Πλειοψηφία ναι…σιωπηλή όχι

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Ένα – ένα , τα στερεότυπα καταργούνται στην Ελλάδα του σήμερα. Το τελευταίο – που στην ουσία ανατράπηκε, δεν καταργήθηκε- ήταν η «Σιωπηλή Πλειοψηφία». Και το ανέτρεψε καταργώντας το ο ίδιος ο λαός, με την ήρεμη, λογική, σοφή καθοδήγηση κάποιων σπουδαίων ανθρώπων που η συγκυρία «ανέσυρε» από το.....
αναγκαστικό «χρονοντούλαπο» στο οποίο μετά δόξης και τιμής τοποθετούμε κατά συνήθεια δεδομένες και συγκεκριμένες αξίες που φοβόμαστε, χαρακτηρίζοντάς τους «χρυσές εφεδρείες» τις οποίες ωστόσο ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανακαλούμε στην υπηρεσία της Πατρίδας.

Θυμίζω μια συνάντηση με συνταγματική και πολιτική βαρύτητα αυτή που πραγματοποιήθηκε, προ 2-3 εβδομάδων μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καρόλου Παπούλια, του Μ. Θεοδωράκη και του Γ. Κασσιμάτη. Δεν περιέγραψε ίσως με τόσο χαρακτηριστικό τρόπο το χάλι της κατάστασης όσο η συνάντηση Παπούλια - Παπανδρέου λίγες μέρες μετά, όταν ο πρόεδρος είπε μεταξύ άλλων ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να δώσουν άλλα.

Ο ελληνικός λαός, σιγά- σιγά, με προσπάθεια, με ιδρώτα πληροφορήθηκε ότι Θεοδωράκης, Μπέης και Κασσιμάτης –που είχαν τιμήσει τον υπογράφοντα στο περιοδικό«Crash» με βαρυσήμαντες συνεντεύξεις τους - κατέθεσαν στον Πρόεδρο υπόμνημα με τις θέσεις της κίνησης για την «δεινή κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα, μετά την υπογραφή του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων και του ζήτησαν να ασκήσει το κύρος που αντλεί από το Σύνταγμα και τον ελληνικό λαό για να μπορέσει να πείσει την κυβέρνηση, ώστε να απαλειφθούν όλες οι συμβάσεις δανεισμού, που είναι αντίθετες προς τις θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου και επονείδιστες για τον ελληνικό λαό».

Από την ίδια την ειδησεογραφία εκείνων των ημερών ο χειμαζόμενος Έλληνας δεν έμαθε πολλά πράγματα. Μούγκα στη στρούγκα. Ίσως κι γιατί είναι πιθανό το να μη ΘΕΩΡΕΙ κανείς ότι μια συζήτηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μπορεί να δημιουργήσει το υπόβαθρο για να γίνει ΚΑΤΙ.

Φταίει η υπόσταση του θεσμού, φταίει το πολίτευμα –το οποίο Θεοδωράκης- Κασιμάτης και Μπέης θεωρούν ότι πρέπει να αλλάξει– φταίει ίσως ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ωστόσο οι άνθρωποι αυτοί – και άλλοι πολλοί- μιλάνε. Στην αρχή τους άκουγαν ελάχιστοι. Μετά, απλώς λίγοι. Κι στο τέλος, οι ακροατές, οι οπαδοί, οι «συνοδοιπόροι» έγιναν πύρινο πλήθος, ακούγοντας τις «χρυσές εφεδρείες» της πατρίδας μας, αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που έχουν το θάρρος της γνώμης τους να πάνε «κόντρα στο ρεύμα» του κυβερνητικού ποταμού.

Είπε στον Παπούλια ο Θεοδωράκης: « Είχαμε καταγγείλει από τον Δεκέμβρη ότι τόσο το Μνημόνιο όσο και η δανειακή σύμβαση είναι συνταγματικά άκυρες. Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον οποίο αφήσαμε γραπτώς τις απόψεις μας, καταγγείλαμε την απαράδεκτη παραδοχή του κ. Παπανδρέου ότι παραχωρήσαμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Είχαμε πει ότι εάν εφαρμοστεί το Μνημόνιο η χώρα μας θα οδηγηθεί σε χάος. Η συμφωνία για το δάνειο των 110 δισ. ευρώ είναι συνταγματικά άκυρη, καθώς δεν υπογράφηκε