Εκκολπώματα παχέως εντέρου - Μύθος ή πραγματικότητα;

Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου (ΠΕ) αποτελούν μικρές σακοειδείς παραμορφώσεις του εσωτερικού του τοιχώματος αυτού.

O Δρ. Παπασάββας Χρι. Στέλιος MD, Γαστρεντερολόγος – Ηπατολόγος, εξηγεί ότι εμφανίζονται συχνότερα σε πληθυσμούς των αναπτυγμένων χωρών με υψηλό βοιωτικό επίπεδο, ενώ προδιαθεσικό παράγοντα αποτελεί η φτωχή σε φυτικές ίνες διατροφή και η δυσκοιλιότητα. Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου ως εκ τούτου, εμφανίζονται σπανιότερα σε πληθυσμούς αναπτυσσομένων χωρών αλλά και χωρών της Αφρικής, όπου επιβεβαιωμένα η κατανάλωση φυτικών ινών είναι πολύ

Τα εκκολπώματα στο ΠΕ είναι συχνότερα και μεγαλύτερα όσο αυξάνεται η ηλικία. Πιο συγκεκριμένα, σε ηλικία 30-40 ετών λιγότερο από το 10% του γενικού πληθυσμού έχει εκκολπώματα, σε ηλικία 50-60 το ποσοστό ανέρχεται στο 35%, ενώ σε ηλικία 70 ετών το 40-50% μπορεί να διαγνωσθεί με εκκολπώματα. Η συχνότερη εντόπιση των εκκολπωμάτων είναι το σιγμοειδές κόλον (80-90%) και εμφανίζονται σχεδόν με την ίδια συχνότητα στα δύο φύλα.

Συνήθως τα εκκολπώματα στο ΠΕ δεν προκαλούν συμπτώματα. Σ ’ένα 20% των ασθενών όμως, κάποια στιγμή στη ζωή τους, εμφανίζεται φλεγμονή, η γνωστή εκκολπωματίτιδα, όπου ο πόνος στην κοιλιά είναι το προεξάρχουν σύμπτωμα, ενώ σ ‘ένα 10% μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγία από τα εκκολπώματα. Σπανιότερα, μπορεί να προκληθεί διάτρηση κάποιου εκκολπώματος, στένωση του παχέος εντέρου λόγω επανειλημμένων επεισοδίων φλεγμονής ή και δημιουργία εντεροδερματικού (κυρίως) συριγγίου.

Η διάγνωση των εκκολπωμάτων του ΠΕ μπορεί να γίνει είτε ακτινολογικά με διακοιλιακό υπερηχογράφημα, βαριούχο υποκλυσμό, αξονική τομογραφία κοιλιάς ή ενδοσκοπικά με κολονοσκόπηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα εκκολπώματα ανευρίσκονται τυχαία κατά την διερεύνηση άλλων νοσημάτων. Κάθε κλινικός ιατρός θα πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει την ύπαρξη ή μη της εκκολπωματικής νόσου από μια πλειάδα άλλων νοσημάτων, όπως οξεία σκωληκοειδίτιδα, λοιμώδης κολίτιδα, συστροφή κύστης ωοθήκης, κωλικός ουρητήρα, φλεγμονώδες νόσημα του εντέρου, ισχαιμική κολίτιδα, ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα, περιτονίτιδα κα.

Η θεραπεία των εκκολπωμάτων είναι συνήθως συντηρητική. Οι ασθενείς χωρίς συμπτώματα ή με πολύ ήπιες ενοχλήσεις, συμβουλεύονται να αυξήσουν την ημερήσια κατανάλωση φυτικών ινών (πχ φρούτα, λαχανικά) και νερού στη διατροφή τους. Στους ασθενείς όμως με πιο θορυβώδη συμπτωματολογία, όπως κοιλιακό πόνο, πυρετό ή αιμορραγία που γίνεται ορατή από τον πρωκτό, απαιτούν στενή ιατρική παρακολούθηση και χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας, όπως ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή και νοσηλεία. Ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση των εκκολπωμάτων του ΠΕ, αποτελεί η διάτρηση με συνοδό περιτονίτιδα ή/και με σχηματισμό αποστήματος, η απόφραξη του ΠΕ, η μη ελεγχόμενη αιμορραγία από τα εκκολπώματα και κάποιες περιπτώσεις συριγγίων.

Συμπερασματικά λοιπόν, τα εκκολπώματα στο ΠΕ αποτελούν μία πολύ συνηθισμένη πάθηση της εποχής μας. Η αυξημένη κατανάλωση φυτικών ινών και ύδατος στη διατροφή μας αποτελεί την κορωνίδα στην αντιμετώπιση τους. Πρέπει να γνωρίζουμε όμως, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται έγκαιρη ιατρική αντιμετώπιση και θεραπεία