Φτωχότερα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες

Ο κίνδυνος της παιδικής φτώχειας αυξάνεται στην Ευρώπη και ...
είναι εντονότερος στις μονογονεϊκές οικογένειες. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με έναν γονιό αντιμετωπίζουν...
κίνδυνο φτώχειας σε ποσοστό 40,6% ενώ τα παιδιά που μεγαλώνουν με δυο ενήλικες σε ποσοστό 14,8%.

«Αυτά τα στοιχεία είναι ανησυχητικά», δήλωσε ο επίτροπος απασχόλησης, κοινωνικών υποθέσεων και ένταξης Λάζλο Αντορ.

Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής, περισσότερα από ένα στα τέσσερα παιδιά - 26,6% - βρίσκονταν ήδη το 2010 αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας στην ΕΕ. Το 2008 το ποσοστό αυτό ανερχόταν στο 25,7%.

Στην Ελλάδα το ποσοστό των παιδιών που αντιμετωπίζουν φτώχεια έμεινε αμετάβλητο από το 2008 στο 2010 ήτοι σε ποσοστό 27,8%.

Τα μεγαλύτερα ποσοστά φτωχών παιδιών το 2010 εμφανίζονται στη Ρουμανία (48,8%) και στη Βουλγαρία (44%) ενώ από την ευρωζώνη, τα πρωτεία κατέχει η Ιρλανδία (37,4%) που πλήττεται άσχημα από την οικονομική κρίση.

Την μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας την βλέπουμε στην Ισπανία - αύξηση 3% από το 2008 στο 2010. Εντυπωσιακό είναι ότι σημαντική αύξηση καταγράφηκε επίσης στο Βέλγιο (2,6%) και στη Δανία (2,4%).

Ο επίτροπος Αντορ πραγματοποίησε τις δηλώσεις αυτές ύστερα από ερώτηση του έλληνα ευρωβουλευτή της ΝΔ Γ. Παπανικολάου ο οποίος επικαλέστηκε στοιχεία της Unicef σύμφωνα με τα οποία η παιδική φτώχεια και τα παιδιά που ζουν με στερήσεις στις προηγμένες οικονομίες του κόσμου αυξάνονται συνεχώς. Στην ΕΕ συμπεριλαμβανομένης της Νορβηγίας και της Ισλανδίας, 13 εκατομμύρια παιδιά στερούνται βασικά αγαθά απαραίτητα για την ανάπτυξή τους.

Ο ούγγρος επίτροπος θύμισε ότι ένας από τους πρωταρχικούς στόχους, είναι να μειωθεί ο αριθμός των φτωχών στην ΕΕ κατά 20 εκατ. ως το 2020. Πρόσθεσε επίσης ότι η Επιτροπή επεξεργάζεται σύσταση για την παιδική φτώχεια που θα ανακοινωθεί εντός του 2012.

«Η ΕΕ δεν μπορεί να αποδέχεται ως παράπλευρη απώλεια της οικονομικής κρίσης τα παιδιά», είπε ο κ. Παπανικολάου. Επιπροσθέτως είπε ότι το γεγονός πως τα ποσοστά παιδικής φτώχειας αυξάνονται ασχέτως της οικονομικής κατάστασης κάθε χώρας, αποδεικνύει ότι δεν εφαρμόζονται αξιόπιστες πολιτικές για την αντιμετώπιση του φαινομένου.