 Φεβρουαρίου του 1974, ημέρα Κυριακή, εννέα μέρες μετά τη γέννησή του. Το «Μπερναμπέου» θα φιλοξενούσε ένα αμφίρροπο, πολυαναμενόμενο και πολυσυζητημένο πριν από τη διεξαγωγή του clasico. Σε αυτό το παιχνίδι δεν θα αγωνιζόταν ο Κρόιφ, αφού έπρεπε να βρίσκεται στο Άμστερνταμ, όπου η γυναίκα του θα έφερνε στη ζωή το τρίτο τους παιδί. Το πρώτο αγόρι! Οι Καταλανοί, όμως, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα πάνε στο ματς της χρονιάς χωρίς τον μεγάλο ηγέτη τους. Η διαδικασία της γέννας επισπεύσθηκε, ο Τζόρντι γεννήθηκε με καισαρική, ο Γιόχαν και η γυναίκα του τον έβαλαν σε ένα καλάθι και επέστρεψαν άρον-άρον στη Βαρκελώνη. Ο Κρόιφ απ' εκεί έφυγε κατευθείαν για Μαδρίτη, όπου μαζί με τους συμπαίκτες του έγραψαν μίαν από τις ενδοξότερες σελίδες στην ιστορία του συλλόγου. Με τον «Ιπτάμενο» Ολλανδό να σκοράρει, να δημιουργεί και γενικά να χορεύει την άμυνα της Ρεάλ, η «Μπάρσα» συνέτριψε με 5-0 τους Μαδριλένους μέσα στην... έδρα του Φράνκο. Το τι ακολούθησε στους δρόμους της Καταλονίας είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς με λέξεις. Ο θρίαμβος των «μπλαουγκράνα» είχε πολλαπλούς συμβολισμούς, αφού δεν ήταν απλώς μια νίκη απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, αλλά και μια νίκη κόντρα στην ελεγχόμενη από τον Φράνκο ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Κάποιοι προχώρησαν και ένα βήμα πιο κάτω, χαρακτηρίζοντας τη νίκη σημειολογική και προπομπό της κατάρρευσης της δικτατορίας.

Στα μάτια των φίλων της «Μπάρσα», η γέννηση του Τζόρντι έδωσε φτερά στον... χαζομπαμπά Κρόιφ, αλλά και τύχη στην ομάδα για το υπόλοιπο της σεζόν. Εκείνη τη χρονιά η Μπαρσελόνα κέρδισε το πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια και μοναδικό για μια περίοδο σχεδόν 30 χρόνων! Το 1974, όμως, η Μπαρσελόνα κέρδισε και κάτι άλλο, κάτι πολύ πιο σημαντικό. Πήρε πίσω το αυθεντικό καταλανικό της όνομα που κουβαλά μέχρι και σήμερα (Futbol Club Barcelona), αφού για αρκετές δεκαετίες ο Φράνκο τη μετονόμασε σε «Spanish Club de Fútbol Barcelona».

Εκ των υστέρων, μια μεγάλη μερίδα των Καταλανών θεώρησαν πως η γέννηση του γιου του Γιόχαν Κρόιφ ήταν το γούρι της ομάδας του, καθώς και το έναυσμα για την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο. Ο θρίαμβος μέσα στο «Μπερναμπέου», η κατάκτηση του τίτλου, η επανάκτηση του ονόματός τους και κάποια άλλα περιστατικά θεωρήθηκαν συμβολικά και προπομποί γι' αυτό που θα ακολουθούσαν. Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Τζόρντι, ο Φράνκο έπεσε βαριά άρρωστος (για να πεθάνει ένα χρόνο μετά), οι Καταλανοί άρχισαν να μιλάνε και πάλι ελεύθερα τη γλώσσα τους, χωρίς να περιμένουν να έρθει η Κυριακή για να πάνε στο «Καμπ Νόου» να το κάνουν και ουσιαστικά ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη δική τους ελευθερία. Δεν ξέρω αν σας ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, σημασία όμως έχει ότι ο Τζόρντι Κρόιφ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα ιδιαίτερο σύμβολο για την Μπαρσελόνα και την Καταλονία γενικότερα. Και θα τον θυμούνται για πάντα, πρώτα για το μικρό του όνομα και μετά για το επίθετό του.