Το Παμπόνηρο Μπόνους Των Εκλογών

Γράφει ο «Αναγνώστης»

Είναι απορίας άξιον: γιατί το πρώτο κόμμα παίρνει μπόνους βουλευτικών εδρών στις εκλογές; Η απάντηση είναι δύσκολη διότι όπως είπε και κάποιος: η ανθρώπινη βλακεία είναι παντοδύναμη. Έρχεται, λοιπόν, κάποιος βλάκας, και με το έτσι θέλω φτιάχνει έναν εκλογικό νόμο και χαρίζει βουλευτικές έδρες. Τι είναι ρε απατεώνες οι βουλευτικές έδρες και τις.....
χαρίζεται με το έτσι θέλω; Αγορές στο super market ώστε να πάρετε μπόνους στην πιστωτική σας κάρτα. Δυστυχώς όταν καταρρέει ένα πολιτικό σύστημα, θέλει κι ο βουλευτής το μπόνους του. Και ενώ η αποχή στις κάλπες θα μπορούσε να είναι η κηδεία του πολιτικού συστήματος, οι κομματάρχες βρήκαν τον τρόπο, πριμοδοτούν το πρώτο κόμμα κι έτσι σχηματίζουν κυβέρνηση. Κι αν τύχει και δεν τα καταφέρουν και με το μπόνους τους, συνεργάζονται, το μικρό κόμμα δίνει τους βουλευτές του στο μεγάλο, και τι 'χες Γιάννη τι 'χα πάντα, τα ίδια πρόσωπα για χρόνια στην εξουσία να προσπαθούν να βγάλουν λεφτά εις βάρος των ελλήνων πολιτών.
Μπόνους, συνεργασίες κυβερνήσεων, ακόμα και πρωθυπουργός δίχως ψηφοφόρους, όλα αυτά τα χρόνια τα κόμματα οργίασαν εις βάρος των ελλήνων πολιτών! Είμαστε, λοιπόν, στο ίδιο έργο θεατές, όπου κάθε φορά που πάει να τελειώσει το καθεστώς της μεταπολίτευσης, ως εκ «θαύματος», βρίσκει τρόπο και στέκεται στα πόδια του, μένει ζωντανό και ξανά απ' την αρχή. Σαν να έχει τον απέθαντο! Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πεθάνει. Όσα μπόνους κι αν δώσει στον εαυτό του, με όποιους κι αν συνεργαστεί, όσα δανεικά και επιχορηγήσεις να πάρει, τώρα ήρθε η ώρα να πεθάνει. Διότι πολύ απλά, η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από ένα κόμμα καθαρό, που να ποθεί την δικαιοσύνη, και όπως είπε και ο Κολοκοτρώνης, να δώσει την μάχη υπέρ πίστεως και πατρίδας. Είτε το θέλουν, είτε όχι, αυτό το κόμμα θα γεννηθεί, θα έρθει ως φυσικό επακόλουθο των εξελίξεων, ακριβώς όπως γίνεται με τις καθημερινές ανάγκες του ανθρώπου, έτσι θα γίνει και στην πολιτική σκηνή. Τώρα δεν υπάρχει τέτοιο κόμμα διότι δεν το είχε ανάγκη η κοινωνία. Δεν ήταν στις βασικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία και η εφαρμογή των νόμων, το ρουσφέτι ήταν, η ανομία κι η αναξιοκρατία, την οποία θέσπισε ο Αντρέας Παπανδρέου, με τα «δωράκια» στους εαυτούς μας (όλοι θυμούνται την πασίγνωστη φράση). Όπως στην τωρινή εποχή, ο μπακάλης που έδινε βερεσέ δεν έχει έργο στην κοινωνία διότι τώρα υπάρχουν τα μεγάλα super markets κι οι πιστωτικές κάρτες, έτσι και ένα κόμμα με κεντρική γραμμή την αξιοκρατία και την εφαρμογή των νόμων, δεν είχε θέση μετά την μεταπολίτευση στην πολιτική ζωή του τόπου. Διότι ήταν άλλες οι ανάγκες της κοινωνίας (η βόλεψη σε μια δημόσια θέση, η υπερπήδηση των νόμων κι όχι η εφαρμογή τους, η κατανάλωση κι ο δανεισμός) και αυτές τις ανάγκες τις κάλυπτε το υπάρχων πολιτικό προσωπικό. Τώρα όμως, η κοινωνία διψά για αξιοκρατία, για υγιή πολιτικό λόγο κι όχι διεστραμμένο! Διψά ν' ακούσει κάτι για την ιστορία της, για το εθνικό της φρόνημα, ακόμα θα τολμούσα να πω, και για την χριστιανική πίστη των ηρώων