Οδηγίες χρήσεως για εθνικιστές και διεθνιστές!

Να ξεκαθαρίσουμε μερικά απλά πράγματα: οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν προσεγγίζονται με ιδεολογικά κριτήρια, ούτε με δογματικό αντιευρωπαϊκό μένος και φυσικά ούτε με τον επαγγελματικό αντιαμερικανισμό που εξέθρεψε η Μεταπολίτευση.

Επίσης, τα ελληνοτουρκικά δεν προσεγγίζονται ούτε υπό το πρίσμα της «φιλίας των λαών», ούτε με συναυλίες υπέρ της «ειρήνης και του ανθρώπου». Τα ελληνοτουρκικά δεν αντιμετωπίζονται ούτε με τον ακροδεξιό παραληρηματικό εθνικισμό ούτε με τον υποκριτικό θεολογικό διεθνισμό της Αριστεράς. Αντιμετωπίζονται μέσα από την γνώση της Ιστορίας και τον διπλωματικό ρεαλισμό

Να τα πάρουμε από την αρχή: καμιά ανάλυση δεν μπορεί να γίνεται με αντιδυτικό μένος, όχι για λόγους ιδεολογικούς αλλά γιατί η Ελλάδα λειτουργεί ως δυτικό κράτος. Η Ελλάδα είναι αποκλειστικά δημιούργημα της Δύσης. Ας το πάρουν απόφαση όσοι τα τελευταία 200 χρόνια δεν το έχουν καταλάβει. Αυτό είναι δεδομένο. Ας πάρουν απόφαση ότι η Ελλάδα με το δυτικό προσανατολισμό της αυτά τα 200 χρόνια, χρωστά την ύπαρξή της αποκλειστικά στο ότι βρέθηκε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Πρέπει κάποια στιγμή, έστω και πολύ αργά, να κατανοήσουμε απλά πράγματα: η Τουρκία πριν 100 μόλις χρόνια ήταν μια τεράστια και κυρίαρχη αυτοκρατορική δύναμη. Σημειώνω, δε, για όσους το αγνοούν, ότι η Τουρκία εξακολουθεί και σήμερα να παραμένει μια μεγάλη και ισχυρή χώρα που συμμετέχει στο ΝΑΤΟ για τους ίδιους γεωστρατηγικούς λόγους που συμμετέχει και η Ελλάδα, δηλαδή, για την ανάσχεση του ρωσικού επεκτατισμού. Το κατά πόσο σήμερα τιμά αυτήν την υποχρέωσή της, είναι άλλο ζήτημα και άλλο θέμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Εδώ υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να προσεχτεί. Η Τουρκία διαθέτει τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ – μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Α, και κάτι ακόμα: η Τουρκία δεν διστάζει να επεμβαίνει πολεμικά σε διάφορα μέτωπα όπου κληθεί ή όπου αυτή θεωρεί ότι υπερασπίζεται τα  συμφέροντά της, δίχως να δίνει λογαριασμό στην κοινωνία της.  

Τέλος, καλό είναι να σταθμίσουμε σοβαρά και με ορθολογισμό το πώς ενδεχομένως θα ήταν η Ελλάδα ως ανεξάρτητη δύναμη, έξω από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις όποιες άλλες συμμαχίες της…

Έχετε ακούσει κανέναν να επιχαίρει σε πιθανή στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας για λογαριασμό του ΝΑΤΟ; Από την μια, λοιπόν, έχουμε μια χώρα σαφώς μεγαλύτερη, ισχυρότερη και εξίσου έως και περισσότερο σημαντική γεωπολιτικά, η οποία δεν διστάζει να πολεμά και από την άλλη μια χώρα μικρότερης εμβέλειας και ισχύος η οποία, ωστόσο, βρίσκεται στο κέντρο του πολιτισμένου κόσμου με τις εγγυήσεις της Δύσης.

Όταν, λοιπόν, κάνουμε λογαριασμούς, να θυμόμαστε ένα μόνο: ότι, για παράδειγμα εάν γράφαμε στην Τουρκία αυτά που γράφουμε εδώ, θα ήμασταν στην φυλακή – και αν επιμέναμε, θα φορούσαμε ενδεχομένως τσιμεντένια παπούτσια εξερευνώντας τον βυθό…  Η δυτική λοιπόν δημοκρατία έχει και αυτή την δική της ισχύ, αν γίνομαι αντιληπτός. Και για να κλείσει αυτό το θέμα, πρέπει να προσέχει ποιος μιλά για «εθνικές μειοδοσίες» – και από τις ακροδεξιές επάλξεις και από τα αριστερά μετερίζια!

Έχουμε αναρωτηθεί άραγε ποτέ, ποιος προστατεύει τον τρόπο ζωής μας, την καθημερινότητά μας, την ησυχία μας, τις ελευθερίες μας, τα απίστευτα προνόμια που μας παρέχει, για παράδειγμα, το δικαίωμα του ΚΚΕ να διαδηλώνει πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ακόμα και σε σχόλες και  αργίες; Μα προφανώς  ο δυτικός κόσμος, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Η Ουάσιγκτον, το Παρίσι, η Ρώμη, το Βερολίνο, το Λονδίνο. Δεν εγγυάται, ούτε εξασφαλίζει  τον τρόπο ζωής μας και τις ελευθερίες μας η Μόσχα, η Τεχεράνη ή το Καράκας!

Όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν έτυχε να διαβάσω ούτε μια λέξη για τις τεράστιες διαφορές επιπέδου ζωής -σε όλες τις εκδοχές του- που εξασφαλίζει η Ελλάδα στους πολίτες της, σε σύγκριση με την τουρκική πραγματικότητα.  

Αντίθετα, ακούμε μόνο για ταπεινώσεις, προδοσίες των συμμάχων, ξεπουλήματα, «εθνικές παραχωρήσεις» και ένα σωρό βαρετούς ανορθολογισμούς που εξέθρεψαν αφασικές γενεές δεκατέσσερις, με αποτέλεσμα να επεμβαίνει ο εγκληματίας Πούτιν στην Ουκρανία και στην Ελλάδα να διαδηλώνουν εναντίον της Αμερικής…  

Η Ελλάδα ως δυτική χώρα είναι απόλυτα ευνοημένη από το γεγονός ότι ανήκει στη Δύση, είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτό πλέον είναι σαφές, μην το κουράζουμε, τέλειωσε αυτή η καραμέλα. Έχουμε αφήσει πίσω μας τις εποχές που ακούγαμε για «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», που βλέπαμε την μαντίλα του Αραφάτ ως την «Ιερά Σινδόνη» και γουστάραμε Σοβιετική Ένωση, Ανατολική Γερμανία, Κούβα, Τουπαμάρος και Καντάφι, Κίνα και Χομεϊνί. Η εποχή αυτή είναι πολύ μακρινή και ξεπερασμένη και κυρίως κανείς δεν την νοσταλγεί.

Όλοι αυτοί οι δεινοί εθνικιστές και διεθνιστές αναλυτές εξωτερικών υποθέσεων είναι που αγανακτούν σήμερα με τις «εθνικές παραχωρήσεις» εναντίον ενός πρωθυπουργού ο οποίος για πρώτη φορά στα ελληνοτουρκικά, έβαλε την Τουρκία  να βλέπει την πλάτη την Ελλάδας.  Σοβαρά τώρα; Δεν γνωρίζουν ότι η πάγια ελληνική θέση για την προσφυγή στη Χάγη δεν σημαίνει αυτόματα και δικαίωση 100% των ελληνικών θέσεων; Τώρα το μαθαίνουν;

Τώρα το πρωτάκουσαν; Αν ναι, ας αλλάξουν επάγγελμα!    

Διαβάστε επίσης:

Το χαλίκι των ελληνοτουρκικών στο παπούτσι του Μπάιντεν

Η πιο μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη

Από τα γιοκ στα γιες!