Η λέξη μεστή

Ένα καλό ρούχο είναι σαν μία όμορφη λέξη. Συχνά, συνδέω τα ρούχα με λέξεις και συναισθήματα. Λόγου χάρη, όταν ένα ρούχο είναι πανέμορφο το αποκαλώ: έπος, αριστούργημα, όνειρο. Όταν περιέχει πολλές λεπτομέρειες, υφές και η κατασκευή του είναι περίπλοκη, τότε είναι υπερπαραγωγή. Όταν δεν μου αρέσει ένα ρούχο, χρησιμοποιώ υποκοριστικά, καθώς τα υποκοριστικά, αν εξαιρέσουμε τα παιδιά και τις αγάπες μας, έχουν μία τάση να υποβαθμίζουν το προϊόν ή τον άνθρωπο για τον οποίο μιλάμε. Γενικά, τα υποκοριστικά δεν ανήκουν στη βάση της δικής μου γλώσσας. Θα έλεγα πως τα αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι.

Οι λέξεις μου αρέσουν γεμάτες, ολοκληρωμένες, χωρίς διάθεση για έλλειψη ή υπερβολή. Τα υποκοριστικά έχω επίσης την αίσθηση ότι δε δείχνουν σεβασμό στη δουλειά του άλλου. Ποτέ δε θα πω τι όμορφο φορεματάκι ή κοσμηματάκι είναι αυτό. Το φόρεμα είναι φόρεμα, το κόσμημα είναι κόσμημα, αποκαλώντας τη δημιουργία του άλλου προσθέτοντας την κατάληξη -άκι, απευθείας την μειώνω, δε δείχνω σεβασμό στην προσπάθεια του. Η λέξη μεστή λοιπόν. Όπως μου αρέσει και η λέξη γυναίκα. Γυναίκα με τα όλα της. Γυναίκα που ξέρει τι θέλει. Που δείχνει σεβασμό απέναντι στον εαυτό της. Όχι γυναικάκι ή γυναικούλα. Η γυναίκα φοράει το φόρεμά της και τρίζει η γη με την προσωπικότητα και την εμφάνισή της. Το κοριτσάκι είναι κοριτσάκι και δεν προκαλεί καμία συγκίνηση. Σέβομαι και αγαπώ τις γυναίκες. Τις γυναίκες χωρίς υποκοριστικά και μεγεθυντικά. Τη γυναίκα μεστή!