ΠΑΝ/ΚΟ ΑΣΥΛΟ.( ΥΠΕΡΟΧΟ, ΕΝΤΙΜΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!)

Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
ΕΤΣΙ ΒΟΥΛΙΑΞΑΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Μετά από μισόν αιώνα (ακριβώς) από τότε που άρχισα να υπηρετώ την πανεπιστημιακή παιδεία, και μετά απ' τους όποιους αγώνες (στους οποίους έχω συμμετάσχει, με νού καί με χέρια) κατά του πολιτικού κονφουζιονισμού, αισθάνομαι ότι έχω υποχρέωση να...
ξαναβάλω τις φωνές:

του Θεοδόση ΤΑΣΙΟΥ
Τί είναι πάλι ετούτη η βαθύτατα αντιλαϊκή θεατρική παράσταση που παίζεται τους τελευταίους μήνες γύρω απ' το θέμα «ελληνικό πανεπιστήμιο»; Με όσην μου απόμεινε φωνήν, διαμαρτύρομαι για την περί ιδιωτικών λέει πανεπιστημίων μπουζουριέρα: Εδώ το ελληνικό πανεπιστήμιο βουλιάζει από μέσα-του, κι εμείς αλλού τοποθετούμε τους φωνακλάδικους καβγάδες μας...

1. Το Ασυλον καταπατείται τρείς φορές τη βδομάδα: Η βίαιη εισβολή φοιτητικών ομάδων στους τόπους εργασίας (υπαλλήλων, τεχνιτών, δασκάλων και διοικήσεων), καθώς και οι καθημερινές απειλές κατά των διαφωνούντων, συνιστούν καραμπινάτη παρεμπόδιση παραγωγής και διάδοσης ιδεών και γνώσεων στο Πανεπιστήμιο. Αυτήν ακριβώς την παρεμπόδιση ηθέλησε να αναστείλει ο περι Ασύλου Νόμος - κι ο μόνος φόβος παλαιότερα ήταν βέβαια η Αστυνομία. Τώρα που η Αστυνομία (τα τελευταία 30 χρόνια) ΟΥΔΕΠΟΤΕ παρεμπόδισε το πανεπιστημιακό έργο, τώρα που το έργο αυτό (αυθαίρετα και βίαια) παρεμποδίζεται απο μέλη της πανεπιστημιακής Μή-Κοινότητας, τώρα λέγω βουλιάξαμε. Τον δε αντίλογό-σας οτι τάχα αυτά τα επονείδιστα γεγονότα είναι «για το καλό της Παιδείας», να πάτε να τον πείτε στους πολύχρωμους και μπαγιάτικους οπαδούς των ευρωπαϊκών ολοκληρωτισμών. Διάβολε, πώς είναι δυνατόν με τη μόνιμη βία, την εξωπέταξη και τον τραμπουκισμό κατά των Δασκάλων να μπορεί να υπηρετηθεί ενα ιδεώδες; Και ποιός, πότε και με τί εμπειρία, ειδίκευση και ευθύνη το μελέτησε αυτό το «ιδεώδες», ώστε να έχει καταλήξει στο μεταφυσικό αλάθητον - ακυρώνοντας για χάρη-του τη λειτουργία του Πανεπιστημίου; Κι όχι για μιά βδομάδα κάθε 5 χρόνια (όπως λ.χ. στη Γαλλία), αλλά για 2 μήνες κάθε 6 μήνες. Ο επαναστατικός επαρχιωτισμός σ' όλο-του το μεγαλείο...


2. Η Δημοκρατία προοδεύει στην ελληνική κοινωνία, αλλά έχει προ πολλού καταργηθεί στα ελληνικά πανεπιστήμια. Η αντιπροσωπευτικότητα των φοιτητών που συμμετέχουν στη διοίκηση (ή στην παρεμπόδιση της διοίκησης, το ίδιο είναι), είναι διάτρητη. Πρώτον διοτι ουδείς εγγυάται την δημοκρατική ορθότητα των φοιτητικών συνελεύσεων (προσκλήσεις, απαρτίες, διαδικασίες, αντιδημοκρατικός τσαμπουκάς, κ.ά.). Δεύτερον διότι συχνά δέν στέλνονται έγγραφες εξουσιοδοτήσεις εκπροσώπων. Τρίτον διοτι συχνότατα όποιος γουστάρει (φοιτητής ή μή) μπουκάρει στη συνεδρίαση των οργάνων διοίκησης, όπου συμμετέχει ή ασχημονεί.
Αλλά η διάτρητη αντιπροσωπευτικότητα δέν είναι το μόνο έλλειμμα δημοκρατίας μέσα στο πανεπιστήμιο: Το χειρότερο είναι η κατα συχνά δυστυχώς διαστήματα εκτόξευση άμεσων ή έμμεσων απειλών κατά των άλλων μελών της πανεπιστημιακής Μή-Κοινότητας, κατά των Διδ