Σενάρια πριν την κάλπη

Το ποσοστό του νικητή, η διαφορά του από το δεύτερο κόμμα και η δύναμη των «αντιμνημονιακών» σχημάτων

Του Κωνσταντινου Zουλα

Το ποσοστό που θα λάβει ο νικητής, η διαφορά του από το 2ο κόμμα και κυρίως η αίσθηση που θα δημιουργηθεί για το αν θα επικρατήσουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ή τα αντιμνημονιακά σχήματα αναδεικνύονται τα τρία κλειδιά των αυριανών εκλογών και -κατ' επέκταση- των απρόβλεπτων εξελίξεων που θα προκύψουν από τη Δευτέρα, στην περίπτωση που δεν καταστεί εφικτή η αυτοδυναμία για τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων δεν αρνούνται ότι το πολιτικό σκηνικό θα είναι εντελώς διαφορετικό αύριο, τόσο εάν το ποσοστό του νικητή καταμετρηθεί κάτω από το 30% και επομένως απέχει πολύ από το όριο της αυτοδυναμίας, όσο κι αν το αντίστοιχο του χαμένου δεν ξεπεράσει το 20%. Και τούτο, διότι στο μεν πρώτο θα είναι δύσκολο να επιχειρηματολογήσει για την «ανάγκη» επαναληπτικών εκλογών, αλλά και στον ηττημένο να επιβάλει «όρους» για τη συνεργασία. Πολύ περισσότερο αν η ποσοστιαία δύναμή του υπολείπεται κατά πολύ από αυτή του νικητή, αλλά και δεν είναι ευκρινώς μεγαλύτερη από την αντίστοιχη κάποιου αντιμνημονιακού κόμματος.

Τα επιτελεία και των δύο κομμάτων εξουσίας ουδόλως, βέβαια, υιοθετούν την πιθανότητα να επιβεβαιωθούν τα δυσοίωνα αυτά σενάρια για τον δικομματισμό, εκπέμποντας τη βεβαιότητά τους ότι το βουβό κύμα των αναποφάσιστων έχει συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο να περιέλθει η χώρα σε κατάσταση ακυβερνησίας. Αυτή, άλλωστε, είναι και η κοινή συνισταμένη των δηλώσεων των στελεχών τους που καλούν τις τελευταίες ημέρες τους πολίτες να αναλογιστούν τις συνέπειες αδυναμίας σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης. Και -κυρίως- να μην ενδώσουν στον «πειρασμό» μιας ψήφου χαλαρής, αποδοκιμασίας των δύο κομμάτων, με την πεποίθηση ότι από κοινού Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα σχηματίσουν οπωσδήποτε κυβέρνηση.

Δεδομένου, ωστόσο, ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον αδύνατο να λάβουν αθροιστικά τα ποσοστά του παρελθόντος (75-85%) είναι βέβαιο ότι η κοινοβουλευτική δύναμη του πρώτου θα είναι τουλάχιστον διπλάσια του δεύτερου, καθώς ο νικητής θα λάβει το πριμ των 50 εδρών ακόμη και και αν επικρατήσει με μόλις μία ψήφο διαφορά. Ως προς τα ποσοστά δε μιας ασφαλούς πλειοψηφίας είναι το 42% για τις 160 έδρες, το 40% για μια ισχνή πλειοψηφία, ενώ κάτω από το 37,5% όλα είναι ανοιχτά.

Δύο ακόμη παράμετροι πιθανότατα θα επιδράσουν καθοριστικά στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Η πρώτη αφορά το λεγόμενο όριο της αυτοδυναμίας. Οπως έχει λεχθεί επανειλημμένως, ο λεγόμενος πήχυς για τις 151 έδρες δεν σχετίζεται με τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή, αλλά με το συνολικό ποσοστό των σχηματισμών που δεν θα πιάσουν το 3%. Συγκεκριμένα, όσο μεγαλύτερο είναι αυτό το ποσοστό, τόσο μειώνεται το όριο για την αυτοδυναμία, το οποίο μπορεί να υποχωρήσει ακόμη και στο 35,5%, αν η συνολική δύναμη των μικρών αυτών κομμάτων φτάσει π.χ. στο 12%. Ενδεχόμενο όχι εντελώς απίθανο αν αναλογιστεί κανείς ότι τουλάχιστον 3 κόμματα,