Συναίνεση σε τι; Στη διάλυση της κοινωνίας; Δεν κατάλαβα γιατί μας φώναξε ο Παπανδρέου

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

Ε Τρεισήμισι ώρες υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν ήταν αρκετός χρόνος για να βρείτε ένα σημείο σύγκλισης;

Α Συναίνεση σε τι; Στη διάλυση της κοινωνίας; Δεν κατάλαβα γιατί μας φώναξε ο Παπανδρέου. Για να μας πει ότι το πρόγραμμα πάει καλά, ότι ούτως ή άλλως θα προχωρήσει και μόνος του και εκλογές θα κάνει το 2013. Ε, τότε γιατί δεν προχωράει και ζητά
συνενοχή; Γιατί δεν πάει να πείσει τους βουλευτές του να ψηφίσουν και συγκαλεί έκτακτη σύνοδο αρχηγών με δραματικούς τόνους; Δυστυχώς ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε πανικό, και αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα.

Ε Πάντως, κύριε πρόεδρε, είχε προλάβει να σας κατηγορήσει για λιποψυχία...

Α Θα αντιστρέψω το ερώτημα. Αισθάνεται ο πρωθυπουργός και όσοι μας εγκλώβισαν στο μνημόνιο γενναίοι; Απαιτεί ιδιαίτερη γενναιότητα να καταστρέφεις κοινωνικά και παραγωγικά τη χώρα σου για να διατηρείς την εύνοια των κερδοσκόπων; Οι άνθρωποι ήρθαν στην κυβέρνηση ως σοσιαλιστές και αποδεικνύεται ότι έχουν τον θατσερισμό στο αίμα τους. Και από την στιγμή που δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε τον δικό τους κόσμο στα μάτια, ας μη μιλούν για γενναιότητες και λιγοψυχίες.
Ε Ο πρωθυπουργός ζήτησε συναίνεση, απείλησε και με στάση πληρωμών...

Α Σας προλαβαίνω. Αν ο πρωθυπουργός βρίσκεται ακόμη στο Μαξίμου, μετά από τόσες αποτυχίες και τόση καταστροφή που προκάλεσαν οι επιλογές του, είναι γιατί στηρίζεται στο φόβο της κοινωνίας. Κυβερνά με σύμμαχο το φόβο και με εργαλείο τον εκβιασμό. Η χώρα μας δυστυχώς δεν ευτύχησε να έχει άξια ηγεσία, στην πιο κρίσιμη στιγμή. Ενώ χρειαζόταν μια κυβέρνηση για να διαπραγμευτεί σκληρά με τους δανειστές, είχε μια κυβέρνηση που ήξερε να πιέζει μόνο προς τα μέσα. Αντί να αξιοποιήσουν τη δυσαρέσκεια του λαού για να βάλουν όρια στους δανειστές, αντιγράφουν τα επιχειρήματα των δανειστών και ζητούν τη συναίνεση των κομμάτων για να εκβιάσουν το λαό.

Ε Βλέπετε πρόωρες εκλογές ή μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων για να «σωθεί ο τόπος»;

Α Το έλλειμμα ηγεσίας της χώρας είναι καθαρά πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό. Τόσο του Παπανδρέου, που μόλις ανέλαβε παραδόθηκε στη διαπλοκή και στις αγορές, όσο και του Καραμανλή, που το έβαλε στα πόδια, δεν τους έλειπαν οι γνώσεις. Το σθένος τούς έλειπε και η πολιτική βούληση να συγκρουστούν προκειμένου να υπερασπίσουν το δημόσιο συμφέρον. Οι κρίσιμες αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε το επόμενο διάστημα, άλλωστε, δεν θα είναι ουδέτερες. Θα έχουν έντονο πολιτικό αλλά και ταξικό πρόσημο. Συνεπώς, το θέμα δεν είναι αν η κυβέρνηση θα έχει ή όχι προσωπικότητες, αλλά ποια θα είναι η πολιτική της κατεύθυνση. Η συζήτηση αυτή, λοιπόν, περί προσωπικοτήτων γίνεται μόνο και μόνο για να χρυσωθεί το χάπι μιας τόσο ανάλγητης πολιτικής που οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις και το στελεχικό τους δυναμικό δεν αντέχουν να σηκώσουν. Η λύση τεχνοκρατών είναι πολιτική επιλογή για να εφαρμοστεί πιστά και δίχως τον «αντιπερισπασμό» του πολιτικού κόστους η πολιτική του μνημονίου.
Keywords
Τυχαία Θέματα