ΤΑΞΙ ΣΠΑΡΤΗΣ: Θα περάσουν πάνω από τα κορμιά μας

Να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για τα ΤΑΞΙ καλούν τους βουλευτές Λακωνίας τα μέλη του σωματείου Ιδιοκτητών Ταξί Σπάρτης και υπολοίπου νομού Λακωνίας «Η Απέλλα».
Τονίζοντας προς την κυβέρνηση ότι «Θα περάσουν πάνω από τα κορμιά μας» έδωσαν στη δημοσιότητα το παρακάτω ψήφισμα:
Κύριοι Βουλευτές
Δεν απαιτείται ενδελεχής μελέτη του....
προσφάτως ανακοινωθέντος Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών & Δικτύων με τον γενικότερο τίτλο «Κανόνες ελεύθερης παροχής υπηρεσιών μεταφοράς με Επιβατηγά Δημόσιας Χρήσης (Ε.Δ.Χ.) αυτοκίνητα (Νέα ΤΑΞΙ, Ειδικής Μίσθωσης μέχρι εννέα (9) θέσεων) και Μοτοσικλέτες Δημόσιας Χρήσης (Μ.Δ.Χ.)» για να αντιληφθεί κάποιος ότι:
Ο εμπνευστής του Σ/Ν που εισήχθη προ λίγων ημερών στο Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση (και εγκρίθηκε), δεν έχει σχέση με Πολιτικό Πρόσωπο. Είναι δε ζητούμενο, το ποιούς(;) εκπροσωπεί.
Η φιλοσοφία που διέπει το συγκεκριμένο Σ/Ν για τα ΤΑΞΙ, στοχεύει σε ένα και μόνο: να διευκολύνει με κάθε τρόπο την άλωση του κλάδου μας από τα ολιγοπώλια. Περαιτέρω, στοχεύει στον εκτοπισμό από τον επαγγελματικό χάρτη χιλιάδων μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων αυτοκινητιστών Ε.Δ.Χ.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε δεδομένων των ακολούθων:
Α) Μας υποχρεώνει σε ίδρυση Ε.Π.Ε. ή Α.Ε.
Εάν ο συντάκτης ήταν πολιτικό πρόσωπο θα είχε αντιληφτεί ότι το Σ/Ν αφορά μικρομεσαίους επαγγελματίες και όχι βιομήχανους και εφοπλιστές.
Β) Θα είχε αντιληφτεί επίσης, ότι επιχειρεί να νομοθετήσει επ’ ωφελεία πρωτίστως του κοινωνικού συνόλου και όχι επ’ ωφελεία καραδοκούντων μονοπωλιακών συμφερόντων.
Γ) Πράγματι τα πληθυσμιακά κριτήρια, βάσει της φιλοσοφίας του εμπνευστή του τερατουργήματος αυτού, δεν χρειάζονται. Για τον απλούστατο λόγο ότι από την στιγμή που υποχρεωτικώς οι υπηρεσίες ΤΑΞΙ θα παρέχονται από ΕΠΕ ή ΑΕ (με ότι αυτό συνεπάγεται νομικώς, λογιστικώς, λειτουργικώς, κ.λπ), δεδομένου επίσης ότι επιτρέπεται η αλόγιστη έκδοση αδειών όλων των ειδών (συμβατικών και ειδικών) βάσει συγκεκριμένων προϋποθέσεων που ευνοούν αποκλειστικώς τους μεγαλοσχήμονες και ουδόλως την μάνα με το άνεργο τέκνο (!), είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι από τους περίπου 40.000 σημερινούς αυτοαπασχολούμενους θα αντέξει το πολύ ένας στους τρεις.
Άρα: δεν απαιτούνται πληθυσμιακά κριτήρια. Μεριμνεί ο «νομοθέτης» με το έκτρωμα που εμπνεύστηκε λύνοντας το ζήτημα άπαξ θέτοντας στο κοινωνικό περιθώριο 25-30.000 οικογενειάρχες που με ιδρώτα και αίμα αγόρασαν νομίμως στο παρελθόν εργασία, και, ενδεχόμενα, δεν πλησίασαν κάποιον από εσάς για να τους τη βρείτε.
Είναι ολοφάνερη και αποτυπώνεται εναργώς στο Σ/Ν τόσο η εμπάθεια-εκδικητικότητα προς τον κλάδο μας του νοσηρού εγκεφάλου-συγγραφέα, όσο και η ρεβανσιστική του διάθεση.
Αυτό δεν είναι Σχέδιο Νόμου. Είναι Εκδίκηση.
Δεν είναι κοινωνική παρέμβαση. Είναι εν ψυχρώ εκτέλεση με όρους βεντέτας.
Δεν είναι σχεδιασμός. Είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών με πολλούς αποδέκτες.
Δεν είναι πολιτική πρόταση. Είναι απόπειρα ενταφιασμού μιας ολόκλη