Τετραπλό βέτο στον ΟΗΕ: Η αρχή του τέλους της ηγεμονίας των ΗΠΑ

από τον Thierry Meyssan

Σε αντίθεση με ό, τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Ιράκ, η Γαλλία δεν υπερασπίστηκε τις αρχές του διεθνούς δικαίου στην περίπτωση της Συρίας, αλλά συσπειρώθηκε με το αυτοκρατορικό στρατόπεδο και τα ψέματά του. Και ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν μια ιστορική διπλωματική μάχη, η Ρωσία και η Κίνα έγιναν οι πρωταθλητές της κυριαρχίας των λαών και της ειρήνης.
Η νέα διεθνής ισορροπία δυνάμεων δεν είναι μόνο η συνέπεια της στρατιωτικής πτώσης των ΗΠΑ, αλλά δείχνει επίσης τη μείωση του.....
κύρους τους. Τελικά, οι Δυτικοί έχασαν την ηγετική θέση που είχαν μοιραστεί σε όλο τον εικοστό αιώνα, επειδή εγκατέλειψαν κάθε νομιμοποίηση και πρόδωσαν τις ίδιες τις αξίες τους.

Δύο φορές, στις 4 Οκτωβρίου 2011 και στις 4 Φεβρουαρίου 2012, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απέρριψαν σχέδια ψηφίσματος για την κατάσταση στη Συρία. Αντίπαλοι σε αυτή τη σύγκρουση ήταν τα μοναρχικά μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ) και του Βόρειοατλαντικού Συμφώνου(ΝΑΤΟ) με εκείνα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ).

Το τέλος του μονοπολικού κόσμου

Αυτό το τετραπλό βέτο σφραγίζει το τέλος μιας περιόδου διεθνών σχέσεων, που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και χαρακτηρίστηκε από την πλήρη κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο. Δεν σηματοδοτεί την επιστροφή στο προηγούμενο διπολικό σύστημα, αλλά την εμφάνιση ενός νέου μοντέλου του οποίου το περίγραμμα παραμένει απροσδιόριστο. Κανένα από τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν πραγματοποιήθηκε. Η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ δεν κατάφεραν να θεσμοθετήσουν την μονοπολική κυριαρχία που ήθελαν να καθιερώσουν ως άυλο παράδειγμα, ενώ οι BRICS απέτυχαν να δημιουργήσουν το πολυπολικό σύστημα που θα επέτρεπε στα μέλη τους να φθάσουν σε υψηλότερο επίπεδο.
Όπως το είχε προβλέψει ο Σύριος στρατηγικός Imad Fawzi Shueibi, είναι η κρίση της Συρίας που αποκρυστάλλωσε μια νέα ισορροπία δυνάμεων και από εκεί μιαν ανάλογη ανακατανομή της εξουσίας που κανείς δεν την σκέφτηκε ούτε ήθελε, αλλά η οποία πλέον επιβάλλεται σε όλους [ 1 ].
Αναδρομικά, το δόγμα της Χίλαρι Κλίντον «ηγεσία από τα πίσω» εμφανίζεται ως μια προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να δοκιμάσουν τα όρια που δεν μπορούν πια να ξεπεράσουν, ενώ μετέφεραν την ευθύνη και τις συνέπειες της στους συμμάχους τους Βρετανούς και κυρίως στους Γάλλους. Οι τελευταίοι είναι αυτοί οι ίδιοι που μπήκαν στη σκηνή ως πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες κατά την ανατροπή του λιβυκού καθεστώτος και που φιλοδοξούσαν να είναι και πάλι για την ανατροπή του καθεστώτος της Συρίας, ακόμη και αν δρούσαν ως υποτελείς και υπεργολάβοι της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Κατά συνέπεια, το Λονδίνο και το Παρίσι, περισσότερο από την Ουάσιγκτον, υπέστησαν μια διπλωματική ήττα και θα υποστούν τις συνέπειες σε απώλεια της επιρροής τους.
Τα κράτη του Τρίτου Κόσμου δεν θα παραλείψουν να συναγάγουν τα συμπεράσματά τους για τα πρόσφατα γεγονότα: εκείνοι