ΑΕΛ: Κρατάει "μαγικό ραβδί" ο Πάμπος;

Ο αποκλεισμός από το θεσμό του κυπέλλου, ουσιαστικά σφράγισε την αποτυχημένη φετινή χρονιά της ΑΕΛ, πριν καλά-καλά βγει ο Φεβρουάριος.

Όσο εξωπραγματικό κι αν ακούγεται η ΑΕΛ εδώ και αρκετό καιρό ζει και αναπνέει για τη νέα σεζόν που έρχεται και όχι γι' αυτήν που διανύουμε. Στη ρεβάνς

με τον Απόλλωνα προσπάθησε πολύ να κάνει την υπέρβαση για την πρόκριση στην επόμενη φάση του θεσμού του κυπέλλου σφραγίζοντας το τέταρτο εισιτήριο, αλλά μάταια... Οι όποιες ελπίδες υπήρχαν για διάκριση έκαναν φτερά. Μπορεί ο Απόλλωνας να μην ήταν και τόσο ανώτερος, όμως με το προβάδισμα του πρώτου αγώνα κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο πρόκρισης. Όταν δεν βάζεις και τη μπάλα στα δίχτυα, είπε και ο Πάμπος Χριστοδούλου δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα.

Ναι μεν υπάρχουν παράπονα για τη διαιτησία τα οποία εκφράστηκαν μέσω του αρχηγού Αιρόσα αλλά και μέσω του Θεόδωρου Αντωνίου, παράπονα δικαιολογημένα... Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εστιάσουμε στη διαιτησία, αφού η ΑΕΛ δεν αποκλείστηκε λόγω των ρεφ, αλλά λόγω της δικής της απόδοσης στα δύο μεταξύ τους παιχνίδια. Οι "γαλαζοκίτρινοι" της Λεμεσού ήταν αρκετά βελτιωμένοι, μπορούσαν σε 2-3 πολύ καλές ευκαιρίες ν' ανοίξουν το σκορ, ευκαιρίες που έκαναν τον Πάμπο Χριστοδούλου να βγαίνει από τα ρούχα του.

Όντως ο Πάμπος Χριστοδούλου κρατάει "μαγικό ραβδί"; Παρά τον αποκλεισμό, είδαμε μία ΑΕΛ να στέκεται στο ύψος της, να μην παραδίνεται στον Απόλλωνα και να δίνουν όσα περισσότερα μπορούσαν για το καλύτερο. Αυτό μπορεί να μην ήρθε, κρατάμε όμως τη μεταμόρφωση της ομάδας και το πάθος των ποδοσφαιριστών τον τελευταίο μήνα, έχοντας την εξής απορία: Οι ίδιοι παίκτες δεν ήταν αυτοί που ήταν στην ΑΕΛ από την αρχή της σεζόν; Οι προκάτοχοι του δεν δούλευαν με τους ίδιους ποδοσφαιριστές; Κι όμως βλέπουμε μία ΑΕΛ, εντελώς αλλαγμένη, μία ΑΕΛ που έχει δικαίωμα στο όνειρο της εξάδας και θα το κυνηγήσει.