Το ρίσκο του τζόγου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοσκινάς

Tην τελευταία δεκαετία η αγορά των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα γνώρισε μια ραγδαία αύξηση, η οποία ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Συγκεκριμένα σήμερα η αγορά των τυχερών παιχνιδιών, νόμιμη και παράνομη, στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι είναι περίπου 15 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 10 δισ. ευρώ είναι νόμιμα, όπου τα 6 δισ. ευρώ αντιστοιχούν στην ΟΠΑΠ ΑΕ, ενώ τα υπόλοιπα 4 δισ. ευρώ αντιστοιχούν σε....
άλλα κρατικά παιχνίδια και καζίνα. Υπάρχουν δε περί τις 20 εταιρείες που προσφέρουν διαδικτυακά παιχνίδια και οι οποίες θεωρούνται «παράνομες».

Η πολιτεία διατηρεί, μέχρι και σήμερα, τον μονοπωλιακό έλεγχο αυτής της αγοράς, με πρωταγωνιστή την ΟΠΑΠ ΑΕ, αλλά δεν κατάφερε να ελέγξει την «παράνομη» επιχειρηματική δράση στον συγκεκριμένο κλάδο. Το βασικό επιχείρημα της επιβολής του κρατικού μονοπωλίου σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι η προστασία των πολιτών από τις πιθανές συνέπειες της υπερβολικής ενασχόλησης με τα τυχερά παιχνίδια και ο περιορισμός των επιπτώσεων στην προσωπική, κοινωνική και οικονομική ζωή τους. Το γεγονός όμως της ανάπτυξης των διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών και της «παράνομης» επιχειρηματικής δράσης, που αφέθηκε ανεξέλεγκτη, έχει υπονομεύσει το μονοπώλιο των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.

Η πολιτεία καλείται να παρέμβει, ώστε να ρυθμίσει και να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών με κατεύθυνση την προστασία των πολιτών από αδιαφανείς, έως σήμερα, επιχειρηματικές διαδικασίες και δράσεις, καθώς και να δημιουργήσει ίσες ευκαιρίες και συνθήκες ανταγωνισμού για όλους τους επιχειρηματικούς φορείς που ενδιαφέρονται να ενεργοποιηθούν στον συγκεκριμένο κλάδο.

Ετσι «προνομιακές» συμβάσεις με την ΟΠΑΠ ΑΕ ή και με άλλους κρατικούς φορείς θα πρέπει να αποκλείονται, καθώς δημιουργούν ολιγοπώλια και μονοπώλια χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τις νόμιμες συμβάσεις. Σημαντικό είναι επίσης να καταλάβει ο νομοθέτης ότι vlts και Διαδίκτυο δεν είναι μόνο διαφορετικές τεχνολογίες παιγνίων, αλλά και διαφορετικοί τρόποι παικτικής δραστηριότητας. Επομένως θα έπρεπε πέρα από οτιδήποτε άλλο ο νομοθέτης να είχε την πρόβλεψη να διαχωρίσει τη νομοθετική παρέμβαση των vlts από τα διαδικτυακά τυχερά παιχνίδια. Θα έπρεπε να υπήρχε η ευαισθησία και η πολιτική πρόνοια να κατατεθούν δύο διαφορετικά νομοσχέδια για δύο διαφορετικά είδη παικτικής δραστηριότητας.

Το ζητούμενο, κατ' αρχάς για την ελληνική πολιτεία, είναι η θέσπιση μιας ανεξάρτητης ρυθμιστικής αρχής, η οποία θα είναι υπεύθυνη για την τεκμηρίωση, την τυποποίηση και τον έλεγχο όλων των επιμέρους διαδικασιών που αφορούν στους παίκτες, στις επιχειρήσεις και στην αγορά των τυχερών παιχνιδιών.

Η ανυπαρξία αυτής της αρχής έχει οδηγήσει σε πλήρη σύγχυση γύρω από τον χαρακτήρα του μονοπωλίου και τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν στην περίπτωση που δοθούν άδειες διεξαγωγής τυχερών παιχνιδιών, διαδικτυακών ή vlts, σε ιδιώτες. Λογικές κατεπείγουσας αδειοδότησης χω