1ο Πολιτικό – Πολιτιστικό Φεστιβάλ της ΠΡΩ.ΚΑΤ.

1ο Πολιτικό – Πολιτιστικό Φεστιβάλ της Πρωτοβουλίας Κατοίκων στα Νότια

Διανύουμε πλέον τον τρίτο χρόνο της κρίσης και την άλλοτε ιδεολογική ηγεμονία του ευδαιμονισμού της “ισχυρής Ελλάδας σε δυνατή Ευρώπη” την έχει αντικαταστήσει ο εκβιασμός της επικείμενης καταστροφής σε περίπτωση απελευθέρωσης μας από τη θανατερή μέγγενη της Ε.Ε. και της πάσης θυσίας παραμονής στην Ο.Ν.Ε. και το ευρώ.
Σήμερα όμως, ο πραγματικός ρόλος της Ε.Ε., που ούτε ήταν και ούτε και θα μπορούσε να είναι “το σπίτι των λαών”, έχει αποκαλυφθεί. Για να επιβιώσουν από την κρίση κυβερνήσεις και κεφάλαιο καταδικάζουν τους λαούς της Ευρώπης στην καταβαράθρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων και των δημοκρατικών τους ελευθεριών, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, με τη νεκρανάσταση του φαντάσματος του “εσωτερικού εχθρού”, με τη σύγχρονη δολοφονική μεταναστευτική πολιτική αλλά και με το “φασιστικό θηρίο”, που σταδιακά αναδεικνύεται στη “σιδερένια γροθιά” του συστήματος, ενώ δεν διστάζουν να ανάψουν τη φωτιά του πολέμου σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Την ίδια στιγμή, η καταστροφή με την οποία μας απειλούν συντελλείται εδώ και καιρό σε βάρος του λαού και των εργαζομένων. Η ανεργία ξεπερνά πλέον το 25%, η φορομπηξία και φοροληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων δεν έχει τέλος, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται καταδικάζοντας μας στη φτώχεια και την ανέχεια, το σύστημα υγείας και η εκπάιδευση κυριολεκτικά καταρρέουν, ενώ την ίδια στιγμή οι άρρωστοι πεθαίνουν λόγω έλλειψης φαρμάκων και τα παιδιά λιποθυμούν από πείνα στα σχολεία.
Ταυτόχρονα, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται. ΔΕΚΟ, πλουτοπαραγωγικές πηγές, φυσικό περιβάλλον βγαίνουν στο σφυρί για να πληρωθεί ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε, υπονομεύοντας το μέλλον της χώρας και του λαού, ενώ η αποδιάρθρωση των κρατικών υπηρεσιών έχει οδηγήσει στην καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων από εκατοντάδες φωτιές.
7 χρόνια ανυποχώρητα στο δρόμο του αγώνα
Ήταν τότε, πριν από 7 χρόνια που αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε έναν πολιτικό φορέα αντίστασης. Αντίσταση στην επικείμενη καταστροφή του περιβάλλοντος και την παράδοση του, στην καπιταλιστική κερδοφορία, στην ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία των αστικών πολιτικών δυνάμεων αλλά και στους κρατικούς μηχανισμούς και φορείς, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον πραγματικό ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού. Έναν πολιτικό φορέα που θα συμβάλλει στην οικοδόμηση κοινωνικών αντιστάσεων, που θα πρωτοστατεί στην οικοδόμηση επιτροπών κατοίκων και λαϊκών συνελεύσεων, θεωρώντας πως μόνο ο δρόμος της λαϊκής αυτοοργάνωσης και πάλης μπορεί να φέρει νικηφόρα αποτελέσματα. Που δε θα “ξεχνά” να συνδέει το ειδικό με το γενικό, το τοπικό με το κεντρικό, την πάλη των κατοίκων και των εργαζομένων, με τη συνολική ανάγκη ανατροπής και την ανάδειξη ενός άλλου δρόμου...
Ήταν μία δύσκολη και επίπονη πορεία που συνέβαλε στο λαϊκό κίνημα. Από την μάχη ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό, όπου αναδείξαμε την δυνατότητα ενός άλλου τρόπου οργάνωσης των “τοπικών