Οι ημέρες που ζούμε είναι «η χαρά της συμμορίας της δραχμής» και το άγχος για μεγάλη τραγωδία της χώρας

Ιστορικός Συμβιβασμός ή Διχασμός;

Tου Κωστα Kαλλιτση

Ο μείζων παράγων αβεβαιότητας επανήλθε: Θα παραμείνουμε ή θα αποσυρθούμε από την Ευρωζώνη; Κι ο χρόνος μετρά αντίστροφα.

Δυστυχώς, κάποιοι δεν ακούν τα βήματα των Ερινυών. Επιχαίρουν ότι ήρθαν «πρώτοι» ή ότι «νίκησαν» και μένουν γαντζωμένοι στις θέσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι το 35% των πολιτών γύρισε πλάτη στο κομματικό σύστημα – απείχε. Ενώ το 19% όσων ψήφισαν, σήμερα δεν αντιπροσωπεύεται –αφού τα κόμματα που επέλεξαν έμειναν εκτός Βουλής. Το έλλειμμα αντιπροσώπευσης μεγάλωσε. Στη σημερινή Βουλή αντιπροσωπεύεται το μισό, μόλις, εκλογικό σώμα. Το 18,85% της Ν.Δ. αντιστοιχεί στο 9,5% του εκλογικού σώματος, το 16,78% του ΣΥΡΙΖΑ στο 8,5%, το 13,18% του ΠΑΣΟΚ στο 7%, το 10,6% των Ανεξάρτητων Ελλήνων στο 5% κ.ο.κ. Μαζί τα τρία πρώτα κόμματα αντιπροσωπεύουν μόνο το 25% του εκλογικού σώματος. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι οι εκλογές αποδοκίμασαν το κομματικό σύστημα.

Το αποτέλεσμα των εκλογών είχε και μία κεντρική, απολύτως ταξική διάσταση: Η κοινωνία δεν αντέχει να πληρώνουν το κόστος προσαρμογής της οικονομίας τα φτωχότερα τμήματά της αλλά να μένει άθικτος ο πλούτος και η διαφθορά. Είναι η ίδια κοινωνία που είχε συμφωνήσει να δεχτεί θυσίες, ώστε η σπασμένη φούσκα της κατανάλωσης με δανεικά να δώσει τη θέση της σε μια νέα, βιώσιμη ανάπτυξη. Αλλά, επί διετία, βλέπει τους μεν να εμποδίζουν την προσπάθεια μεταρρύθμισης, ρητορεύοντας περί «ανάπτυξης» και, μέχρι πρότινος, ρισκάροντας την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη. Τους δε, απρόθυμα να σκαρώνουν μεταρρυθμίσεις στα χαρτιά και να τις ναρκοθετούν στην πράξη. Κι όλους μαζί, να καταριούνται την... τρόικα. Με αποτέλεσμα να μένει άθικτος ο παρασιτισμός, βασιλεύουσες η φοροδιαφυγή και η σπατάλη και τελικά η θύελλα να ξεσπά σε βασικούς μισθούς, συντάξεις και μαζική καταστροφή εισοδημάτων μέσω αφόρητης ανεργίας.

Τώρα, όμως, ο αυτισμός του πολιτικού συστήματος υπάρχει κίνδυνος να παρασύρει και να τσακίσει τη χώρα στα βράχια. Το κράτος έχει πάψει να λειτουργεί. Τα έσοδα αβέβαια - ίσως επαρκούν για δύο μήνες. Η πρόσφατη δόση του δανείου περικόπηκε κατά 1 δισ. και δεν θα λάβουμε άλλη αν δεν κριθεί θετικά η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής. Ο κ. Σόιμπλε κάνει ό,τι μπορεί για να δυναμιτίσει την ελληνική προσπάθεια και να μας υποχρεώσει να βγούμε από το ευρώ. Οι διεθνείς οίκοι τείνουν στις πιο δυσοίωνες εκτιμήσεις και μαύρες προβλέψεις. Ο ένας μετά τον άλλο, υπουργοί κρατών της Ευρωζώνης καθησυχάζουν τους πολίτες τους ότι δεν κινδυνεύουν κι αν φύγει η Ελλάδα, διότι έχουν λάβει τα μέτρα τους. Είναι έτοιμοι και περιμένουν.

Οι ημέρες που ζούμε είναι «η χαρά της συμμορίας της δραχμής» και το άγχος για μεγάλη τραγωδία της χώρας. Το καλό σενάριο είναι να καταφέρει το πολιτικό σύστημα να υπερνικήσει τον αυτισμό του και να υπάρξει μια ισχυρή βούληση υπέρ ενός Ιστορικού Συμβιβασμού, ώστε να συνεχίσουμε την προσπάθεια για μεταρρύθμιση και δημοσιονομική εξυγίανση με στόχο μια βιώσιμη ανάπτυξη μέσα στο ευρώ, με