Το συγύρισμα δεν είναι ολυμπιακό άθλημα, ούτε πυρηνική φυσική

Αλλά η έλλειψή του προκαλεί εφέ ανάλογα με εκείνα μιας πυρηνικής έκρηξης...



The King

Όταν σου είπα να μετακομίσεις στο σπίτι μου, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα αντιμετώπιζα τέτοια βιβλική ανακατωσούρα, χειρότερη από αυτή που άφησε πίσω του ο τυφώνας Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη. Παντού βρίσκω πράγματά σου. Σαν να ξυπνάει μέσα σου ο Ντένις ο Τρομερός σε βέρσιον μεγαλοκοπέλας.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με εκνευρίζει να αφήνεις το ποτήρι με το νερό σου πάνω στο ηχείο του home cinema. Για να μη μιλήσω για τις διμοιρίες με τα καλλυντικά που προελαύνουν στο τραπέζι του σαλονιού, στον πάγκο της κουζίνας, στο ραφάκι του μπάνιου. Με λιγότερα υλικά κάποιος κάνει τους τοίχους μας στούκο βενετσιάνο, παρά καλύπτει τους μαύρους κύκλους σου μετά από σαββατιάτικο χανγκόβερ.

Επίσης είμαι πεπεισμένος πως τα ρούχα σου κλωνοποιούνται στο διαμέρισμα, όπως το καλό μάγκουαϊ που έπεσε στο νερό και μετά ξαμολήθηκαν τα άπειρα κακά γκρέμλινς. Βρίσκονται παντού, άλλα διπλωμένα σε στοίβες, άλλα χύμα, καθώς οι ντουλάπες έχουν κρασάρει. Όσο για το παπουτσοβασίλειό σου, αυτό βρήκε άσυλο στο χολ για να το χαζεύουν με επιφωνήματα οργασμικού θαυμασμού οι φιλενάδες σου με το που χτυπήσουν το κουδούνι.

Εννοείται πως δεν περιμένω από σένα να μεταλλαχθείς σε οικιακή βοηθό (έχουμε ήδη μία ανά δεκαπέντε μέρες για το ενδημικό μας ξεβρόμισμα/ σιδέρωμα κ.λπ.) παίρνοντας υπογλώσσια που θα σου δημιουργήσουν διάθεση για πάστρα και τάξη.

Όμως το ότι καθαρίζεις το μπάνιο και κάποιες φορές βρήκες πεταμένες τις κάλτσες μου δίπλα στο κρεβάτι ή επειδή πας τις εφημερίδες για ανακύκλωση σταμάτα σε παρακαλώ να τα προβάλλεις ως δικαιολογία του υπόλοιπου χαμού που επικρατεί στο σπίτι από το βασίλειο ένδυσης και υπόδησης που έχεις υπό την κατοχή σου. Εκτός αν περιμένεις να σου κολλήσω ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά επειδή στο τσακίρ κέφι φτιάχνεις ένα ρολό κοτόπουλο με γαλλικές πατατούλες στο φούρνο και ρίχνεις χλωρίνη στη λεκάνη του wc. Μήπως μικρή έπεσες σε καμιά μαρμίτα με μαγικό φίλτρο τσαπατσουλιάς;

The Queen

Είμαι σίγουρη πως όταν ήσουν μικράκι η μαμά σου -και η γιαγιά σου, μην σου πω- σε κοίμιζε με παραμύθια. Όχι για νεράιδες και πριγκίπισσες (προφανώς και ευτυχώς) αλλά για μαγικές κάλτσες που, την ώρα που δεν τις κοιτάς, βγάζουν ποδαράκια και τρέχουν μοναχούλες τους στο καλαθάκι με τα άπλυτα, για πουκάμισα που μεταμορφώνουν τα μανίκια τους σε φτερούγες και πετάνε ως τη ντουλάπα, για εφημερίδες, βιβλία και περιοδικά που πάνε να συναντήσουν τους φίλους τους σε βιβλιοθήκες και άλλα άψυχα πλάσματα που αποκτούν ζωή και βρίσκουν τη θέση τους δίχως διόλου εσύ να ανακατευτείς. Είμαι περήφανη για τη φαντασία των προγόνων σου μα με προβληματίζει ελαφρώς το γεγονός πως δεν σκέφτηκαν ποτέ να σε ενημερώσουν πως τα πλάσματα των διηγήσεών τους έχουν την ίδια ακριβώς υπόσταση με τον Άι Βασίλη.

Κάπως έτσι βρέθηκα να απολογούμαι που στα 30' που μου αφήνεις ελεύθερο το μπάνιο κάθε πρωί (