Πολιτικό Προσωπικό σε ανεπάρκεια και ευτέλεια

Αν παρακολουθήσει κανείς το πολιτικό προσωπικό στα κανάλια τον τελευταίο καιρό θα αναγνωρίσει αμέσως τις γνωστές εισαγωγικές ατάκες που ο καθένας από αυτούς συνήθισε να χρησιμοποιεί. Κατάλοιπο αλλά πάντα χρήσιμο εργαλείο, που προέρχεται από την πρότερη συνδικαλιστική δράση τους. Αυτοί που εύκολα παλαιότερα μπορούσαν να ενσπείρουν την διχόνοια ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους και να εξεγείρουν τον ψηφοφόρο τους τώρα αδυνατούν να το πετύχουν γιατί τα πράγματα τους έχουν ξεπεράσει. Το κόλπο δεν....
πιάνει.

Αν όμως τους παρατηρήσει πως συμπεριφέρονται, ιδίως όταν στο τηλεοπτικό πάνελ υπάρχουν και τεχνοκράτες πχ οικονομολόγοι κλπ, νιώθεις ότι χάνουν τον βηματισμό τους. Κρύβονται πίσω από τις χιλιοειπωμένες ατάκες και τα ‘συμφέροντα’ του λαού. Και ενώ η νεοφανής κυρίως οικονομική ορολογία πάει κι έρχεται στις συζητήσεις, αυτοί άλλοτε βιάζονται να αποχωρήσουν και άλλοτε αφήνουν τα λεγόμενα να περάσουν όπως οι σφαίρες πάνω από το κεφάλι τους.
Κι όμως αυτά ήταν τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία ως χθες ‘εξυπηρετούσαν’ τον λαό. Και ποιος δεν το θυμάται. Ποιος δεν θυμάται εκείνο το αμίμητο ‘περάστε αύριο’ ή ‘ο υπουργός θα είναι εδώ το Σάββατο’ ή ‘θα κοιτάξω το θέμα σας’, ‘θα κάνω ότι μπορώ’ κλπ. Αυτοί ήταν τα πρόσωπα που έσπευδαν να συναντηθούν με την ‘κοινωνία’ δηλ. να πάνε σε κηδείες, γάμους, λιτανείες, εκκλησιασμούς, πανηγύρεις, βαφτίσεις. Να ‘υποχρεώσουν’ κατά κάποιο τρόπο τους ψηφοφόρους τους. Αυτά ήταν τα πρόσωπα που πρωτοστατούσαν στις αποστολές καρτών, στα τηλεγραφήματα (τι κύρος!) και εσχάτως στα emailς και στα αυτόματα sms (εκσυγχρονισμός).

Τώρα όμως οι σύγχρονοι Μαυρογυαλούροι δεν μπορούν να εξευμενίσουν το ‘κοινό’ με διορισμούς. Ούτε τον κουμπάρο τους δεν μπορούν να τακτοποιήσουν!. Τι δύσκολα χρόνια άραγε; Τους έμεινε μόνο ο εαυτούλης τους. Ο παχυλός μισθός, οι υπερορίες των επιτροπών, τα 1000 ευρώ του ενοικίου, τα άτοκα δάνεια, το τζάμπα αυτοκίνητο. Βρε πως κατάντησαν αυτοί –τα παιδιά του λαού- οι μονίμως τζαμπαζήδες.

Υποτάχτηκαν στο κόμμα για να διατηρήσουν τα προνόμια. Η ψήφος τους για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Άσε που συνεχώς και αυτά απειλούνται. Είναι βλέπεις κι αυτοί η διπλή σύνταξη. Πρέπει να επιδιώξουν και την δεύτερη τετραετία.

Και το κόμμα με την σειρά του έγινε υποχείριο των μηχανισμών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα κράτη μετατράπηκαν σε αγορές και έχουν διαμορφώσει νέα εποχή. Το βλέπει αυτό το πολιτικό προσωπικό, αλλά δεν μπορεί να το καταλαβαίνει καλά-καλά. Βλέπουν τους πολίτες να υποφέρουν. Το σκηνικό με φραντζόλα και το γάλα, το κατηγόρησαν ως λαϊκισμό και ξεμπέρδεψαν όμως ξέρουν ότι είναι αλήθεια. Νιώθουν ανήμποροι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας. Αυτοί πάντα έκαναν ότι τους έλεγε το κόμμα. Άλλωστε από κει πήραν το χρίσμα. Εκείνο πρέπει να ‘εξυπηρετούν’, αλλά βρε αδελφέ, δεν είχαν φανταστεί όλο αυτόν τον ορυμαγδό. Θα ήθελαν να διαφοροποιηθούν, αλλά το σπαθί του αρχηγού γυαλίζει. Και μετά αντίο βόλεμα.

<