Χρειάστηκαν 54 χρόνια να κατανοήσει η Κυβέρνηση...

Ύστερα από παρέλευση 54 χρόνων (1963-2017), η παρούσα Κυβέρνηση, διά του εκπροσώπου της Νίκου Χριστοδουλίδη, αντελήφθη ότι το Κυπριακό δεν λύθηκε εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας!

«Οι θέσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών εξηγούν γιατί δεν έχει λυθεί, μέχρι στιγμής, το Κυπριακό», δήλωσε με πάσα σοβαρότητα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, αποδεχόμενος για άλλη μία φορά να θυσιάσει τη δική του επιστημοσύνη και τις δικές του γνώσεις στον βωμό εξυπηρέτησης μίας πρωτοφανούς, αμαθούς και ερασιτεχνικής διαχείρισης του Κυπριακού από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.

Ώς

πριν από μερικές μέρες, η Κυβέρνηση δεν μιλούσε για τουρκική αδιαλλαξία. Ώς πριν από μερικές μέρες περιέγραφε την «επερχόμενη λύση» με τα πιο ωραία όνειρα που μπορούσε να κάμει Ελληνοκύπριος. Αποενοχοποιούσε την Τουρκία και χαρακτήριζε τις απειλές του Ερντογάν και του Τουρκές «θετική ρητορική». Έπλεκε φωτοστέφανο μετριοπαθούς ηγέτη για τον Ακιντζί. Έβλεπε τη λύση να ερχόταν μέσα στο 2016.

Επένδυε ελπίδες σε νίκη του Ερντογάν στο δημοψήφισμα. Χαρακτήριζε τον δικτάτορα σύγχρονο ηγέτη που θέλει λύση. Περιέγραφε μία Τουρκία η οποία ήταν υποχρεωμένη να αποδεχθεί δίκαιη λύση, επειδή αυτό θα την καθιστούσε ενεργειακό παίκτη στην περιοχή! Αντί να κατηγορεί την Τουρκία, κατηγορούσε όσους διαφωνούσαν με τη λύση που διαπραγματευόταν ότι δεν θέλουν λύση. Έκτιζε πολιτικές πάνω στις ψευδαισθήσεις της.

Σήμερα, βλέποντας την πολιτική και τη φιλοσοφία της να καταρρέουν, αντιλαμβανόμενη ότι δεν πάει άλλο το περιπαίξιμο του λαού και δεν υπάρχει ούτε ίχνος προοπτικής εξεύρεσης βιώσιμης λύσης, άλλαξε σκοπό, ενεδύθη φουστανέλα και υποδύεται τον δικαιωμένο τζάμπα μάγκα. Αντιλαμβάνεται πως το Κυπριακό δεν λύεται λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας. Μέγα επίτευγμα και φοβερή πολιτική διορατικότητα!

Από το 1956, ο Νιχάτ Ερίμ τούς κατέθετε το στρατηγικό σχέδιο, της Τουρκίας, διχοτόμησης και τουρκοποίησης. Όχι μόνον το αγνοούν, αλλά εφρόντισαν να το διευκολύνουν: Διά της αποδοχής της διζωνικής ομοσπονδίας, διά της υπογραφής της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών, διά της υποστήριξης του σχεδίου Ανάν, διά της αναβάθμισης του ψευδοκράτους, διά του εκτρωματικού κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου. Διά της μεθόδευσης μίας ρομαντικής πολιτικής με κύριο άξονα πως, όσο προσφέρεις στο θηρίο τόσο το ημερεύεις.

Ούτε το τουρκικό πραξικόπημα του 1963, ούτε τα ανευρεθέντα τότε στην κατοχή Τούρκων αξιωματικών έγγραφα και χάρτες που οριοθετούσαν την κατοπινή γραμμή Αττίλα, ούτε η τουρκική εισβολή και η κατάληψη της μισής Κύπρου, ούτε το ναυάγιο συνομιλιών 42 χρόνων ήταν αρκετά να θεραπεύσουν την πολιτική αναπηρία τους και να κατανοήσουν πως η Τουρκία δεν ήλθε εδώ για να φύγει. Ήλθε για να μείνει, ήλθε να νομιμοποιήσει τη διχοτόμηση, να επιτύχει μιαν εκτρωματική λύση και, μέσω της κατάρρευσής της, να προχωρήσει στο τελευταίο στάδιο των σχεδίων της, την τουρκοποίηση.

Σήμερα, κι αφού αγνόησαν εισβολές, εποικισμό, εθνικό ξεκαθάρισμα, αποδείξεις, πράξεις, δηλώσεις και σχέδια της Τουρκίας, έρχονται να δηλώσουν πως το Κυπριακό δεν ελύθη λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας. Αμφιβάλλουμε αν το πιστεύουν πραγματικά. Περισσότερο το λένε αφενός για να αποσείσουν και τις δικές τους ευθύνες, επειδή διά των πολιτικών τους απεμάκρυναν τη λύση, κι αφετέρου επειδή αυτό επιβάλλουν προεκλογικές σκοπιμότητες.

Αν πίστευαν ότι ευθύνεται η τουρκική αδιαλλαξία, θα γκρέμιζαν όλη τη σαθρή πολιτική που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια και θα έκτιζαν νέα στρατηγική, την οποία πολλάκις τους εισηγήθηκε αυτή η εφημερίδα.

Συνεχίζουν, όμως, την ονειροβασία τους και τον εμπαιγμό του λαού. Και αποδίδουν τις θέσεις Τσαβούσογλου σε «αμηχανία» και την αδιαλλαξία του Ακιντζί σε «ενόχληση» από το γεγονός ότι οι προτάσεις Αναστασιάδη κερδίζουν έδαφος μεταξύ της διεθνούς κοινότητας.

Τους υποβάλλουμε. Αμήχανος δεν είναι ο Τσαβούσογλου. Αμήχανοι είναι οι ίδιοι, οι οποίοι ουδέποτε εγνώριζαν τι έπρατταν. Όσον αφορά την αποδοχή από τη διεθνή κοινότητα της πρότασης Αναστασιάδη, προκαλούμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να παραθέσει -έστω και μία- δημόσια δήλωση ηγέτη ξένου κράτους ή των Ηνωμένων Εθνών που να εκφράζει υποστήριξη στην πρόταση. Όλοι καλούν τους δύο ηγέτες να συμπεριφερθούν σοβαρά και κανείς δεν λαμβάνει θέση υπέρ του ενός ή του άλλου.
Φτάνει πια να μας εμπαίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος...