Το δόντι μου

Γράφει ο Άγγελος Πυριοχος

Πήγα στο Ταμείο για το δόντι μου. Εκλεισα ραντεβού. Αρχές Αυγούστου εάν υπάρχει γιατρός. Λογικά τότε θα είναι σε άδεια. Διαφορετικά τον Σεπτέμβριο. Εφυγε ένα παιδικό σφράγισμα από το δόντι, δημιουργήθηκε η σπηλιά του Νταβέλη και ’γω έγινα θύμα του λήσταρχου Νταβέλη, ουρλιάζω από πόνο. Πίνω νερό, ουρλιάζω. Τρώω, ουρλιάζω, μιλάω ουρλιάζω. Ενα κινητό ουρλιαχτό είμαι.
"Μα κυρία μου, είναι 1η Απριλίου και μου λέτε ότι υπάρχει περίπτωση να με δει γιατρός τον .....
Αύγουστο;". "Α, δεν υποσχέθηκα, μπορεί να είναι και Σεπτέμβριος". "Μέχρι τότε, τι θα κάνω με τον πόνο;". "Παυσίπονα". "Σε ποιον γιατρό να πάω να μου γράψει;". "Μόνος σας". "Θα τα γράψω μόνος μου;". "Θα τα αγοράσετε μόνος σας". "Και θα τα πληρώσω μόνος μου;". "Φυσικά". "Αυτό δεν είναι ιατρική περίθαλψη, αυτό είναι αυτοϊκανοποίηση". "Τι είναι αυτά που λέτε κύριε;". "Εχετε δίκιο, συγγνώμη. Αυτό δεν είναι ιατρική περίθαλψη είναι μαλακία". Εφυγα πριν απαντήσει. Το δόντι χάλια, μάτι δεν έκλεισα, το πρωί πήγα σε οδοντίατρο.
"Γιατρέ κουφάλα". "Σας παρακαλώ κύριε, με ποιο δικαίωμα". "Οχι εσείς γιατρέ, εγώ". "Να πάτε σε ψυχαναλυτή, εγώ δόντια φτιάχνω". "Και ’γω για την κουφάλα ήρθα". Ανοιξα το στόμα, την είδε, σκιάχτηκε ο άνθρωπος. "Πω... πω... ". "Κώλος ε;". "Δεν είπα κάτι τέτοιο, πω πω είπα". "Όχι, γιατί μικρός και ’γω ποπό τον έλεγα". Εβαλε φακούς, συνεργεία, το τρυπάνι του μετροπόντικα, με εξέτασε ενδελεχώς και ’κει που περίμενα το ιατρικό ανακοινωθέν, άκουσα να λέει "1.000 ευρώ". "Συγνώμη, θέλετε να πείτε ότι πάσχω από 1.000 ευρώ;". "Αυτό είναι δικό σας θέμα κύριε". "Μα είπατε ότι το δόντι μου έχει 1.000 ευρώ. Θα είναι σοβαρή πάθηση". "1.000 ευρώ θα σας κοστίσει". "Το δόντι; Μα τι είναι, ακίνητο;". Ενα δόντι 1.000 ευρώ; Ε, ποτέ. Θα περιμένω το Σεπτέμβριο. Μπορεί να μου πέσει έως τότε. Αλήτες, ρουφιάνοι με τα άσπρα.

http://www.adesmeytos.grΕδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν[email protected]