ΑΡΚΑΔΙΚΟΣ | Πάνου: "Βγήκα κερδισμένος από το Μαρούσι"

Το site www.basketpress.gr που ασχολείται με το μπάσκετ σε Αρκαδία, Μεσσηνία και Λακωνία είναι μια εξαιρετική προσπάθεια που θα ήταν ευχής έργο αν είχε και άλλους μιμητές.

Πρόσφατα το site δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον φόργουορντ του Αρκαδικού Σπύρο Πάνου την οποία και αναδημοσιεύουμε…

Σπύρο μίλησέ μας για την 1η σου γνωριμία με την μπάλα του μπάσκετ.
Η πρώτη μου γνωριμία θα έλεγα έγινε στην ηλικία των 8 χρόνων.Είχα τοποθετήσει μία μπασκέτα στην αυλή μου και κάπως

έτσι ξεκίνησα. Στην ηλικία των 13 πήγα στη τοπική ομάδα.

Ποιο παίκτη είχες σαν πρότυπο;
Τον Carmelo Anthony.

Σε ποια ομάδα έκανες τα πρώτα σου βήματα, και σε ποιες άλλες έχεις αγωνιστεί;
Ξεκίνησα απ τη τοπική ομάδα του χωριού μου την «Α.Ε.Καναλακίου» μετά αγωνίστηκα στο Μαρούσι, τον Ίκαρο Καλλιθέας και τον Αρκαδικό.

Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια στην ιδιαίτερή σου πατρίδα το Καναλάκι;
Καταρχήν θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μεγάλωσα σε επαρχία. Γενικά τα χρόνια μου στο Καναλάκι ήταν πολύ όμορφα, η εξοχή η αίσθηση της ελευθερίας και το πόσο πιο ήρεμα κινούνταν όλα γύρω σου.

Ποιος άνθρωπος στάθηκε δίπλα σου και σε βοήθησε στην 1η σου ομάδα;
Από τη πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ με βοήθησαν ο γενικός αρχηγός της Α.Ε.Κανλακίου Βαγγέλης Πανίδης και ο coach Λευτέρης Τζομάκας και τους ευχαριστώ και τους δυο.

Μετά από μια κουραστική χρονιά γυρίζεις πίσω στην γενέτειρα σου;
Ναι πάντα μόλις τελειώνω τις υποχρεώσεις μου με τις ομάδες γυρίζω στο σπίτι μου στην οικογένεια μου να ηρεμήσω και να χαλαρώσω.

Δεδομένου ότι αγαπάς το μπάσκετ συνεχίζεις και δουλεύεις και την καλοκαιρινή περίοδο; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε βοηθάει;
Εννοείτε όπως είπα και πιο πριν γυρίζω πίσω στο σπίτι μου, χαλαρώνω λιγάκι και μετά ξεκινάω προπονήσεις κάθε μέρα με σκοπό τη βελτίωση μου έτσι ώστε να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερος.

Πολλά έχουμε ακούσει για το διάσημο τουρνουά 3on3 που διοργανώνει ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια η πρώτη σου ομάδα ΑΕ ΚΑΝΑΛΑΚΙΟΥ. Μίλησε μας λίγο για αυτό.
Όπως λέει και το σλόγκαν του 3on3 «καλοκαίρι δίχως 3on3 στο Καναλάκι δεν υφίσταται». Το τουρνουά είναι κάτι το οποίο το περιμένουν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής και όχι μόνο,με ιδιαίτερη αγωνία και ευχαρίστηση. Γίνεται στη κεντρική πλατεία Καναλακίου και διαρκεί μία εβδομάδα. Καθημερινά πραγματοποιούνται αγώνες από της 7 το απόγευμα μέχρι τις 12 το βράδυ, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, επίσης οι διαγωνισμοί και τα event προσφέρουν ένα πλούσιο θέαμα το οποίο θα ανταμείψει όποιον επιθυμεί να το παρακολουθήσει και γιατί όχι ακόμα καλύτερα να δηλώσει και συμμετοχή με την ομάδα του.

Πιο είναι το δυνατό σου σημείο σαν παίκτης και που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι βελτίωση;
Το δυνατό μου σημείο πιστεύω πως είναι σουτ, αλλά δεν εννοείτε ότι είμαι και τέλειος σε αυτό. Από εκεί και πέρα προσπαθώ να βελτιωθώ σε όλα τα κομμάτια του μπάσκετ.

Σε ποια θέση του αρέσει να αγωνίζεται;
Μου αρέσουν οι θέσεις 3 και 4.

Έχεις κάποια ατομική ή ομαδική διάκριση(συμμετοχή σε εθνική ομάδα);
Έχω κατακτήσει τη δεύτερη θέση με τον Ίκαρο Καλλιθέας στο πανελλήνιο εφηβικό πρωτάθλημα.

Σε ποια ηλικία πήρες μεταγραφή στο Μαρούσι και πως προέκυψε το ενδιαφέρον της ομάδας του Αμαρουσίου;
Στα 16 μου κατάλαβα πως αν ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω με το μπάσκετ έπρεπε να προχωρήσω από το Καναλάκι και έτσι πήγα στην Αθήνα όπου δοκιμάστηκα από το Μαρούσι τους άρεσα και με πήραν.

Στο Μαρούσι είχες σπουδαίους προπονητές όπως, ο κ. Μπακογιώργος, κ.Μπαρτζώκας, κ.Λινάρδος, κ.Αλεξανδρής και κ. Μανωλόπουλος. Ποιος από αυτούς σε επηρέασε και σε πίστεψε περισσότερο;
Στο Μαρούσι με βοήθησε πολύ ο coach Μπακογιώργος με έκανε καλύτερο παίχτη και καλύτερο άνθρωπο πάνω από όλα και θέλω να τον ευχαριστήσω πολύ γι’αυτό.

Πιστεύεις βγήκες κερδισμένος από την θητεία σου στο Μαρούσι;
Ναι πιστεύω πως βγήκα πολύ κερδισμένος από το Μαρούσι και πιο ώριμος.

Επόμενος σταθμός στην καριέρα σου ήταν ο Ίκαρος Καλλιθέας. Πες λίγα λόγια για την θητεία σου εκεί καθώς και για τον κόουτς Λυκογιάννη;
Στον Ίκαρο πιστεύω πως ήταν μία χρόνια πολύ πετυχημένη και από ομαδικό επίπεδο και προσωπικό και θα ήθελα να ευχαριστήσω το coach Λευτέρη Τσαουσίδη τον οποίο είχα στο εφηβικό τμήμα. Με βοήθησαν πολύ και οι προπονήσεις με την ανδρική ομάδα, το επίπεδο ήταν υψηλό και προσπαθούσα να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερος και αποκόμισα πολλά καλά πράγματα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους coach Λυκογιάννη, Μακρηδήμα και Βαλινδρά.

Μετά τον Ίκαρο λοιπόν ήρθε η ομάδα του Αρκαδικού και η εμπειρία της Α2. Μίλησε μας για το κλίμα που βρήκες στην ομάδα της Τρίπολης και πως βρίσκεις την ζωή στη Αρκαδική πρωτεύουσα;
Ο Αρκαδικός θα έλεγα είναι μία μεγάλη οικογένεια η οποία αγαπάει αυτό που κάνει και προσπαθεί για το καλύτερο. Στη Τρίπολη πιστεύω πως ένιωσα πολύ άνετα από τη πρώτη στιγμή γιατί είναι μία μικρή πόλη και τα πράγματα είναι πολύ πιο ήρεμα και ένιωθα σαν στο σπίτι μου. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο και οι άνθρωποι της ομάδας αλλά και ο κόσμος της Τρίπολης ο οποίος μας δέχτηκε πολύ ζεστά και φιλικά από τη πρώτη στιγμή.

Την 1η σου χρονιά με προπονητή τον Γιάννη Σμυρνιώτη η ομάδα είχε στηθεί για να κάνει πρωταθλητισμό, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Τι έφταιξε και δεν ανεβήκατε κατηγορία;
Όντως την πρώτη μου χρονιά στο Αρκαδκό πιστεύω πως είχαμε πολύ καλή ομάδα και γεμάτη με την οποία θα μπορούσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω, αλλά όπως σε κάθε ομάδα και γενικά στον αθλητισμό αυτό που σχεδιάζεις στην αρχή μπορεί να μη σου βγει και ένας από τους κύριους λόγους είναι οι τραυματισμοί και πιστεύω πως είχαμε αρκετούς εκείνη τι περίοδο και ήμασταν και λίγο άτυχοι με κάποια αποτελέσματα.

Την σεζόν που μας πέρασε η διοίκηση της ομάδας άλλαξε τακτική, μείωσε το μπάτζετ κατά πολύ, τα ινία ανέλαβε ο κόουτς Γιάννης Καστρίτης, όλοι σας είχαν καταδικασμένους για υποβιβασμό, αλλά τελικά του διαψεύσατε. Μίλησέ μας για αυτή την χρονιά.
Η ομάδα πέρσι άλλαξε τελείως και ο κύριος λόγος ήταν ο οικονομικός τομέας με αποτέλεσμα πιο λίγους παίχτες λίγο χαμηλότερη ποιότητα και εμπειρία. Θα μπορούσα να πω πως ήταν μία πολύ δύσκολη σεζόν και στο τέλος αποδείξαμε σε όλους πως όλα μπορούν να γίνουν και τη θεωρώ μία πολύ καλή χρονιά και επιτυχημένη.

Ποια είναι η άποψή σου για τους προπονητές σου στον Αρκαδικό Γιάννη Καστρίτη, Μπάμπη Αλεξόπουλο και Γιάννη Σμυρνιώτη;
Θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά όλους τους προπονητές που είχα στον Αρκαδικό, τον coach Γιάννη Καστρίτη, Μπάμπη Αλεξόπουλο και Γιάννη Σμυρνιώτη, είναι όλοι τους πολλή καλοί σε αυτό που κάνουν το αγαπάνε και τους ευχαριστώ πολύ γιατί με βοήθησαν πολύ και στο μπασκετικό τομέα αλλά και στο κομμάτι εκτός γηπέδου γιατί εκτός από προπονητές είναι πάνω από όλα καλοί άνθρωποι και τους σέβομαι όλους.

Το ενδεχόμενο να αγωνιστείς σε ομάδα του εξωτερικού το έχεις σκεφτεί, δεδομένης της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα;
Ναι το έχω σκεφτεί αλλά είναι δύσκολο και δεν ξέρω αν το κάνω στο άμεσο μέλλον.

Τα πράγματα στο επαγγελματικό αθλητισμό και στο μπάσκετ έχουν αλλάξει, πιστεύεις στο τέλος το ελληνικό μπάσκετ να βγει κερδισμένο από αυτή την υπόθεση;
Θα έλεγα πως δεν έχει αλλάξει μόνο το επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα αλλά όλα γενικότερα. Όπως έχουμε δείξει όμως στο παρελθόν αλλά και τώρα ακόμα το ελληνικό μπάσκετ πρωταγωνιστεί.

Υπάρχει άνθρωπος που σε επηρεάζει σε αποφάσεις που αφορούν το μπάσκετ και τον οποίο συμβουλεύεσαι;
Οι γονείς μου και ο θείος μου.

Ποιο πρόσωπο θα ήθελες να ευχαριστήσεις, το οποίο έχει σταθεί δίπλα σου όλα αυτά τα χρόνια;
Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου γιατί χωρίς αυτούς δε θα είχα καταφέρει τίποτα και γενικά όλη την οικογένεια που όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μου και με στηρίζει σε όλες τις επιλογές μου.

Ποιοι είναι οι στόχοι για το μέλλον;
Οι στόχοι μου είναι να μπορέσω να πάω όσο πιο ψηλά γίνεται για εμένα.

Σπύρο τι προτιμάς κάρφωμα ή τάπα;
Κάρφωμα ή τάπα..;;; Και τα δυο είναι εξίσου εντυπωσιακά αλλά θα έλεγα κάρφωμα γιατί το θεωρώ πιο «ανεβαστικό» για εσένα την ομάδα σου αλλά το σημαντικότερο το κόσμο στις κερκίδες.

Σπύρο θέλουμε να ευχαριστήσουμε για την συνέντευξη, να σου ευχηθούμε υγεία και δύναμη και κάθε επιτυχία στο μέλλον.
Και εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και σας εύχομαι και εσάς υγεία και καλές επιτυχίες σε αυτό που κάνετε.