Ερντογάν και… «Διακοινοτικές»

Δ Ω Δ Ε Κ Α ΗΔΗ χρόνια κυβερνά την Τουρκία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Μάρτιο του 2003, ανέλαβε 1η φορά πρωθυπουργός, στα 49 του, και βρίσκεται έκτοτε αδιαλείπτως στην εξουσία. Πέρσι ανήλθε στο προεδρικό αξίωμα: (α) Με σαφώς ευδιάκριτη πανταχόθεν προσωπική φιλοδοξία να καταστεί ο πρώτος, μετά την προ αιώνος διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ισχυρός Νεο-Σουλτάνος και: (β) Με σαφέστερο όραμα και δεδηλωμένο τοις πάσι Νεο-Οθωμανικό στρατηγικό σχεδιασμό για την Τουρκία, ως υπερδύναμη της περιοχής.Α Π Ο ΝΩΡΙΣ ο Ερντογάν, με τη στρατηγική και την τακτική του στο Κυπριακό, από το Σχέδιο Ανάν του 2004

κι εντεύθεν, έδειξε και δήλωνε, καυχώμενος μάλιστα έναντι των επικρίσεων τής εντός Τουρκίας αντιπολίτευσης, τους σχεδιασμούς του: «Πόσα κέρδισε διεθνώς η Τουρκία στο Κυπριακό, χωρίς να φύγει ούτ’ ένας Τούρκος στρατιώτης και χωρίς να δώσει ούτε σπιθαμή εδάφους στο νησί». Απ’ αυτήν τη «γραμμή» ο Ερντογάν δεν έχει παρεκκλίνει «ούτε γραμμάριο», όπως ο ίδιος -θυμηθείτε- είχε απαντήσει στις δηλώσεις που έκανε επισκεπτόμενη την Κύπρο επί προεδρίας Χριστόφια η Καγκελάρισσα της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ.Τ Η Σ ΤΟΥΡΚΙΑΣ του Ερντογάν η στρατηγική στο Κυπριακό αποτελεί έμπρακτη, αταλάντευτη, συνέχεια της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής που πρωτοσχεδιάστηκε από τον Νιχάτ Ερίμ το 1956 και το Γραφείο Ειδικού Πολέμου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου για «Επανάκτηση της Κύπρου». Την οποία άπασες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις ακολούθησαν. Εμπλουτισμένη και διευρυνθείσα, ήδη, με το Νεο-Οθωμανικό «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου, για τον ευρύτερο έλεγχο της περιοχής και για την ανάπτυξη της θαλάσσιας επιθετικής διπλωματίας της Άγκυρας. Μέρος υλοποίησης αυτής ακριβώς της στρατηγικής αποδείχθηκε και η ατιμώρητη επιδρομική πολιτική των κανονιοφόρων, του Barbaros και των NAVTEX, που εκτόξευσε εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ. Στρατηγική και πάλι δεδηλωμένη τοις πάσι και στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε. με το Έγγραφο της 23ης Ιουνίου 2014 περί «Εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας»…Μ Ε Γ Α Σ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ στόχος της Τουρκίας -μέχρι να επιτύχει την οριστική «Επανάκτηση» της Κύπρου- είναι η διάλυση της Κ.Δ. Η αντικατάστασή της, με τον ελεγχόμενο από την Τουρκία -μέσω των Τουρκοκυπρίων- Διζωνικό Συνεταιρισμό τουρκικής συγκυριαρχίας εφ’ όλης της Κύπρου.Ο Χ Η Μ Α ΓΙΑ τη διεκπεραίωση αυτού του στόχου είναι οι δοκιμασμένες, ως ανέκαθεν τουρκοφόρες, διαδικασίες των «διακοινοτικών» συνομιλιών. Αυτό είναι και το ακριβές νόημα των χθεσινών δηλώσεων του κ. Οζντίλ Ναμί, αξιωματούχου του κατοχικού ψευδοκράτους ότι, «για να συμβάλει το θέμα των υδρογονανθράκων στη λύση του Κυπριακού, θα πρέπει πρώτα απ' όλα τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να δώσουν το μήνυμα στην ε/κ πλευρά ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο σχηματισμός ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην Κύπρο και πως, ενόσω δεν γίνεται ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δεν είναι δυνατόν να συνεργαστούν μαζί τους στο θέμα των υδρογονανθράκων»...ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ