Ο πυρηνικός χάρτης των Βαλκανίων 25 χρόνια μετά το Τσερνόμπιλ

Εικοσιπέντε χρόνια μετά το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, η πυρηνική «απειλή» εξακολουθεί να βρίσκεται στην...
επικαιρότητα μετά και τον σεισμό στην Ιαπωνία που οδήγησε στην πυρηνική κρίση της Φουκουσίμα. Εκεί η διαχειρίστρια εταιρεία του πυρηνικού εργοστασίου δίνει σκληρή μάχη για να θέσει υπό έλεγχο τη δεύτερη χειρότερη πυρηνική κρίση στην ιστορία.

Στην Γερμανία δέκα χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν χθες στους δρόμους της πόλης Γκρόναου, βορειοδυτικά της Γερμανίας διαδηλώνοντας υπέρ του τερματισμού της λειτουργίας των γερμανικών πυρηνικών σταθμών.

Για το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας είναι ενδεικτικά. Η συνολική ακτινοβολία που εκλύθηκε ήταν 200 φορές μεγαλύτερη απ' αυτή των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Περίπου 350.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους που μολύνθηκαν από ραδιενέργεια. Εντούτοις, 9500 άτομα ζουν ακόμα στις ζώνες υποχρεωτικής εκκένωσης. Γύρω στα 7.000.000 εισπράττουν επιδόματα, συντάξεις και υγειονομική ασφάλιση ως πληγέντα από το Τσέρνομπιλ. Η συνολική οικονομική καταστροφή στην Ουκρανία μόνο υπολογίζεται ότι θα υπερβεί τα 165 εκατ. € μέχρι το 2015. Επίσημες αναφορές υπολογίζουν ότι οι θανατηφόροι καρκίνοι φτάνουν τους 9.000, αλλά ανεξάρτητοι επιστήμονες υπολογίζουν ότι αυτοί θα φτάσουν συνολικά τους 30.000-60.000.

Ο "Χάρτης" των πυρηνικών εργοστασίων στα Βαλκάνια

Τον αναλυτικό "χάρτη" των πυρηνικών εργοστασίων των γειτονικών χωρών παραθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γιώργος Μπλιώνης, Δρ. Βιολογίας/Οικολογίας, μέλος των Οικολόγων Πράσινων Θεσσαλονίκης.

Ειδικότερα, για το Ακούγιου, που βρίσκεται στην επαρχία της Μερσίνας, απέναντι από τα βόρεια παράλια της Κύπρου, η τουρικική κυβέρνηση επέλεξε την τοποθεσία για την εγκατάσταση πυρηνικού εργοστασίου, λόγω της χαμηλής πληθυσμιακής πυκνότητας και της χαμηλής σεισμικότητας.

Το Μάιο του 2010, Ρωσία και Τουρκία υπέγραψαν συμφωνία με θυγατρική της Rosatom, η οποία θα κατασκευάσει, θα κατέχει στην ιδιοκτησία της και θα λειτουργεί το πυρηνικό εργοστάσιο. Αυτό θα αποτελείται από 4 μονάδες 1200 MWe VVER (Water-Water Energetic Reactor). Πρόκειται για σειρά αντιδραστήρων πεπιεσμένου ύδατος (PWRs), που αναπτύχθηκε αρχικά από τη Σοβιετική Ένωση και τώρα από τη Ρωσία. Τέτοιου τύπου ήταν και ο αντιδραστήρας του Τσέρνομπιλ, αν και παλαιότερης γενιάς. Το μειονέκτημα αυτού του τύπου των ρωσικών αντιδραστήρων είναι ότι, σε περίπτωση που χαθεί ο έλεγχος (π.χ. κοπεί το ρεύμα, όπως στην περίπτωση της Ιαπωνίας), δεν μπορούν να ψύξουν την "καρδιά" του αντιδραστήρα. Στις 15 Ιουλίου 2010, το τουρκικό κοινοβούλιο επικύρωσε τη συμφωνία. Οι 4 αντιδραστήρες αναμένεται να μπουν σε λειτουργία το 2019.

Το Κοζλοντούι βρίσκεται στα σύνορα Βουλγαρίας - Ρουμανίας, επάνω σχεδόν στο Δούναβη, αρκετά κοντά στη Σερβία. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1970. Περιλάμβανε 4 αντιδραστήρες VVER-440/230 (τύπου Τσερνόμπιλ), αλλά κατόπιν συμφωνίας με την ΕΕ, το 1993, οι δύο απ' αυτούς τέθηκαν εκτός λε