Από το… νέο κύμα στη… Νέα Αριστερά

Ένας «αιώνας» μοιάζει να έχει περάσει από τότε που ο κ. Τσίπρας «παραμέρισε» από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. για να έρθει ένα… νέο κύμα επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τώρα βλέπει – και παρακολουθούμε όλοι – τη φρέσκια Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Αριστεράς των 11 βουλευτών που αποχώρησαν!

Τα πολλαπλά κύματα αποχωρήσεων, διασπάσεων, πολεμικών, που συντελούνται με πυκνότητα και ένταση, τραυματίζουν βαρύτατα την παρουσία

στο πολιτικό, θεσμικό πεδίο μιας μεγάλης αριστερής δύναμης που σημάδεψε καθοριστικά την πορεία της χώρας μας την τελευταία «δωδεκαετία» (και βάλε). Εκ του συντελεσθέντος αρνητικού αποτελέσματος της πολυδιάσπασης κανείς (;) δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος, εκτός φυσικά όσων συναρτούν τις εξελίξεις με εξουσιαστικά «πάθη» και «ρεβανσιστικές» φιλοδοξίες, όση «επένδυση» και αν προσδίδουν στις κινήσεις τους.

Μπορεί τώρα από τη Ρώμη ο τέως πρόεδρος να υπογραμμίζει – σωστά – ότι «ο εχθρός είναι εκτός των τειχών» και ότι η πολυδιάσπαση ευνοεί την περιοχή της Δεξιάς, όμως οι… περισσότεροι στις διάφορες «όχθες» νιώθουν ή προπαγανδίζουν «βεβαιότητες» ισχύος και προσδοκιών!

Ο νεοεκλεγμένος και αυθωρεί βαλλόμενος (και λόγω βεβιασμένων χειρισμών) πρόεδρος, στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, δήλωσε «ο γέγονε, γέγονε», λες και η πορεία των πραγμάτων ήταν φαταλιστική και οι συνέπειές της «στιγμιαίες»! Θα μου πείτε πρέπει να δώσει ώθηση στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. και γι’ αυτό ταυτόχρονα εμφανίστηκε αισιόδοξος για «ανατροπή» με… πρωτιά στις επερχόμενες ευρωεκλογές, την οποία άλλωστε είχε «σημαία» του στην επιτυχημένη διεκδίκηση της προεδρίας του κόμματος.

Μάλλον γρήγορα «έσβησε» την προηγούμενη «στόχευσή» του για εκλογικό πήχη στο 18%! Με τέτοιες αμφισημίες δεν τονώνει το πολιτικό ηθικό των στελεχών, μελών και ψηφοφόρων, αλλά προβληματίζει για την επεξεργασία και στόχευση που «παρουσιάζει».

Μέσα στη Βουλή, στις συζητήσεις για το «φορολογικό» και τον προϋπολογισμό, θα διαφανούν οι «πρώτες» αποστάσεις και «διαφορές» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, «διαφορές» που έως τώρα δείχνουν μεν βαριά πόλωση και διχασμό, όμως ελάχιστα καταδεικνύουν ταυτοτικές διαφορές και στρατηγικές που δεν μπορούσαν να «γεφυρωθούν».

Πολύ πρόχειρα στη νέα Κ.Ο. μιλούν για μη «αναπαλαίωση του ΣΥΡΙΖΑ», όμως, αλήθεια, ποιος επιδιώκει ποια αναπαλαίωση όταν ο μόνος δρόμος πρέπει να είναι η βαθιά, ριζική, δημοκρατική, ουσιαστική ανασύνθεση της προοδευτικής, αριστερής παράταξης, που εκκρεμεί στο ατυχώς πολιτικά «καθυστερημένο» συνέδριο του κόμματος, αλλά και στο ευρύτερο πολιτικό πεδίο στην πατρίδα μας και στην Ευρώπη. Πολύ καθυστερημένα μιλούν τώρα αποχωρήσαντες για «ευθύνες όλων» για όσα πήγαν στραβά την τετραετία 2019-23, ένας οφειλόμενος απολογισμός αιτιών και ευθυνών που, αντί να γίνει συνθετικά, δημοκρατικά, από όλους μαζί, θα γίνει πλέον μόνον πολεμικά και αμοιβαία «καυστικά» προς ζημίαν της μέχρι τώρα κοινής πορείας και της κοινής προσπάθειας παρά τις αντιθέσεις και τις αποτυχίες.

Νέο κύμα για δημοκρατική, προοδευτική, αριστερή, οικολογική ευρύτερη ανασύνταξη στην κοινωνία και στο πολιτικό, θεσμικό πεδίο θέλει υπέρβαση από μικροτακτικές, συγκυριακές φιλοδοξίες και τυφλούς εξουσιασμούς. Οι συμπολίτες μας, οι κοινωνικές δυνάμεις που αναζητούν πραγματικές δημοκρατικές, θεσμικές, αξιακές αλλαγές μάς παρακολουθούν και θα κρίνουν αυστηρά και ευρύτερα τις πολιτικάντικες μικρότητες, τις συνθηματολογικές εξάρσεις και τους συγκυριακούς παραγοντισμούς όποιων δεν ξεφεύγουν από τη «φούσκα» τους…

Διαβάστε επίσης:

Η προνοιακή πολιτική «αλά κάρτ» δεν ταιριάζει σε μία ευνομούμενη Πολιτεία

Οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν! Αυτές πάντα ξέρουν!

Εντός, εκτός και προς τα κάτω για την αριστερά