Όραμα μιας κοινωνίας χωρίς χρήματα

Το μέχρι σήμερα ισχύον οικονομικό σύστημα...
εργάζεται με το χρήμα, με το πληρώνω, εισπράττω, κάνω επένδυση, θέλω τόκους, κέρδη, μεγιστοποίηση του κέρδους. Δημιουργία αναγκών στους απρόσωπους άλλους, όσο το δυνατόν περισσότερες, άσχετα αν είναι πραγματικές,  για να επενδύω με κέρδη, προκαλώ σπατάλη, δεν μ’ ενδιαφέρει, δημιουργώ ανισότητες, φτώχεια σε άλλους, δεν μ’ ενδιαφέρει. Θέλω μόνο απόδοση σε χρήμα, σε καταθέσεις, σε υλικά αγαθά, συμμετοχή σε νέες επενδύσεις που θα αποδίδουν περισσότερο. Δεν με ενδιαφέρουν οι άλλοι. Μεταφέρω τα χρήματα, τις επενδύσεις εκεί που έχω την λιγότερη επιβάρυνση, δηλαδή φόρους, εργατικά, πρώτες ύλες κλπ. Γιατί να μειώνεται η απόδοση του κεφαλαίου μου;
Αν κάποιος διευθυντής τράπεζας, εταιρείας χρηματοπιστωτικής, παραγωγικής κλπ. μου μειώνει την απόδοση των κεφαλαίων μου, εγώ ως μέτοχος τον αποκεφαλίζω, τον βγάζω και βάζω άλλον, τον πληρώνω καλά για ν’ αποδίδουν τα κεφάλαιά μου όλο και περισσότερο οπουδήποτε πάνω στη Γη και πέραν αυτής αν συμφέρει. Και πάντοτε θα συμφέρει όσο γίνεται υπερκατανάλωση. Χρειάζομαι πρώτες ύλες, ενέργεια, τότε θα εξαντλώ κάθε δυνατότητα μου προσφέρει η τεχνολογία: πυρηνικά, ορυκτά, βία, πλύση εγκεφάλου, παραπλάνηση κ.ο.κ.

Αυτό το μοντέλο οικονομίας, κοινωνίας έφτασε σε κρίσιμο σημείο και πρέπει κάτι νέο, κάτι εντελώς διαφορετικό να γεννηθεί. Χρειάζομαι έμπνευση, ένα όνειρο να δω, χρειάζομαι μια ηθική φαντασία. Μετά θα χρειαστώ μια ηθική τεχνική, μια μεθόδευση για το πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί το όνειρο, να προσαρμοστεί στα δεδομένα της φύσης της Γης και στις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, στη διαιώνιση της ζωής της Γης.

Φαντάζομαι, ονειρεύομαι μια κοινωνία, στην οποία ο κάθε άνθρωπος:

   1. Προσφέρει δωρεάν το άριστο και μέγιστο που μπορεί σύμφωνα με τις ικανότητές του.
   2. Παίρνει δωρεάν από τις συνολικές προσφορές το πραγματικά αναγκαίο μερίδιο.
Οι προσφορές οργανώνονται με έντιμη συνεργασία εθελοντικά. Δεν υπάρχουν χρήματα, πιστωτικές κάρτες, λογαριασμοί, τράπεζες κλπ. Δεν παίρνω κάποια απόδειξη γι ό,τι προσέφερα μόνος μου ή συλλογικά. Η κάθε μου προσφορά στο σύνολο είναι συγχρόνως η ικανοποίησή μου.

Μελετούμε με άλλους συλλογικά, τι ανάγκες υπάρχουν στην κοινωνία: σε τροφή, ένδυση, στέγη, παιδεία, μόρφωση, αναψυχή, πνευματική εξέλιξη, τι χρειάζεται ν’ ανακαλύψουμε, να τελειοποιήσουμε σε υλικά είδη, σε υπηρεσίες κλπ.

Μετά μελετούμε, μεθοδεύουμε και εκτελούμε την παραγωγή όλων αυτών. Ο καθένας βρίσκει την πιο αποτελεσματική δυνατότητα προσφοράς. Μάλιστα η παιδεία αρχικά έχει στόχο την αρμονική ανάπτυξη σωματικά, ψυχικά, πνευματικά του νέου ανθρώπου και τελικά την ανακάλυψη και εξέλιξη των ικανοτήτων του καθενός, των κλίσεων και ταλέντων του.

Μετά συνειδητοποιώ ποιες είναι οι πραγματικές μου ανάγκες, ώστε να μπορώ να προσφέρω το άριστο στο σύνολο για όσο χρόνο μπορώ. Χρησιμοποιώ το ελάχιστο για να περισσεύει από την συνολική προσφορά για όλους.  Όταν έχω κάποιο πρόβλημα υγεία