ΑΕΛ: Πολύ σκληρή για να πεθάνει

Στη θέση της άλλοι θα είχαν παρατήσει το παιχνίδι και παραδώσει πνεύμα. Χθες στο «Αμμόχωστος», όμως, η ΑΕΛ κυνήγησε μέχρις εσχάτως την τύχη της υποχρεώνοντάς την να της χαμογελάσει.Μέχρι και το 83’ του επαναληπτικού προημιτελικού η μία ομάδα είχε πιστωθεί ένα σουτ στο δοκάρι και η άλλη μια κεφαλιά στο δοκάρι, δύο πολύ μεγάλες ευκαιρίες και δύο (ορθώς) ακυρωθέντα τέρματα. Ο αμύητος παρατηρητής θα πίστευε εύκολα ότι η πρώτη ομάδα (Ερμής) υπερασπιζόταν το σκορ του πρώτου προημιτελικού και η δεύτερη (ΑΕΛ) κυνηγούσε την ανατροπή του. Ως γνωστόν, συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο…Στο 83’ οι πλείστοι εξ όσων παρακολουθούσαν (δια ζώσης, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά ή διαδικτυακά) τον αγώνα πίστεψαν ότι η πρόκριση είχε κριθεί από τον άγραφο νόμο που θέλει την μπάλα να τιμωρεί όσους σπαταλούν αθρόα ευκαιρίες. Η ΑΕΛ που μέχρι τότε, χωρίς να θέλγει με την εμφάνισή της, ήλεγχε απόλυτα το ρυθμό και το παιχνίδι, βρέθηκε πίσω στο σκορ από κακό κοντρόλ του επιτιθέμενου και ενστικτώδη, άτσαλη απομάκρυνση της μπάλας του αμυνόμενου.Περισσότερο κι από αγωνιστικό, το πλήγμα ήταν ψυχολογικό. Να δέχεσαι αυτογκόλ που στέλνει την πρόκριση σε παράταση (ή και πέναλτι) λίγα λεπτά πριν τη λήξη κι ενώ στις αμέσως προηγούμενες φάσεις (80’, 81’) είχες απειλήσει δις με παραβίαση την αντίπαλη εστία. Πόσο δύσκολο ή αφύσικο είναι να σκεφτείς ότι «απόψε δεν μας θέλει η μπάλα»;Το πιθανότερο είναι ότι το σκέφτηκαν και (όχι και όλοι, σίγουρα) οι πλείστοι παίκτες της ΑΕΛ. Το σημαντικότερο είναι πώς αντέδρασαν. Όχι με μοιρολατρία και με μεμψιμοιρία, αλλά με κατάθεση ψυχής και χαρακτήρα. Ακόμη και η τελευταία επίθεση βγήκε οργανωμένα από τα δεξιά με σωστή πάσα (και όχι τυφλό γέμισμα) για τον επιθετικό (Ταγκμπατζούμι), ο οποίος εξιλεώθηκε για όλες τις χαμένες ευκαιρίες του «σκοτώνοντας» την πρώην εργοδότριά του.Η ΑΕΛ απέδειξε πως είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. «Είμαστε ακόμη ζωντανοί», ήταν το μήνυμα που πέρασαν χθες ο Χριστοφόρου και οι παίκτες του. Η ισορροπία τρόμου συνεχίζεται και αν θα αντέξει το σχοινί, θα φανεί ακριβώς -όπως λέει και το τραγούδι- στο χειροκρότημα. Στο σύλλογο της Λεμεσού ευελπιστούν πως θα το εισπράξουν στις 20 Μαΐου με το τρόπαιο ανά χείρας. Αφού επιβίωσαν του χθεσινού θρίλερ, η ελπίδα τους είναι -αν μη τι άλλο- δικαιολογημένη…