Τα γενέθλια του «διαβολοκάραβου»

ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΔΗΜΑΚΑ
Για τους Τούρκους ήταν το «διαβολοκάραβο» – το «Σεϊτάν Παπόρ» όπως, σύµφωναµε τον θρύλο, έλεγαν έντροµοι στη θέα του. Για το πλήρωµά του, που έζησε τις παράτολµες και νικηφόρες ναυµαχίες του, ήταν«ο Τυχερός Μπαρµπα-Γιώργης». Για τηνιστορία, το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», που χθες συµπλήρωσε 100 χρόνια µε την ελληνική σηµαία υψωµένη συνεχώς στην πρύµνη του, είναι το ενδοξότερο πλοίο της νεώτερης Ελλάδας, το πολεµικό που συνέβαλε καθοριστικά στη διαµόρφωσητων σηµερινών συνόρων, το µοναδικό πλοίο που σώζεται σε όλοτον κόσµο µε ενεργό δράση και στους δυο Παγκοσµίους Πολέµους του 20ού αιώνα! Ηταν 9 το πρωί στις 3 ∆εκεµβρίου του 1912, στηνπρύµνη του «Αβέρωφ», όταν ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, αρχηγόςτου ελληνικού στόλου, έχοντας µπροστάτου τις τουρκικέςναυτικές δυνάµεις, εµπνεύστηκε το σχέδιοτης καταδίωξης και εµβολισµού της τουρκικής ναυαρχίδας «Χαϊρεντίν Μπαρµπαρόσα», επικεφαλής του τουρκικού στόλου, που µόλις είχε ξεµυτίσει στα ανοιχτά τουΕλλησπόντου έπειτα από µήνες:

«Είδα εκείνητην ώρα σανόραµα πάνω στους δυοκάβους των Στενών τον παππού µου καιτον Μιαούλη, να µου κάνουν νόηµα και να µε καλούν. Και όρµησα πάνω τους», αφηγήθηκε ύστερα από χρόνιασε φίλους του ο ναύαρχος γιατο πώς πήρε την απόφαση εκείνη τη στιγµή. Η διάταξη µάχης και οι µεγάλης ναυτικής έµπνευσης και ρίσκου ελιγµοί της ελληνικής ναυαρχίδας – και όλου του στόλου– απέδωσαν και ανάγκασαν τον τούρκικο στόλο να αποτραβηχτεί και πάλι µέσα στα Στενά. Το «Αβέρωφ» υπερφαλάγγισε τον εχθρό και ανάµεσα σε πυκνά πυρά του τουρκικού στόλου και των απέναντι παράκτιων φρουρίων, έφτασε σε απόσταση 2.900 µ. από τον αντίπαλο. Οι Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι η ναυαρχίδα τους – που είχε ήδη δεχθεί πλήγµατα – απειλούνταν µε εµβολισµό από τον πλέοντα «πάση δυνάµει» Αβέρωφ, έκαναν αναστροφή και µπήκαν µε φοβερή αταξία ξανά στα Στενά.

Τα δυο «παρατσούκλια» έχουν κοινή, ουσιαστικά, αφετηρία – τις νικηφόρες Ναυµαχίες της Ελλης και της Λήµνου, (ακολούθησε στις 5 Ιανουαρίου του εποµένου έτους), καθοριστικές και οι δυο για την εξέλιξη του Α’ Βαλκανικού Πολέµου. Και ερµηνεύουν την τότε αίσθηση της κοινής γνώµης στις δυο ακτές τουΑιγαίου. Σύµφωνα µε τον δρα Κωνσταντίνο Γρίβα, ειδικό αµυντικό αναλυτή, «το θωρηκτό “Αβέρωφ” αποτελεί την απτή απόδειξη του γεωπολιτικού αξιώµατος ότι η ισχύς και η γενικότερη αξία ενός οπλικού συστήµατος είναι σχετική και λαµβάνει υπόσταση από το κατά πόσον βρίσκεται σε αρµονία µε τις ευρύτερες συνθήκες του γεωσυστήµατοςκαι του είδους της πολεµικής αντιπαράθεσης που καλείται ναλειτουργήσει. Και το “Αβέρωφ”, επισηµαίνει, επέτυχε ακριβώς αυτό. Ενώ σε καµιά περίπτωση δεν µπορεί να θεωρηθεί ως “υπερπλοίο”, εντούτοις το µείγµα των ικανοτήτων του (ταχύτητα, θωράκιση, ισχύς πυρός κ.λπ.), ήταν τέτοιο που ταίριαζε απόλυτα στις ιδιαιτερότητεςτης σύγκρουσης που κλήθηκενα υπηρετήσει. Στα χέρια τουεκρηκτικού ναυάρχου Κουντουριώτη αποτέλεσε ένα είδος στρατιωτικής “ασύµµετρης” απειλής για τον τουρκικό στόλο και τον κατανίκησε».
Το µοναδικό πλοίο σε όλο τ