ΚΟΤΖΙΑΣ | Ο αντί-Ομπράντοβιτς και ο «Σόφο»

Την τελευταία φορά είχαμε ασχοληθεί με τον Ολυμπιακό. Με το πώς μπορεί να είναι την επόμενη σεζόν. Βεβαίως από τότε έχουν διαφοροποιηθεί τα δεδομένα με την φυγή του Ντούσαν Ίβκοβιτς και μπορεί να διαφοροποιηθούν κι άλλο, αν υπογράψει στους Νικς ο Γιώργος Πρίντεζης, κάτι, που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες.

Εν πάσει περιπτώσει, τώρα ζητούμενο μας είναι ο Παναθηναϊκός, ο οποίος αυτός και αν μπαίνει σε νέα

εποχή. Πώς όχι άλλωστε από την στιγμή, που έφυγε θα λέγαμε το... έτερον ήμισυ του, ο κολοσσός Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μετά από 13 χρόνια κοινής ένδοξης πορείας. Είναι κενό, που δεν καλύπτεται όχι μόνο λόγω της αξίας του προπονητή, αλλά και εξαιτίας του μεγάλου διαστήματος, που ήταν μαζί οι δύο πλευρές: με το γνωστό πετυχημένο αποτέλεσμα των 5 ευρωπαϊκών, των 11 πρωταθλημάτων και των 7 Κυπέλλων.
Καλώς, όμως, η ζωή συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να κοιτάζει την επόμενη μέρα με την απαραίτητη σημείωση ότι Παναθηναϊκός υπήρχε και παραυπήρχε και πριν από τον Ζοτς. Εννοείται πως με τον Σέρβο προπονητή οι «πράσινοι» έζησαν μεγαλεία, που κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναζήσουν. Στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον.
Το πρώτο θέμα για τους «πράσινους» είναι δίχως άλλο αυτό του προπονητή, εκεί, όπου οι δυσκολίες είναι αντικειμενικές, αφού στην αγορά δεν υπάρχουν μεγάλα ονόματα, ικανά να απαλύνουν κάπως τον πόνο των Παναθηναϊκών για την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς. Δεν λέμε ότι δεν υπάρχουν καλοί προπονητές. Χρειάζεται βλέπετε και το μεγάλο όνομα, γιατί το θέμα είναι και επικοινωνιακό. Μεγάλο όνομα είναι ο Ετόρε Μεσίνα, αλλά πάει στην ΤΣΣΚΑ. Μεγάλο όνομα είναι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, αναφέρθηκε, όμως, πως θα συνεχίσει μόνο στην εθνική Σερβίας και άλλωστε δεν θα πήγαινε ποτέ ή σχεδόν ποτέ στον Παναθηναϊκό, ειδικά αμέσως μετά τον θρίαμβο, που κατέγραψε με τον Ολυμπιακό. Κάπου εδώ σταματάνε τα μεγάλα ονόματα. Καλό όνομα είναι και ο Πιανιτζιάνι, αλλά το σημαντικότερο στην περίπτωση του Ιταλού, αυτό, που μετράει, που έχει ουσία, είναι ότι έχει δείξει εξαιρετικά προπονητικά στοιχεία στην Σιένα. Άλλο, βέβαια, η Σιένα, όπου είναι από τα...εφηβικά του χρόνια, και άλλο ο Παναθηναϊκός. Γενικώς βέβαια κάθε προπονητής θα μπαίνει σε σύγκριση με τον Ομπράντοβιτς και αυτό θα είναι άδικο από κάθε πλευρά.
Ποιον θα πάρει ο Παναθηναϊκός πραγματικά περιμένουμε να το μάθουμε με ανυπομονησία, αλλά από κει και πέρα υπάρχει ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα: αυτό, που έχει να κάνει με τους Καϊμακόγλου, Περπέρογλου και Βουγιούκα. Είναι τρεις διεθνείς Έλληνες στη καλύτερή τους ηλικία, τρεις παίκτες, των οποίων τα συμβόλαια έχουν λήξει. Έλληνες ποιοτικοί διαθέσιμοι παίκτες ελάχιστοι υπάρχουν και με αυτό το δεδομένο γίνεται κατανοητό πώς ο Παναθηναϊκός πρέπει να κρατήσει τους τρεις προαναφερθέντες: για να συνεχίσει να έχει τρία δυνατά όπλα στις τάξεις του και παράλληλα να διατηρήσει μεγάλο μέρος της συνοχής, που επί χρόνια ολόκληρα τον είχε στην κορυφή.
Αμ τον Μάικ Μπατίστ που τον βάζετε; Στα 35 του είναι, δεν παύει, όμως, να πατάει πολύ γερά στα πόδια του και άλλ