Ανώτατο: Δικαίωσε τον Παπαλεοντίου κατά του Παν.Κύπρου

Η πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκανε δεκτή την έφεση που άσκησε ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Ελευθέριος Παπαλεοντίου κατά της πρωτόδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου με την οποία είχε απορριφθεί προσφυγή του κατά του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ο εφεσείων διορίστηκε το 1995 στη θέση του Λέκτορα της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Κύπρου

και ανελίχθηκε στη θέση Επίκουρου Καθηγητή της Νεοελληνικής Φιλολογίας. Μετά τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων στη θέση του Επίκουρου Καθηγητή, ενεργοποιήθηκε η διαδικασία ανέλιξης του στη θέση Αναπληρωτή Καθηγητή, στο ίδιο Τμήμα.

Ωστόσο, με απόφαση της που λήφθηκε στις 6/5/2008, η Ειδική Επιτροπή που συστάθηκε εισηγήθηκε ομόφωνα τόσο τη μη ανέλιξη του αιτητή στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας, όσο και τη μη ανανέωση της θητείας του στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Η εισήγηση είχε γίνει αποδεκτή από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, το οποίο προχώρησε στον τερματισμό της εργοδότησης του από τον Σεπτέμβρη του 2011.

Ο κ. Παπαλεοντίου είχε προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο όπου το Μονομελές Εφετείο είχε απορρίψει την προσφυγή του. Ο ίδιος άσκησε στη συνέχεια έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ενώπιον της πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου, υπό πενταμελή σύνθεση, η οποία την αποδέχτηκε ακυρώνοντας την απόφαση του Πανεπιστημίου λόγω της κακής σύνθεσης της Ειδικής Επιτροπής.

Συγκεκριμένα, το Πεντεμελές Εφετείο έκρινε ότι η Ειδική Επιτροπή όφειλε να λάβει ειδική και αιτιολογημένη απόφαση σχετικά με το αίτημα του κ. Παπαλεοντίου περί εξαιρέσεως του Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής και Προέδρου του Εκλεκτορικού Σώματος Μ. Πιερή από τη σύνθεση της Επιτροπής.

Ο κ. Παπαλεοντίου ζητούσε την εξαίρεση του κ. Πιερή λόγω οξείας αντιπαράθεσης που είχε μαζί του η οποία, κατά την εισήγηση του, καθιστούσε τον κ. Πιερή μεροληπτικό και τη συμμετοχή του στην Ειδική Επιτροπή Αξιολόγησης παράνομη.

Ο εφεσείων υποστήριξε ότι είχε ενημερώσει επανειλημμένως τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου για τις ενέργειες και «επιθέσεις» του κ. Πιερή που συνιστούσαν την κατ` ισχυρισμό εχθρική συμπεριφορά εναντίον του, χωρίς όμως να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για να κριθεί ο εφεσείων αμερόληπτα.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι δεν τέθηκε ενώπιον του οποιαδήποτε μαρτυρία προς τεκμηρίωση της θέσης του εφεσείοντα για προκατάληψη, όπως επιτάσσει η νομολογία, γεγονός που άφηνε τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα ατεκμηρίωτους και, συνεπώς, μετέωρους.

Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, αποτελεί βασική αρχή του Διοικητικού Δικαίου ότι τα όργανα που συμμετέχουν σε συγκεκριμένη διοικητική διαδικασία θα πρέπει να εμφανίζονται ότι ενεργούν με αμεροληψία, ενώ όπως λέχθηκε σε συγκεκριμένη υπόθεση:

«Η προκατάληψη από ένα ή περισσότερα των προσώπων που συμμετέχουν στη λήψη απόφασης, ή που επηρεάζουν το αποτέλεσμα επί του οποίου βασίζεται η απόφαση, καθιστά την απόφαση τρωτή λόγω άδικης μεταχείρισης. Αν αποδειχθεί ότι ο αξιολογών λειτουργός είχε προσωπική έχθρα ή ότι κινήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, τότε αναλόγως των περιστάσεων, εξετάζεται κατά πόσο έχει αποδειχθεί προκατάληψη. (Soteriadou and Others ν. The Republic (1983) 3 CLR 921, 944, 945).»

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, η έλλειψη αμεροληψίας και η ύπαρξη προκατάληψης θα πρέπει να αποδεικνύεται με επαρκή βεβαιότητα από τα γεγονότα που παρουσιάζονται σε σχετικούς διοικητικούς φακέλους ή από ασφαλή συμπεράσματα τα οποία συνάγονται από τέτοια γεγονότα. Η ύπαρξη τεταμένων σχέσεων μεταξύ προϊσταμένου και υφισταμένου στο πλαίσιο της υπηρεσίας, δεν τεκμηριώνει αφεαυτής προκατάληψη (βλ. Kontemeniotis ν. C.B.C. (1982) 3 C.L.R. 1027). Είναι δε αδιάφορο το κατά πόσο το πρόσωπο για το οποίο υποβάλλεται ισχυρισμός μεροληψίας είχε πρόθεση να μεροληπτήσει ή όχι, αναφέρει περαιτέρω η απόφαση.

Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο εφεσείων, στις 7.6.2008, απέστειλε στην Ειδική Επιτροπή τις παρατηρήσεις του σε σχέση με την έκθεση της, καταλογίζοντας στον κ. Πιερή, με παραπομπή στις πρόνοιες της παραγράφου Β.2 του Κώδικα Δεοντολογίας, πληθώρα αρνητικών δηλώσεων, σχολιασμών και κριτικής που, κατ` ισχυρισμό, δέχθηκε από τον τελευταίο, ζητώντας την εξαίρεση του «από κάθε συλλογικό σώμα (Εκλεκτορικό Σχολής, Σύγκλητος) που θα ασχοληθεί με το θέμα μου, για να αφεθούν οι συνάδελφοι να αποφασίσουν χωρίς την επιρροή του».

Όπως αναφέρεται, ο κ. Πιερής, ο οποίος ήταν μέλος της Ειδικής Επιτροπής, προέδρευσε και των συνεδριών του Εκλεκτορικού Σώματος που ακολούθησαν στις 19.6.2008 το οποίο, αποδεχόμενο την πρόταση της Ειδικής Επιτροπής, εισηγήθηκε αφενός τη μη ανέλιξη του εφεσείοντα στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και αποφάσισε αφετέρου τον τερματισμό της απασχόλησής του, χωρίς όμως να εξεταστεί το αίτημα του για εξαίρεση του κ. Πιερή.

Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν ασχολήθηκε, ως όφειλε, με το αίτημα εξαίρεσης του κ. Πιερή επικαλούμενος συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία κατά την άποψη του μαρτυρούσαν έχθρα του κ. Πιερή προς τον ίδιο προσωπικά και την εργασία του.

Ο κ. Παπαλεοντίου υποστήριξε μεταξύ πολλών άλλων, ότι ο κ. Πιερής μιλούσε με μεγάλη έχθρα για τον ίδιο σε αξιόπιστους συναδέλφους τους από πανεπιστήμια της Ελλάδας και της Γαλλίας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα τον απομάκρυνε από το πανεπιστήμιο, με βασικό επιχείρημα ότι ο εφεσείων συνεργάζεται με τους εχθρούς του.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, επανειλημμένα δε ο κ. Πιερής ανέφερε και ενώπιον του εφεσείοντα ότι «όποιος συνεργάζεται με εχθρούς μου είναι εχθρός μου». Επίσης, όταν δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μικροφιλολογικά (τεύχος 18,2005, σ.63), το οποίο ο εφεσείων συνεκδίδει μαζί με δύο άλλα πρόσωπα, κείμενο συναδέλφου τους στο οποίο ασκείται κριτική στον κ. Πιερή, χωρίς να κατονομάζεται ο τελευταίος, ο κ. Πιερής ύβρισε τον εφεσείοντα και συνεκδότη του με εκφράσεις όπως «ανέντιμοι», αλλά και με πολύ βαρύτερες, ενώ απείλησε τον εφεσείοντα ανοικτά ότι θα τον εκδικηθεί.

Ο εφεσείων επίσης αποδίδει στον κ. Πιερή, με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά, προσπάθειες «μηδενισμού» των δημοσιευμάτων του και «αποσιώπησης» των εργασιών του.

Ενόψει των συγκεκριμένων και σοβαρών ισχυρισμών που είχε προβάλει ο εφεσείων, αναφέρει το Δικαστήριο στην απόφαση του, η Ειδική Επιτροπή όφειλε να λάβει ειδική και αιτιολογημένη απόφαση σχετικά με το αίτημα του περί εξαιρέσεως του κ. Πιερή. Το αίτημα του εφεσείοντα, όμως, δεν εξετάστηκε. Συνεπώς, προσθέτει, η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση πρέπει να ακυρωθεί για τον λόγο της κακής σύνθεσης του αποφασίζοντος οργάνου διότι μετείχε σε αυτό ο κ. Πιερής, «ο οποίος μπορούσε να επηρεάσει την κρίση του και η αμεροληψία του οποίου αμφισβητήθηκε χωρίς η αμφισβήτηση αυτή να αρθεί, όπως έπρεπε με απόφαση του παραπάνω οργάνου.

«Η έφεση επιτυγχάνει…Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται», καταλήγει το Ανώτατο στην απόφαση του.

Πηγή ΚΥΠΕ