ΑΠΟΕΛ: Εξετάσεις στη διαχείριση κρίσης

Ορισμένοι, ενδεχομένως αρκετοί, θα επιχειρηματολογήσουν ότι η νυν διοίκηση του ΑΠΟΕΛ έχει αποδείξει ήδη την ικανότητά της στη διαχείριση κρίσεων, όταν τον Δεκέμβριο του 2013 παραλάμβανε την ομάδα εκτροχιασμένη από την κούρσα του τίτλου οδηγώντας την αρχικά στην κατάκτηση του νταμπλ και ακολούθως στην πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.Η θέση αυτή δεν στερείται λογικής βάσης, ωστόσο υπάρχουν παράμετροι που διαφοροποιούν ουσιωδώς την τότε από τη νυν κατάσταση. Πριν από 13 μήνες ο Πρόδρομος Πετρίδης και οι συνεργάτες του αναλάμβαναν μια ομάδα μακριά από την κορυφή, χωρίς την παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να υπερασπιστεί τα εγχώρια πρωτεία της και μ’ έναν καινούργιο προπονητή που είχε αφήσει «προίκα» η προηγούμενη διοίκηση.Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις κινούνταν σε λογικά (για το επίπεδο και το μέγεθος της ομάδας) πλαίσια, αφού οι εμφανίσεις των «γαλαζοκιτρίνων» είχαν χαμηλώσει αρκετά το σχετικό πήχη. Τόσο, ώστε η πρωτιά στο τέλος της περιόδου να πανηγυριστεί (δικαίως) ως άθλος, μολονότι η ομάδα είχε μπει στην αφετηρία του μαραθωνίου ως Νο1 φαβορί.Πριν από ένα χρόνο η διαχείριση της κρίσης εξαντλήθηκε στην πλήρη στήριξη του Γιώργου Δώνη και στη μετεγγραφική ενίσχυση της ομάδας τον Ιανουάριο. Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο, άλλωστε, δεν υπήρχαν και τα περιθώρια (χρονικά ή άλλα) για οτιδήποτε περισσότερο.Τούτη τη φορά η κρίση δεν αποτελεί… κληρονομιά άλλης (προηγούμενης) διοίκησης, αλλά φέρει την υπογραφή της νυν. Γιατί να χρεώνεται την κρίση μια διοίκηση που ανανέωσε τον προπονητή του πρώτου νταμπλ μετά από 18 χρόνια και επένδυσε πολλά το περασμένο καλοκαίρι για την ενίσχυση του ρόστερ, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Με εύκολη απάντηση.Διότι η ίδια διοίκηση είτε δεν εισέπραξε είτε αδιαφόρησε για και απέτυχε στη σωστή ερμηνεία των ανησυχητικών σημαδιών που έστελναν εδώ και μήνες οι εμφανίσεις της ομάδας στο πρωτάθλημα. Όλες οι μετριότατες αποδόσεις, όλες οι φυματικές νίκες, όλες οι γκέλες του πρώτου μισού της περιόδου βρήκαν άλλοθι (αδικαιολόγητα) στην κόπωση από τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ και κρύφτηκαν κάτω από το χαλάκι της πρωτιάς στη βαθμολογία.Στο προχθεσινό στραβοπάτημα με την Αγία Νάπα -σχεδόν ένα μήνα μετά το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι και αμέσως μετά την ξεκούραση των ποδοσφαιριστών στη χειμερινή διακοπή- οι δικαιολογίες είχαν εκλείψει. Η επικληθείσα από τον Δώνη επιπολαιότητα στην αξιοποίηση των ευκαιριών δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα φύλλο συκής, υπερβολικά μικρό να κρύψει την αγωνιστική γύμνια του βασιλιά.Η διοίκηση Πετρίδη αποφάσισε τη λύση της συνεργασίας και πλέον θα κριθεί τόσο από την επιλογή του νέου προπονητή (σ.σ. την πρώτιστη από τότε που ανέλαβε τα ηνία) και από τη δραστηριοποίησή της στο χειμερινό παζάρι όσο και από την τελική έκβαση της αγωνιστικής περιόδου. Διότι -κι εδώ έγκειται η μέγιστη διαφορά σε σύγκριση με την κρίση του 2013- αυτή τη φορά το νταμπλ είναι απαίτηση από την ομάδα και όχι κρυφό όνειρο και μύχιος πόθος των οπαδών, όπως την περασμένη περίοδο.