Απο την αρχαία μυθολογία, στο Σήμερα

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΙΑΜΟΥ

Γράφει ο Χρήστος Η.Χαλαζιάς

Σε μια χαοτική εποχή, που η κρίση θεσμών, οικονομίας, πολιτικής εθνικής ταυτότητας και η αλλοτρίωση να κυριαρχούν στο παγκόσμιο στερέωμα, έρχεται η έκθεση της Αγγελικής Σιάμου με ρεαλιστική ματιά, να ρίξει μια ακτίδα ελπίδας, στους πολίτες που αισθάνονται καθημερινά να βουλιάζουν στο σκοτάδι και όλα να χάνονται μαζί του.
Αυτό είναι το μεγαλείο του καλλιτέχνη, όποιο είδος κι αν εκφράζει ο καλλιτέχνης, πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα, να ακουμπά τις ποιο ευαίσθητες χορδές του κάθε ατόμου. Ανεξάρτητα παιδείας και καταγωγής, όπως έλεγε και ο ποιητής Μαγιακόφκι.
Ο καλλιτέχνης πρέπει να εξευγενίζει με απλές πράξεις αλλά με βάθος και σύνθετο τρόπο, τα προβλήματα, δίνοντας όχι απλά ελπίδα και διαπιστώσεις, αλλά μέσα από αναστοχασμό τις λύσεις . Αυτά τα στοιχεία τα βρίσκει κάποιος με την πρώτη ματιά στα τελευταία έργα της Αγγελικής Σιάμου.
Η τέχνη εκφράζει δυο βασικά στοιχεία το εσωτερικό και το εξωτερικό. Το εσωτερικό είναι η ανησυχία του καλλιτέχνη για τα δρώμενα στην εποχή της, και η αγωνία του να την εκφράσει. Το εξωτερικό στοιχείο είναι όταν ο καλλιτέχνης απελευθερώνεται, από διάφορους δισταγμούς, και (στην προκείμενη περίπτωση η ζωγράφος) τις εσωτερικές αυτές ανησυχίες απελευθερωμένος /η, της μεταφέρει με ηρεμία στον πίνακα, θα πετύχει να περάσει και το μήνυμα.
Η δυναμική που βγαίνει από τα έργα της Σιάμου δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του κατεστημένου αποτροπιασμού, αλλά η απόρροια της πολιτικής και ιστορικής απογοήτευσης. Εφεξής ο φιλελεύθερος διαφωτισμός μέσα από τα έργα αυτά έχει πάψει να μπορεί να συνοψίζει την έλλογη ελπίδα για την σωτηρία της ανθρωπότητας, αγνοώντας το παρελθόν.
Το διιστροικό ηθικό συμπέρασμα συνοψίζεται σ’ όλα τα έργα της Αγγελικής Σιάμου. Μπροστά στους αδιάφορους τεχνοκράτες με τα δεμένα μάτια, που βλέπουν μόνο τις πολύχρωμε καμπύλες στα ευχάριστα ερωτικά χαμόγελα, και τα στατικά καταπράσινα λιβάδια, και τα όμορφα βάζα με πολύχρωμα λουλούδια, χωρίς να εκπληρώνουν τον πραγματικό σκοπό της τέχνης. Η τεχνοτροπία της Σιάμου έρχεται να τα ταράξει, αυτά τα στατικά στοιχεία με την νέα αισθητικής της.
Η καλλιτεχνική έμπνευση από την αρχαία Ελληνική Μυθολογία, με τα πρόσωπα, τους θρύλους, τη δράση και τους χώρους που έζησαν για αιώνες οι ημίθεοι του Ολύμπου. Ο κάθε πίνακας είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο της μυθολογίας, που μέσα από τα χρώματα δίνει την αγωνία του σήμερα που έρχεται από το χθες. Η σύνθεση των χρωμάτων, με την «αόρατη» γραμμή σωστά τοποθετημένη αποκαλύπτει τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
Τα απαλά, αλλά δυναμικά χρώματα, αποφεύγοντας ομογενοποιήσεις, αποκαλύπτοντας μια ειδική αφηγηματική ουσιαστική δράση. Αρκεί κάποιος να προσέξει την απόλυτη τεκμηριωμένη μυθολογική στιγμή.
Με την έκθεση της νέας δουλειάς της η Αγγελική Σιάμου πρόλαβε πολλούς ιστορικούς στοχαστές στις διαπιστώσεις και τον προβληματισμό για εκείνα που πρόκειται να συμβούν. Μέσα από τα έργα της μας θυμίζει ότι ο Ελληνισμός