Άραγε να ξανατρέχαμε τεστ αντοχής για τις τράπεζες το 2014?

Τον Οκτώμβρη του 2014, ακούσαμε την Κεντρική Τράπεζα και την Κυβέρνηση να επικροτούν και να συγχαίρουν τις κυπριακές τράπεζες για την δήθεν επιτυχία των τέστ αντοχής για το 2013.

Ενώ επι της ουσίας τα τεστ του 2013 δεν ήταν επιτυχή, έλαβαν μονο έναν αποκλειστικά παράγοντα ως αρκετό, για να πετύχουν οι τρεις απο τις τέσσερις τράπεζες

μας. Ο παράγοντας που θεωρήθηκε ικανοποιητικός ήταν η αύξηση κεφαλαίου κατά 1 δις στην Τράπεζα Κύπρου –πριν την εκπνοή των τεστς- τον Σεπτέμβρη του 2014 και η κατά 1.5δις ανακεφαλαιοποίηση του Συνεργατισμού.

Στην οικονομική επιστήμη, αποτελεί σφάλμα η απομάκρυνση μεταβλητών που επηρέασαν σημαντικά και επηρεάζουν τα οικονομικά μοντέλα αλλά και στην περίπτωση των συγκεκριμένων τέστς, διότι τα αποτελέσματα που δίνουν δεν είναι ορθά και δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν λήφθηκαν υπόψην οι συνεχής εκροές καταθέσεων και η αύξηση των μη εξυπηρετουμένων δανείων, παράγοντες που λήφθηκαν υπόψην μέχρι τις 31/12/13.

Ακούμε λοιπόν οτι η Τράπεζα Κύπρου είχε ζημιές 260εκατομμυρίων περίπου για το 2014. Κάποιος, θα έλεγε μα πως είναι δυνατόν, μετά από την επιτυχία τους στα τεστ αντοχής, την επιτυχή αύξηση κεφαλαίου να υπάρχουν ζημιές?

Η απάντηση είναι απλή. Πέραν του γεγονότος οτι στις ζημιές του 2014 εμπίπτουν δάνεια που δεν μπορούν να ανακτηθούν, τα τεστ αντοχής θα έπρεπε να τρέξουν και για το 2014. Αν γινόταν αυτό, θα επικρατούσε η ίδια αποτυχία. Διότι, καμιά αύξηση κεφαλαίου ή επαρκής ποσότητα κεφαλαίου δεν θεωρείται ικανοποιητική, όταν οι σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την βιωσιμότητα των τραπεζών, μεταβάλλονται αρνητικά όπως είναι η μείωση των καταθέσεων και η αύξηση των μη εξυπηρετουμένων δανείων.

Μπορώ να αντιληφθώ τον λόγο που Κυβέρνηση και Κεντρική Τράπεζα παρουσίασαν μια τόσο θετική κατάσταση, διότι ήλπιζαν στην δημιουργία σταθερότητας, αλλά, όταν τα αποτελέσματα δεν αναλύονται ρεαλιστικά και με βάση τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, όχι μόνο θα οδηγήσουν σε λάθος ερμηνείες αλλά θα δώσουν και λανθασμένες λύσεις στο πρόβλημα.

Κατά συνέπεια, η ουσία δεν ήταν να παρουσιαστεί μόνο η θετική προοπτική για σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος . Αλλά, να επιβληθούν λύσεις στις εκροές καταθέσεων μέσω αντιμετώπισης και επανάκτησης της εμπιστοσύνης στο σύστημα, καθώς και να συγκρατηθεί το ποσοστό των μη εξυπηρετουμένων δανείων. Αυτό θα μπορούσε να γίνει όχι μέσω του νομοσχεδίου των εκποιήσεων αποκλειστικά, αλλά πρώτα απο τις μειώσεις στις χρεώσεις και τα υψηλά επιτόκια, που έχουν σημαντική επιρροή στην άυξηση των κόκκινων δανείων και που αυτά τα δάνεια πλέον απομειώνονται (διαγράφονται) στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών.

Η Άννα Θεολόγου είναι οικονομολόγος

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του SigmaLive.com