Πώς το γιαπωνέζικο τατάμι κάνει καριέρα στις παραλίες ως καλοκαιρινή ψάθα

Η ψάθα ανακαλύφθηκε πολύ πριν τις ξαπλώστρες.Από τους Ιάπωνες και είναι ένα είδος τάπητος από ψάθα, με το οποίο στρώνουν τα σπίτια τους στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και της Ραδιενέργειας.Η ψάθε μας ταλαιπωρεί κάθε καλοκαίρι. Αλλά την ταλαιπωρούμε και εμείς. Σπάνια τη χρησιμοποιούμε για τον σκοπό που την αγοράσαμε. Και το θέμα αρχίζει πριν φύγουμε για διακοπές. Την αγοράζουμε το πρωί της πρώτης ημέρας που θα πάμε για μπάνιο. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σκίζεται. Την ώρα που την τινάζουμε για να φύγει η άμμος. Γιατί αυτή υποτίθεται ότι είναι η χρήση της. Να την απλώνουμε στην παραλία για να μην κολλάει η άμμος στην πετσέτα μας. Μπορεί βέβαια να σκιστεί και νωρίτερα. Καθώς τη στρώνουμε για πρώτη φορά, αλλά δεν έχουμε βρει ακόμη την κατάλληλη σε μέγεθος πέτρα που θα στηρίξει την τέταρτη γωνία της. Τη σηκώνει ο αέρας, παρασύρει και τις άλλες τρεις, η ψάθα σκίζεται, μας μπαίνει στο μάτι και η γωνία, που το υφασμάτινο ρέλι την κάνει ακόμη πιο σκληρή και «αιμοβόρα». «Εντάξει, λίγο σκίστηκε, τη δουλειά της την κάνει».Την επόμενη ημέρα σκίζεται ακόμη περισσότερο. Από κει και πέρα η μοίρα της παίζεται. Στην καλύτερη περίπτωση θα καταλήξει στο αυτοκίνητο και θα την απλώνουμε στα καθίσματα, καθώς γυρίζουμε από το μπάνιο για να μη βρέξουμε με τα μαγιό την αλκαντάρα. Στη χειρότερη, θα την πετάξουμε στον κάδο των αχρήστων στην παραλία, αφού πρώτα αποσπάσουμε από τη μία της άκρη το ενσωματωμένο πλαστικό τσαντάκι που είναι συγχρόνως και φουσκωτό μαξιλαράκι. Το οποίο, επίσης, δεν θα χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Μπορεί να την απλώσουμε και στο πάτωμα του αυτοκινήτου για να κρατάει την άμμο από τις σαγιονάρες. Ή να την «ξεχάσουμε» στο πορτ μπαγκάζ για να θυμόμαστε το καλοκαίρι που έφυγε.