Τζίμης Πανούσης : «Τους σιχαίνομαι όλους»

του Κώστα Γιαννακίδη

Την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδι του Τζίμη Πανούση με μάλωσε η μάνα μου. Ηταν αρχές των '80ς, όταν η ιστορική κασέτα με τις «Μουσικές Ταξιαρχίες» τρύπωσε σε φοιτητικά κασετόφωνα και μαθητικά Walkman. Τριάντα χρόνια μετά, ο Τζίμης, είναι ένας καλλιτέχνης που θέλεις να τον γνωρίσεις στα παιδιά σου. Δεν είναι ο καλλιτέχνης που άλλαξε, είναι η εποχή τόσο σκάρτη. Και ο Πανούσης μπορεί να χωρέσει μία εποχή μέσα σε μία ατάκα. Μεταξύ μας, ως καλλιτέχνης δεν....
είναι συνεπής με τη δημιουργία. Γράφει τραγούδια, αλλά δεν τα κυκλοφορεί.

Ομως μπορείς να πάρεις κομμάτια που έγραψε πριν από είκοσι χρόνια και να τα προβάλλεις πάνω στο σκισμένο πανί των ημερών μας. Μου λέει ότι παλαιότερα, όταν τον δέσμευαν συμβόλαια με τη δισκογραφική εταιρία, είχε και μια συνέπεια στη μουσική δημιουργία. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η πίεση, δεν ζορίζει και ο ίδιος τον εαυτό του. Άλλωστε θεωρεί ότι ο δημόσιος λόγος, μπροστά στο ραδιοφωνικό μικρόφωνο, είναι πιο ενδιαφέ