Περί ανθελλήνων και ανθελληνισμού

του Δημ. Νεζερίτη

Σε μιά συζήτηση με ένα φίλο, στο πλαίσιο ανταλλαγής αναμνήσεων, αναφέρθηκε σε συμμετοχή του σε ένα ενδοευρωπαϊκό συνέδριο, με τα λοιπά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπου είχε να αντιμετωπίσει σε κάποιο θέμα αρνητική στάση του Γερμανού Αντιπροσώπου. «Ηταν», είπε, «βεβαίως, ανθέλλην».
Μου έκανε εντύπωση η....
ευκολία με την οποία ο όρος αυτός απεδίδετο σε κάποιον ο οποίος, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είχε τίποτα το προσωπικό εναντίον παντός του ελληνικού. Σκέφθηκα πόσο συχνά και πόσο αβασάνιστα χρησιμοποιείται αυτό το επίθετο. Και μέσα στον αναλογισμό μου αυτό, αναρωτήθηκα από πότε χρησιμοποιείται ο όρος αυτός. Το έψαξα και βρέθηκα πρό εκπλήξεως.

Το Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης του Σκαρλάτου Βυζαντίου (1852) δεν τον περιέχει.Ούτε το Λεξικό του Ζηκίδη (1913). Ούτε το Λεξικό της Πρωίας (1933). Ούτε κάν το Επίτομο Λεξικό του Ηλίου,στη δεκαετία του 1950. Ο κατάλογος αυτός δεν είναι βέβαια εξαντλητικός αλλά καλύπτει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι, άν η λέξις «ανθέλλην» -νεολογισμός άν όχι συγχρονολογισμός- εχρησιμοποιείτο και παλαιότερα τούτο θα συνέβαινε άκρως περιστασιακά και πάντως όχι με την άνεση με την οποία χρησιμοποιείται πιά σήμερα. Προφανώς η έκφραση αυτή έγινε του συρμού όταν αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι περιστοιχιζόμαστε από έχθρούς .


Αναρωτιέμαι άν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που έχει κατασκευάσει στην γλώσσα του λέξη που να σημαίνει ότι τρίτοι, εξ ορισμού, τον αντιπαθούν και τον καταπολεμούν. Και όχι μόνο μία, αλλά δύο, γιατί υπάρχει και ο γλωσσολογικά πλέον δόκιμος όρος «μισέλλην». Αυτός ο όρος βέβαια έχει το μεονέκτημα ότι δεν μπορεί να αναφέρεται παρά σε αλλοδαπούς και μόνον. Ανθέλλην όμως μπορεί να είναι και ο τύποις μεν ΄Ελλην, την ψυχήν όμως εξωμότης που προδίδει τα ιερά και όσια του έθνους....


Στις γλώσσες, με τις οποίες είμαι οικείος, τέτοια λέξη δεν υπάρχει, τουλάχιστον με την ελληνική έννοια. Στα αγγλικά μπορεί να μιλήσει κανείς γιά anti-british, αλλά αυτό έχει περισσότερο την έννοια της αντιθέσεως προς μια συγκεκριμέν πολιτική της Μεγ. Βρετανίας, παρά της απεχθείας προς παν το βρετανικόν. Ακόμη και ο ευρύτατα διαδεδομένος όρος anti-americanism έχει την έννοια της αντιθέσεως προς την αμερικανική πολιτική –η οποία αντιδιαστέλλεται, ακόμη και από τους κομμουνιστές, από εκείνη των καλών αμερικανών – Lincoln, Jack London κλπ.


Στις άλλες γλώσσες, η έννοια είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Θεωρητικά μπορεί να μιλήσει κανείς στη Γαλλία γιά francophobe, αλλά υποθέτω ότι οι Γάλλοι επενόησαν την λέξη αυτή απλώς και μόνον γιά την πληρότητα του λεξιλογίου τους. Το αυτό και στη Γερμανία ή την Ιταλία.


Κοντολογίς, όταν μία χώρα διαμορφώνει γιά τη γλώσσα της μία λέξη που να υποδηλοί εχθρικά έναντι αυτής αισθήματα, αυτή αναφέρεται σε εκδηλουμένη αντίθεση προς μία ωρισμένη πολιτική που ασκεί το κράτος αυτό. Δεν αναφέρεται σε γενικώτερη αντίθεση πρός το εν λόγω έθνος. Στην Ελλ