Ομιλία Ιερωνύμου στους φοιτητές της Ελληνικής Αστυνομίας

Θα ήθελα να αρχίσω από το χαιρετισμό... που όλοι δώσαμε και δίνουμε αυτές τις ημέρες για την καινούρια χρονιά. Ευχόμαστε καλή χρονιά, χρόνια πολλά! Το πρότερο ερώτημά μου είναι τί είναι αυτός ο χρόνος και πώς...
τον περιορίζουμε αυτόν τον χρόνο και πώς τον περιγράφουμε.
Στην πραγματικότητα και από πλευράς φιλοσοφικής και από πλευράς εκκλησιαστικής και από πλευράς ειδικότερα ανθρώπινης, η έννοια του χρόνου είναι μια ευθεία γραμμή, είναι αιωνιότητα. Όλα τα υπόλοιπα είναι επινόηση των ανθρώπων. Εμείς οι άνθρωποι επινοήσαμε το χρόνο σε κομμάτια, σε εποχές, σε ημέρες, σε λεπτά για να μπορούμε με αυτόν τον τρόπο πρακτικά να εξυπηρετούμεθα. Όταν απομονώσουμε τον άνθρωπο σε ένα βουνό ή τον κλείσουμε σε ένα χώρο επί πολύ χρονικό διάστημα έχασε την έννοια του χρόνου, όπως την έχουμε εμείς. Αλλά αυτός ο χρόνος λοιπόν, όπως τον επινόησε ο άνθρωπος διαιρείται σε τρεις κατηγορίες: αυτόν που πέρασε και τον λέμε παρελθόν, αυτόν που έρχεται και τον λέμε μέλλον και αυτό που ζούμε τώρα και το λέμε παρόν.
Δε μου επιτρέπει ο χρόνος να πω πολλά λόγια. Θα πω λίγες απλώς σκέψεις. Το παρελθόν είναι αυτό που έφυγε, το ξέρουμε που πήρε τα κατορθώματά μας, τις αποτυχίες μας, τα όνειρά μας, τις επιτυχίες μας, όλες τις χαρές μας και τις λύπες μας κι έγινε και δάσκαλος μέχρις ενός σημείου. Αλλά κρύβει μέσα του μια βαθειά έννοια, το απραγματοποίητο δεν μπορεί να ξαναγίνει πάλι. Κι έρχεται το μέλλον, το άλλο κομμάτι της ζωής. Πόσα όνειρα, πόσα προγράμματα, πόσες σκέψεις, πόσα δεν κλείνει αυτό το μέλλον; Αλλά αν καθίσουμε και το υπολογίσουμε σωστά πόσα από αυτά μπορούμε να υλοποιήσουμε; Και αυτό είναι απραγματοποίητο.
Κι ερχόμαστε στο παρόν, στο τώρα, αυτό που είναι το δημιουργικό. Ο απόστολος Παύλος που απευθύνεται προς τους χριστιανούς λέει ότι ο χρόνος, αυτό το τώρα είναι κάτι που πρέπει να το αγοράζετε πολύ ακριβά και να επενδύετε πάνω σε αυτό. Κι εμείς λοιπόν, αυτήν την ώρα, πρέπει να είμαστε απασχολημένοι και σαν πρόσωπα αλλά και σαν διάκονοι αυτού του λαού στο τί γίνεται τώρα και τι κάνουμε τώρα; Και το τώρα είναι θέμα προσωπικό για τον εαυτό μας, είναι για την κοινωνία μας, είναι για τους δικούς μας, το περιβάλλον μας, είναι για την ανθρωπότητα.
Να σας περιγράψω εγώ την κατάσταση του τώρα, του σήμερα, είμαι ο πλέον ακατάλληλος. Εσείς που ζείτε και ως σπουδαστές και ως δάσκαλοι, αλλά και ως άνθρωποι με πολλές εμπειρίες τους είδους σας, να αρχίσουμε από τον Υπουργό που ζει από πολύ ψηλά τα πράγματα και την κρίση, μέχρι τον απλό άνθρωπο με τις δυσκολίες, τις πολλές δυσκολίες που τις βλέπουμε και τις απαριθμούμε κάθε μέρα. Διαμαρτυρίες, παράπονα, αγανάκτηση, πολλές φορές δικαιολογημένα, αλλά που πρέπει να τα ζήσουμε, είναι το τώρα, και να τα αντιμετωπίσουμε. Δε θα ήθελα να ονομάσω τον κάθε ένα χωριστά, γιατί τα ξέρετε και τα ζείτε, αλλά είναι όμως θέματα και προβλήματα που δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας.
Κρίσις και κρίσεις. Ο καθένας προσπαθεί να δώσει την ερμηνεία. Η πλευρά της εκκλησίας το έχει πει και βλ