«Για άλλη µια φορά κλώτσησε την καρδάρα µε το γάλα»...!

Τρίτη βράδυ. Το άτυπο Υπουργικό Συµβούλιο µόλις είχε τελειώσει και οι υπουργοί έφευγαν ένας ένας µε κατεύθυνση προς τη Βουλή, για να λάβουν µέρος στην ονοµαστική ψηφοφορία για το αποθεµατικό των τραπεζών. Μερικοί κοιτούσαν τα κινητά τους για να δουν αν είχε αποκατασταθεί το σήµα– όσο συνεδρίαζε το Υπουργικο ήταν σε λειτουργία η οµπρέλα που εδώ και µερικούς µήνες έχει εγκατασταθεί στο Μέγαρο Μαξίµου και δεν επιτρέπει τη λειτουργία τους. Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να µη διαρρεύσει κάτι από τη συνεδρίαση – και την Τρίτη αυτό ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβληµένο µετά τις «παρεµβάσεις» Λοβέρδου - ∆ιαµαντοπούλου, που τίναξαν τον πολιτικό υδράργυρο στα ύψη...
Την ηρεµία, αποτέλεσµα του σκεπτικισµού που επικράτησε σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης και των αυστηρών προειδοποιήσεων του Γ. Παπανδρέου, έσπασε το δυνατό χτύπηµα της πόρτας του πρωθυπουργικού γραφείου. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν που τη χτύπησε µε δύναµη και όσοι τον είδαν να βαδίζει µε γρήγορο βήµα κατάλαβαν από το ύφος του ότι κάτι είχε συµβεί. Το χτύπηµα της πόρτας, που συνοδεύτηκε από το επίσης γρήγορο βήµα µιας από τις ιδιαίτερες γραµµατείς του να απαντήσει στο εσωτερικό τηλέφωνο που την καλούσε, επιβεβαίωσε ότι πράγµατι «κάτι είχε συµβεί».

Μερικά λεπτά αργότερα, οι τελευταίοι που έφευγαν από το Μέγαρο Μαξίµου είδαν να επιστρέφει βιαστικός ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Χώθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο. Η ιδιαιτέρα που είχε καλέσει τον υπουργό Εθνικής Αµυνας να επιστρέψει («Πείτε να επιστρέψει τώρα» φέρεται να είπε ο Πρωθυπουργός), ζήτησε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή να παραµείνει στον χώρο:

– Ο πρόεδρος είπε να µη φύγετε, µπορεί να σας χρειαστεί.

Η συνοµιλία Παπανδρέου - Βενιζέλου δεν διήρκεσε παραπάνω από 5’ και ήταν σε έντονο ύφος, αλλά µόνο από την πλευρά του Πρωθυπουργού. Από ό,τι έγινε γνωστό στη συνέχεια, ο κ. Παπανδρέου του ζήτη σε διευκρινίσεις τι εννοούσε µε αυτά τα περί «“πολιτικής διεύθυνσης” της χώρας που πρέπει να ανακτηθεί». Στη διάρκεια της οµιλίας του στο άτυπο Υπουργικό, ως δεινός χειριστής του λόγου ο κ. Βενιζέλος είχε καταφέρει να περάσει απαρατήρητη η σχετική αιχµή στον Πρωθυπουργό. ∆εν πέρασε όµως απαρατήρητη από τους δηµοσιογράφους, στους οποίους είχε µοιράσει µε non paper την τοποθέτησή του πριν ακόµη ολοκληρωθεί η συνεδρίαση – και τα ∆ελτία των οκτώ.

Η κρίση ξέσπασε όταν ο Πρωθυπουργός ενηµερώθηκε ότι «τα κανάλια παίζουν Βενιζέλο» και περί αιχµών εις βάρος του.

– Θα βγεις τώρα στις κάµερες και θα ανασκευάσεις αµέσως, είπε ο Πρωθυπουργός.

Ο κ. Βενιζέλος θέλησε να του εξηγήσει.

– ∆εν θέλω καµία εξήγηση. Βγαίνεις τώρα, αλλιώς τελειώσαµε, είπε ο Γ. Παπανδρέου χωρίς να αφήσει περιθώριο διαπραγµάτευσης.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο υπουργός Εθνικής Αµυνας ανασκεύασε µπροστά στις κάµερες δηλώνοντας ότι όταν µιλάει για «πολιτική διεύθυνση» της χώρας, δεν εννοεί την κυβέρνηση αλλά την αξιωµατική αντιπολίτευση, την κοινωνία των πολιτών, τη δικαστική εξουσία, τ