Ήρα Ρόκου: Ηθοποιοί και θέατρο, με όρους αξιοπρέπειας και όχι επιδοματικής πολιτικής.

ΕΛΛAΔΑ Η παρουσία τους στο σανίδι ή στην μικρή και μεγάλη οθόνη, κάνει πολλούς από εμάς να ξεχνούμε ότι πίσω από τους χαρακτήρες υπάρχουν άνθρωποι με ζωή όμοια με αυτή των υπολοίπων: πιεστικά ωράρια ή ανεργία, ανάγκες καθημερινής επιβίωσης, λογαριασμοί, υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Τη συνθήκη αυτή ήρθε να υπογραμμίσει με επώδυνο για τους καλλιτέχνες τρόπο, το διάστημα του lockdown λόγω της πανδημίας του Covid-19, όπως και η επόμενη μέρα. Εν μέσω των συνεπειών της κρίσης που προκαλεί η πανδημία και στους κλάδους των καλλιτεχνών, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών προσέρχεται στις κάλπες για την ανάδειξη νέας διοίκησης. Οι εκλογές πραγματοποιούνται από το Σάββατο 20 Ιουνίου 2020 έως την Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020 στην Αθήνα, το διήμερο 24 - 25 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, ενώ για μεγάλες πόλεις της περιφέρειας έχει οριστεί μία μέρα, η 25η Ιουνίου. Για τα προβλήματα του κλάδου, πριν και μετά την πανδημία, το ρόλο του Σωματείου σε αυτές τις συνθήκες, και τις διεκδικήσεις της παράταξης της οποίας είναι μέλος, της Δημοκρατικής Ενότητας Ηθοποιών, το «Π» συνομίλησε με την Ήρα Ρόκου, γενική γραμματέα στο ΔΣ της απερχόμενης Διοίκησης. Μεταξύ άλλων η Ήρα Ρόκου επισημαίνει ότι το μέλλον για τον ηθοποιό διαγράφεται ζοφερό από εδώ και πέρα εργασιακά και οικονομικά και γι αυτό είναι απαραίτητη η οργανωμένη διεκδίκηση για συλλογική σύμβαση για απόκρουση σχεδιασμών να ενταχθεί ο κλάδος σε μισθολογικές κλίμακες που ισχύον για τον τουρισμό, και συνολικά για τη φυσιογνωμία του επαγγέλματος που διέπεται και από καλλιτεχνικούς όρους και όχι μόνο από οικονομικούς. Παράλληλα επισημαίνει ότι το διάστημα της καραντίνας φάνηκε να εντείνεται η συνειδητοποίηση για την ανάγκη αγωνιστικών διεκδικήσεων στον κλάδο με αποτέλεσμα να υπάρξουν περί τις 600 εγγραφές νέων μελών. Αναλυτικά η συνέντευξη:Ξεκινώντας από την πανδημία και τις επιπτώσεις της στην οικονομία και την εργασία, πώς διαμορφώνεται σήμερα η κατάσταση για τους ηθοποιούς; Δεδομένου ότι το θέαμα - ακρόαμα πλήττεται ιδιαίτερα και πολλές παραγωγές του καλοκαιριού έχουν ακυρωθεί, ποιες προοπτικές εισοδήματος υπάρχουν για τον κλάδο;Το σήμερα, είναι συνέχεια του χτες στον κλάδο μας. Ενός χτες, χωρίς συμβάσεις, με απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, με ετεροαπασχόληση στη συντριπτική του πλειονότητα. Κάπως έτσι μας βρήκε το σοκ της πανδημίας, που αιφνίδια έκλεισε και τους χώρους πολιτισμού. Οι εργασιακές σχέσεις που προϋπήρχαν στέρησαν από πολλούς ηθοποιούς τη δυνατότητα να ενταχθούν σε κάποιο από τα μηδαμινά μέτρα της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να μιλάμε ότι στα έκτακτα επιδόματα εντάχθηκε περίπου το 5% των ηθοποιών. Παίρνοντας ως δεδομένο ότι οι χώροι θα παραμείνουν κλειστοί ή ότι θα ανοίξουν με μειωμένη πληρότητα - άρα μειωμένα έσοδα, χωρίς να θέλω να ακουστώ υπερβολική, το μέλλον φαίνεται ζοφερό! Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καν η δυνατότητα να αναζητήσεις εργασία, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν ζητήματα επιβίωσης για πολλούς από μας. Γι’ αυτό και από την αρχή αυτής της κατάστασης είμαστε στο δρόμο και διεκδικούμε με κάθε τρόπο: με υπογραφές, με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με κατάθεση αιτημάτων στο Υπουργείο, με δράσεις, και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Ποια ήταν η κατάσταση του κλάδου προ πανδημίας; Μπορεί ο ηθοποιός να ζήσει από την δουλειά του την καλλιτεχνική; Τι προβλήματα αντιμετωπίζει; Υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες ως προς τις αμοιβές στο εσωτερικό του κλάδου;Και πριν την πανδημία η κατάσταση στον κλάδο ήταν ήδη αρκετά δύσκολη. Οι απλήρωτες πρόβες-δηλαδή μίνιμουμ δύο μήνες σκληρής και χρονοβόρας δουλειάς χωρίς αμοιβή, θεωρείται καθεστώς. Το αυξημένο ασφάλιστρο και το ολόκληρο ένσημο- που ήταν κύρια μια ασπίδα για την εποχικότητα του επαγγέλματος, έχει αντικατασταθεί από το ωρομίσθιο. Συμβάσεις δεν υπάρχουν, με εξαίρεση το Εθνικό, το Κρατικό και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Η θεατρική παραγωγή είναι συγκεντρωμένη στην Αθήνα, αφού σχεδιασμένα έχουν απαξιωθεί όλες οι δομές στην περιφέρεια. Αυτή η κατάσταση οδηγεί πολλούς από μας, ανά φάσεις στην ετεροαπασχόληση (κύρια στον αδελφό κλάδο του επισιτισμού/είσαι ηθοποιός σε ποιο μπαρ δουλεύεις), γιατί χρειάζεσαι ένσημα, χρειάζεσαι νοίκι, κλπ. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους στον ίδιο βαθμό ή με την ίδια περιοδικότητα. Και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν μισθολογικές διαφορές. Και σ’ ένα βαθμό είναι φυσιολογικό. Η εμπειρία, τα χρόνια σκηνής, δίνουν και ορθώς αυξημένη διαπραγματευτική δυνατότητα. Όσο μειώνεται βέβαια ο κατώτατος μισθός, τόσο μειώνονται και οι υψηλότερες αμοιβές. Γι΄ αυτό και παλεύουμε για τη σύμβαση. Γιατί εξασφαλίζει το κατώτατο όριο και δίνει τη δυνατότητα από μια βάση και πάνω να διαπραγματεύεσαι.Οργανώνονται οι ηθοποιοί στο σωματείο τους; Αδιαφορούν και αν ναι ποιοι είναι οι λόγοι; Έχει ευθύνες το Σωματείο για το πώς το αντιμετωπίζει ο κλάδος;Μέσα στο τελευταίο δίμηνο έχουν γραφτεί στο σωματείο περίπου 600 νέα μέλη. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η καραντίνα, ο τρόπος που μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τα προβλήματα, να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, να ανακαλύψουμε ίσως την αξία της συλλογικότητας σ’ έναν κόσμο που καταρρέει. Υπήρξαν μέσα στην καραντίνα πολλές κινήσεις και προσπάθειες οργάνωσης. Η πλατφόρμα support art workers, έδωσε ένα πρώτο βήμα σε έναν κόσμο να εκφραστεί. Πολλοί που συμμετείχαν εκεί ένιωσαν την ανάγκη για μια πιο οργανωμένη διεκδίκηση. Έτσι έφτασαν πολλοί νέοι συνάδελφοι σε μας. Φυσικά είχαν και που να στραφούν. Σ’ ένα σωματείο, που από την πρώτη μέρα έφτιαξε επιτροπή αλληλεγγύης, στάθηκε πλάι στους υγειονομικούς, πάλεψε και παλεύει ακόμα για την ένταξη των ηθοποιών στο επίδομα, αλλά και για την επιβίωσή μας το επόμενο διάστημα. Μαζί με άλλα καλλιτεχνικά σωματεία οργανώσαμε δυναμικές κινητοποιήσεις, απαιτώντας μέτρα στήριξης για όλους. Τα τελευταία 4 χρόνια που είμαστε διοίκηση στο σωματείο υπάρχει μια αυξητική τάση εγγραφών, καθώς έχουμε βρεθεί σε κάθε χώρο δουλειάς και οι περισσότεροι συνάδελφοι μας ξέρουν με τα μικρά μας ονόματα. Ωστόσο η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι συνολική, δεν έχει να κάνει μόνο με το σωματείο ηθοποιών (αν και αναγνωρίζουμε την ιδιαίτερή μας φύση…). Ούτε το 10% των εργαζόμενων δεν είναι οργανωμένο στα σωματεία τους. Και πως; Όταν ακούς συνδικαλισμός, ακούς «καρεκλοκένταυρος», «εργατοπατέρας»... Ούτε εγώ θα ‘θελα! Όμως στ΄ αλήθεια ο συνδικαλισμός είναι η οργανωμένη διεκδίκηση των εργαζόμενων για το παρόν και το μέλλον τους. Κι αυτό είναι κάτι σπουδαίο.Εν όψει των εκλογών στο ΣΕΗ τις επόμενες μέρες, ποια θέματα αναδεικνύει κατά προτεραιότητα η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών;Αυτό που μπαίνει στο κέντρο της συζήτησης σε αυτή τη φάση, είναι το ίδιο το επάγγελμα. Στο σύνολό του. Το σχέδιο που υπάρχει για τον πολιτισμό ήδη από τις μέρες της καραντίνας έχει γίνει φανερό. Να τελειώνουμε με τη μικρή θεατρική παραγωγή, να ενισχυθούν τα μεγάλα ιδρύματα, να βγουν απ’ τη μέση τα πνευματικά δικαιώματα. Και φυσικά για να συμβεί κάτι τέτοιο και να συμβεί “αναίμακτα”, όπως έχουμε δει και σε άλλες φάσεις χρειάζεται να γίνει υπόθεση του κινήματος. Να υιοθετήσουμε δηλαδή όλα όσα οι εργοδότες μας θέλουν να μας επιβάλλουν. Σε προηγούμενο διάστημα, έχει γίνει με τον κατακερματισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, τότε που σε γενικές συνελεύσεις σωματείων ακούγονταν φωνές, που έλεγαν πως χρειάζεται να σταματήσουν οι αναχρονιστικοί αγώνες, οι αναχρονιστικές επιδιώξεις για συμβάσεις και καλούσαν να βάλουμε πλάτη να σωθούμε “όλοι μαζί” από την κρίση. Τώρα, με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου στο χώρο του πολιτισμού, πρέπει να παραιτηθούμε από την ιδέα των μαχητικών σωματείων και να παλέψουμε για σωματεία τύπου union της Αμερικής, να παραιτηθούμε από τα συγγενικά μας δικαιώματα και να παλέψουμε για αύξηση του κοινού, να γίνουμε πιο “οικονομικοί” εργαζόμενοι, μπαίνοντας σε κατηγορίες και μισθολογικές κλίμακες, κατά τα πρότυπα του τουρισμού. Η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών, έχοντας ένα άλλο όραμα για το θέατρο, παλεύει και θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για να μπορέσει να επιβιώσει ο εργαζόμενος ηθοποιός, ο μικρός θεατρικός παραγωγός. Όπως παλέψαμε τα τελευταία 4 χρόνια που ήμασταν διοίκηση για να συνεχίσει να υπάρχει ο ηθοποιός και το θέατρο με όρους αξιοπρέπειας και όχι επιδοματικής πολιτικής. Με όρους έρευνας και εξέλιξης. Αυτά θέτουμε ως κεντρικούς άξονες διεκδίκησης και φυσικά αυτά δεν μπορούν να συμβούν χωρίς ένα σωματείο ισχυρό, μαζικό, αγωνιστικό, όπως αξίζει σε κάθε εργαζόμενο.ΣΕΗεκλογέςΉρα ΡόκουΔημοκρατική Ενότητα ΗθοποιώνHas video: Exclude from popular: 0