Χριστούγεννα με άρωμα και γεύση αγγλικής πουτίγκας

Ανήμερα Χριστούγεννα κλείνω 4 μήνες στα εξωτερικά και τελικά τίποτα δεν είναι όπως το περίμενα. Το πανεπιστήμιο, η πόλη, οι άνθρωποι, τα φαγητά… Εντάξει τα τρία πρώτα λογικό να σε γεμίσουν εκπλήξεις θετικές και αρνητικές, αλλά από το φαγητό δε δέχεσαι εύκολα απογοητεύσεις. Πριν λοιπόν αφήσω τα πάτρια εδάφη, σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι που θα πάω Ολλανδία και θα δοκιμάσω όλα αυτά τα διαφορετικά και λαχταριστά γλυκά που όλοι λένε πως φτιάχνουν αυτοί οι εντυπωσιακά ψηλοί τύποι στη χώρα

τους. Παρένθεση: ο πιο ψηλός λαός της Ευρώπης για πλάκα!! Μπαίνεις σε bar και άμα πετύχεις αντροπαρέα, νομίζεις ότι πέτυχες την τοπική ομάδα basket και τρέχεις για αυτόγραφο. Μετά κοιτάς λίγο καλύτερα, συνειδητοποιείς ότι τα παλικάρια απλά είναι ντερέκια. Μετά ξανακοιτάς και βλέπεις και καμιά τύπισσα στην παρέα, που αυθαίρετα θεώρησες ότι είναι άντρας λόγω ύψους, και αποσύρεσαι στη γωνίτσα σου με μία ταπεινή Grolsch στο χέρι για παρηγοριά.. Τέλος παρένθεσης και επανέρχομαι στο θέμα μας. Για το φαγητό τους είχα ενημερωθεί ότι δεν είναι να τραβάς και τα μαλλιά σου αλλά για τα γλυκά είχα προσδοκίες. Οι οποίες όμως ποτέ δεν καλύφθηκαν μέχρι στιγμής. Μα είναι δυνατόν να έχει κάποιος φίλος γενέθλια, να θες να του κάνεις έκπληξη και να είσαι με το ποδηλατάκι σου 40 λεπτά με το ρολόι παρακαλώ στο ψιλόβροχο, κάνοντας βόλτες στην πόλη, ελπίζοντας και παρακαλώντας να βρεθεί ένα ζαχαροπλαστείο στο δρόμο σου; Και όταν βρίσκεις κάτι το οποίο θυμίζει ζαχαροπλαστείο, να κατεβαίνεις να πάρεις την τουρτίτσα σου περιχαρής και να σου λένε «Ααα, οι τούρτες ΜΟΝΟ παραγγελίες. Άμα τη θέλετε άμεσα υπάρχει κατεψυγμένη, αλλιώς στο super market για πάστα…». Και σου έρχονται εσένα τα εγκεφαλικά απανωτά. Και άμα δεν είσαι και ασφαλισμένος την έκατσες, που να πληρώνεις τέτοιες εποχές Ολλανδικά νοσοκομεία. Μα κατεψυγμένη τούρτα; Τσιπούρα ζήτησα; Ή μήπως γαρίδες… Και η επόμενη εναλλακτική που μου έδωσε είναι ποια; Super market για πάστα; Η οποία πάστα καλύτερα θα ήταν να έφερε πιστοποιητικό γνησιότητας από τη Michelin, μιας και ξεφουσκώνει σαν λάστιχο όταν τη βάλεις στο στόμα σου.. Απογοήτευση, απογοήτευση, απογοήτευση.

Και πιο πολύ στεναχωριέμαι γιατί είχα άλλα σχέδια για τη χριστουγεννιάτικη συνταγή. Ήλπιζα ότι κάποιο τρομερό γλυκό θα έχω ανακαλύψει και θα το παρουσιάσω με χαρά και περηφάνια. Αλλά από την άλλη δε μου πάει η καρδιά να επιστρέψω στα κλασσικά αγαπημένα ελληνικά κουραμπειδομελομακαρονάκια. Η θέα από το παράθυρο μου δεν ταιριάζει με την ιδέα αυτή. Οπότε, τι καλύτερο από μια κλασσική αγαπημένη αγγλική παραδοσιακή πουτίγκα; Είναι πολύπλοκη, το ξέρω. Έχει άπειρα υλικά, κ αυτό το ξέρω. Αλλά μέρες που έρχονται, αξίζει να ταλαιπωρηθείς λίγο παραπάνω για ένα εντυπωσιακό γλυκό. Και δε θέλω γκρίνιες ότι και καλά αυτά είναι ξένα έθιμα, γιατί ας μην ανοίξω το θέμα «γεμιστή γαλοπούλα» και από πού κρατάει η σκούφια της.

Στην καθιερωμένη λοιπόν χριστουγεννιάτικη βόλτα στο super market, αντί για πάστα-λάστιχο, εγώ προσωπικά θα αγοράσω :

-450 γρ. βούτυρο

-225 γρ. καστανή ζάχ