Περί ανταγωνιστικότητας…

Η κα. Λαγκάρντ δήλωσε προσφάτως, ότι ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι 50% υψηλότερος απ΄αυτόν της Πορτογαλίας.

Στο Μνημόνιο II, ως χώρες αναφοράς για τους μελλοντικούς μισθούς στην Ελλάδα, σημειώνονται οι πρώην χώρες της Αν. Ευρώπης.

Στην έκθεση της ΤτΕ αναφέρεται ότι μεταξύ 2001 και 2011 η ανταγωνιστικότητα της.....
χώρας μειώθηκε κατα 32% .Αυτή δε, οφείλεται σχεδόν κατά το ήμισυ στην αύξηση της τιμής του ευρώ και κατά το υπόλοιπο στην αύξηση του μισθολογικού κόστους. Μια επιστροφή του μισθολογικού κόστους στα επίπεδα του 2001 θα βελτίωνε το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας.

Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα εάν η διαφαινόμενη και «συμφωνημένη» μείωση του μισθολογικού κόστους στην Ελλάδα είναι ενδεδειγμένη βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα της χώρας, ώστε να αυξηθούν οι εξαγωγές και να προσελκυσθούν δραστηριότητες και επενδύσεις.

Μια θεωρητική- μικροοικονομική προσέγγιση, δεδομένου ότι το μισθολογικό κόστος είναι βασικό στοιχείο στη διαμόρφωση της τιμής ,φαίνεται να δείχνει μια καταφατική απάντηση.

Παρατηρώντας όμως την οικονομική πραγματικότητα του διεθνούς εμπορίου, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι χώρες με υψηλό μισθολογικό κόστος είναι άκρως ανταγωνιστικές (Γερμανία, Ελβετία, Ιαπωνία), χώρες με χαμηλό μισθολογικό κόστος είναι επίσης άκρως ανταγωνιστικές (Κίνα, Ινδια). Ισχύει επίσης και το αντίθετο. Δηλαδή, χώρες με χαμηλό μισθολογικό κόστος και άλλες με υψηλό μισθολογικό κόστος να μην είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές.

Οι εμπορικές ροές μεταξύ Γερμανίας, Ελβετίας, Ιαπωνίας από τη μία πλευρά και Κίνας, Ινδίας από την άλλη, δείχνουν ότι ανταλλάσουν διαφορετικά είδη προιόντων.Τα προιόντα τα οποία εξάγουν η Γερμανία, η Ελβετία και η Ιαπωνία προς την Κίνα και την Ινδία περιέχουν υψηλή προστιθέμενη αξία και τεχνολογία ενώ αυτά τα οποία εξάγουν η Κίνα και η Ινδία προς Γερμανία και Ελβετία περιέχουν χαμηλή προστιθέμενη αξία και χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο.

Στο οικονομικό ένθετο της Le Monde (6/3/2012) εξηγείται το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Γερμανίας έναντι της Γαλλίας και η μεγάλη διαφορά του επιπέδου εξαγωγών μεταξύ Γερμανίας – περίπου 150δις. πλεόνασμα για το 2011 – και Γαλλίας – περίπου 55δις. ελλειμμα για το 2011-, ενώ το μισθολογικό κόστος στη βιομηχανία είναι ίδιου επιπέδου, ως αποτέλεσμα

- των υψηλότερων ποσοστών επενδύσεων στη Γερμανία

- της ορθολογικότερης συγκράτησης δραστηριοτήτων στο Γερμανικό έδαφος

- του υψηλότερου ποσοστού στην έρευνα για ανάπτυξη προιόντων στη Γερμανία.

- της καλύτερης οργάνωσης της αγοράς εργασίας και του συστήματος συνεχούς επιμόρφωσης των Γερμανών εργαζομένων

- της καλύτερης ενσωμάτωσης της παιδείας στις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας.

Άρα η ανταγωνιστικότητα είναι κυρίως συνάρτηση των εξωτερικοτήτων τις οποίες προσφέρει μια οικονομία, εξαρτάται από το τεχνολογικό-ποιοτικό επίπεδο των παραγομένων προϊόντων